Υπάρχει μια ολόκληρη επιστήμη, γύρω από το «if… what?”. Τι θα γίνονταν αν ο Χίτλερ είχε σκοτωθεί το 1938 σε αυτοκινητιστικό, αν είχε αστοχήσει η σφαίρα που πέτυχε τον Κένεντι και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας. Μην επιχειρήσετε να απαντήσετε με ευκολία, άλλοι (εξίσου έξυπνοι με μας) το μελετούν χρόνια και δεν έχουν βγάλει συμπεράσματα. Εμείς, θα το μεταφέρουμε στην καθημερινότητά μας και στο αγαπημένο σπορ των Ελλήνων, το μπάσκετ.
Τι θα γινόταν αν αύριο στο «Νίκος Γκάλης» ο Παναθηναϊκός έπαιζε με την Μπασκόνια, ή την Αρμάνι; Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Θα κυνηγούσε τη νίκη, γιατί δεν θέλει να δει δεύτερη φορά να σπάει η έδρα του. Αντίστοιχα, αν ο Ολυμπιακός έπαιζε στο Μόναχο, θα ήθελε το «διπλό», όμως δεν θα ήταν… αγώνας δίχως αύριο.
Καλά όλα αυτά, αλλά θα βρεθούν «πρόσωπο με πρόσωπο» κι αυτό δεν αλλάζει, είναι γεγονός. Ως εκ τούτου έχουμε να κάνουμε με ιδιαίτερη συνθήκη. Με την ψυχρή λογική των αριθμών και την ανάλυση των δεδομένων, ο Ολυμπιακός δεν «πεθαίνει» για τη νίκη. Ενδεχόμενη ήττα είναι εντός προγράμματος, ήδη έχει μαζέψει δύο εκτός έδρας νίκες, θα βρει κι άλλες πιο ευάλωτες έδρες. Συνεπώς, πηγαίνει, παίζει το παιχνίδι του κι ό,τι πάρει. Καλοδεχούμενη η νίκη, δεν είναι καταστροφή η ήττα.
Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, «καίγεται»! Η ήττα από τη Ζαλγκίρις του στερεί το δικαίωμα για άλλο εντός έδρας στραβοπάτημα, η ήττα από την Μπάγερν και οι μέτριες εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα έχουν φέρει έναν πρώτο προβληματισμό. Είναι πρόδηλο ότι ενδεχόμενη ήττα από τον Ολυμπιακό θα κάνει τις καμπάνες να χτυπήσουν, καθώς τα… καμπανάκια ήχησαν εδώ και μέρες.
Υπό… κανονικές συνθήκες ένας «καίγεται» για τη νίκη, αλλά το ντέρμπι των «αιωνίων», ανεξαρτήτως βαθμολογικής θέσης, αγωνιστικής κατάστασης, απόντων και παρόντων, στόχων, ή ό,τι άλλο βάλει ο νους σας, είναι πάντα αγώνας δίχως αύριο. Δεν υπάρχει… εύπεπτη ήττα, ακόμα κι αν είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως από τη μια ο Μπλατ φορά το κολιέ της ασυλίας, από την άλλη ο Πασκουάλ δεν νιώθει το σανίδι τόσο σταθερό, όσο το προηγούμενο διάστημα.
Πολλές φορές οι ιδιαιτερότητες κυριαρχούν και διαφοροποιούν συνθήκες και αντιλήψεις. Δεν παραβιάζουν κανόνες λογικής (ήτοι ο Ολυμπιακός έχει μεγαλύτερη ευχέρεια απορρόφησης κραδασμών, από ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα), αλλά δημιουργούν συνθήκες, με τις οποίες οι περισσότεροι έχουν μάθει να ζουν. Κι οι νέοι θα μάθουν.
Τώρα αν αναρωτιέται κανείς για το πού θα κριθεί η αναμέτρηση, η απάντηση είναι απλή: Στο ποιος θα μπορέσει να διαχειριστεί με ορθολογισμό κι ηρεμία την αγωνιστική του κρίση, κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αυτός θα έχει τον πρώτο (ίσως και τελευταίο) λόγο.
