Ο Κώστας Παπανικολάου μίλησε για το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπουντούτσνοστ στο ΣΕΦ, ξεκαθαρίζοντας ότι μόνο εύκολο δεν είναι. Παράλληλα, αναφέρθηκε στο πρόγραμμα ONE TEAM.
“Μάλλον δεν έχουν δει το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ ή την Μπασκόνια. Είναι μια πολύ επικίνδυνη ομάδα, η οποία αν δεν προσέξεις μπορεί να σου κάνει τη ζημιά. Αν βρει το ρυθμό της και παίξει το ελεύθερο παιχνίδι που θέλει, με τα πολλά τρίποντα, που γι’ αυτούς είναι πολύ συνηθισμένος, μπορεί να σου κάνουν μεγάλη ζημιά. Χωρίς να θελω να μειώσω κάποιον, αν η δική μας προσπάθεια είναι στο μάξιμουμ και μείνουμε συγκεντρωμένοι, ελέγχοντας τον ρυθμό, θα έχουμε ένα λόγο παραπάνω στο παιχνίδι. Παίζουμε στην έδρα μας, θέλουμε μία ακόμη νίκη, ειδικότερα τώρα που παίζουμε στην έδρα μας και το κίνητρο όλων είναι πολύ ψηλό”, τόνισε αρχικά ο Έλληνας φόργουορντ.
“Θα πρέπει να υπάρχει πίεση στους Ιβάνοβιτς και Γκόρντιτς που φτιάχνουν όλο το παιχνίδι τους. Αν τους κάνουμε να μην νιώσουν άνετα θα επηρέασει το παιχνίδι τους σε μεγάλο βαθμό. Θα βγουν λίγο από τη ζώνη άνεσής τους”, πρόσθεσε.
Για την απόδοσή του: “Ναι, όντως είχα ένα «αργό» ξεκίνημα. Τελείωσα τη σεζόν με τραυματισμό, πήγα στην Εθνική Ομάδα και ξεκίνησα εδώ με έναν άλλον τραυματισμό που με έβγαλε τελείως από το ρυθμό μου. Αρχίζω να νιώθω καλά. Έχοντας και το περσινό ως οδηγό το σημαντικό είναι να είμαστε καλά όταν πρέπει και όλα τα παιδιά! Έχουν γίνει και πολλές αλλαγές στη φιλοσοφία, στον προπονητή, στους παίκτες. Όλα αυτά μπαίνουν στην εξίσωση. Το σημαντικό όμως είναι να κερδίζει η ομάδα και να πηγαίνει καλά. Όλοι εξαρτώμαστε από αυτό”.
Για το ONE TEAM: “Έχει ξεχωριστή θέση για μένα το πρόγραμμα ΟΝΕ ΤΕΑΜ, καθώς είμαι πρεσβευτής του για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Έχω ζήσει ξεχωριστές στιγμές. Είχα την τύχη να πάω στη Βαρκελώνη για μια εκδήλωση του ΟΝΕ ΤΕΑΜ και είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε με παιδιά σε καρότσι, να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι, γιατί υπάρχουν και παιδιά που είνα αθλητές και βρέθηκαν σε αυτή την θέση. Το πιο όμορφο είναι η ζεστασιά και το χαμόγελο. Μπαίνεις στο γήπεδο και σ’ αγκαλιάζουν, σε φωνάζουν να παίξεις και η χαρά δεν είναι μόνο προς τα παιδιά, αλλά και προς εμάς που λαμβάνουμε αυτή την αληθινή αγάπη και αληθινά συναισθήματα που δεν κρύβουν ίχνος ψευτιάς και πονηριάς. Είναι κάτι μαγικό.
Στο ΝΒΑ είναι πιο εξελιγμένο όλο αυτό το θέμα, αλλά αυτή η πρωτοβουλία της Ευρωλίγκας με το ΟΝΕ ΤΕΑΜ είναι πολύ σημαντική. Το μπάσκετ είναι πέρα από τις τέσσερις γραμμές και το να βάλεις την μπάλα στο διχτάκι. Σε εμάς ως αθλητές μας δίνεται η ευκαιρία και μπορεί πολλοί αοό εμάς να μην το καλαβαίνουμε, να νιώθουμε παράξενα στο άκουσμα της λέξης, να μας χαρακτηρίζουν ως πρότυπα. Πραγματικά για κάποια παιδιά είσαι πρότυπο όμως και μια μικρή κουβέντα. μία φωτό ή ένα χαμόγελο μπορεί να σημαίνει πολλά γι’ αυτά. Όταν ήμουν μικρός, μεγαλώντας στα Γρεβενά, όταν είχα την ευκαιρία να βρεθώ κοντά σε μεγάλους αθλητές θυμάμαι κι εγώ πως ένιωθα. Ήταν άνθρωποι που έκαναν το άθλημα που αγαπώ. Ένιωθα το ρίγος. Πέρα από το μπασκετικό κομμάτι οφείλουμε να προσφέρουμε και σε όλα τα άλλα κομμάτια”.
