Στην εκπομπή του Τζο Αρλάουσκας φιλοξενήθηκε ο Φαμπιέν Κοζέρ και παραχώρησε μια ωραία συνέντευξη με αρκετό γέλιο. Ο γκαρντ της Ρεάλ Μαδρίτης μίλησε για την απόφαση του να πάει στους Μαδριλένους, για τον πρώην “συγκάτοικο” του Λούκα Ντόντσιτς, ενώ αναφέρθηκε και στην περσινή σειρά των playoffs με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.
Μερικά αποσπάσματα από την συνέντευξη του Γάλλου:
Για το ότι δείχνει πιο δυνατός και γυμνασμένος τη φετινή σεζόν: “Προπονήθηκα πολύ το καλοκαίρι, δεν ήθελα να αφήσω την φυσική μου κατάσταση. Ήθελα να είμαι έτοιμος για τη νέα σεζόν, βλέπεις πως είναι ο Ρέγιες στα 38 του (γέλια). Είχα κάποιους τραυματισμούς παλιά, κι από τότε προσέχω πολύ, κάνω διατροφή μαζί με τον Καμπάτσο. Έχω κόψει τελείως την ζάχαρη, έχω 6-7 μήνες να φάω μακαρόνια!”.
Για το τι σπούδασε και τι θα ήθελε να γίνει: “Ήθελα να γίνω πυροσβέστης, ήθελα να είμαι παραγωγικός, να βοηθάω, να μην είμαι μέσα σε ένα γραφείο. Είναι ομαδική δουλειά, βοηθάς ανθρώπους. Αν έχω την ευκαιρία να δω πως είναι για κάποιο καιρό, όπως πήγε ο Μπορίς Ντιαό στο ναυτικό, και δω ότι βγει σε καλό, θα είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον”.
Για το πως ένιωσε όταν έφυγε από ομάδες για μια καλύτερη ευκαιρία: “Πάντα νιώθω ευγνώμων στις προηγούμενες ομάδες μου και τις ευκαιρίες που μου έδωσαν. Αλλά στο τέλος της ημέρας όλα είναι buissiness και είναι η καριέρα μου, πρέπει να σκεφτώ τι είναι καλό για εμένα”.
Για το πρώτο του ματς στην Euroleague: “Θυμάμαι ότι είχα παίξει τόσο άσχημα κόντρα στην Μπαρτσελόνα, γιατί είχα βάλει πολλή πίεση στον εαυτό μου για να παίξω καλά κόντρα στον Ναβάρο. Ήταν το είδωλό μου! Ήθελα να παίξω καλά και να δείξω πόσο καλός παίκτης είμαι, αλλά εκείνος ήταν καλύτερος (γέλια). Όταν γευτείς μια φορά την Euroleague, θες να είσαι συνέχεια εκεί”.
Για το ότι μιλάει ισπανικά με… γαλλική προφορά: “Αυτή η προφορά δεν θα φύγει ποτέ! Προσπαθώ πολύ (γέλια). Είχα κάνει ισπανικά στο σχολείο, αλλά είχα ξεχάσει τα πάντα. Ήμουν λίγο χαμένος στην αρχή στην Μπασκόνια, ο προπονητής ο Ιβάνοβιτς μίλαγε μόνο ισπανικά και κάθε ημέρα ρώταγα τους υπόλοιπους παίκτες τι έλεγε”.
Για το ότι το καλό του να μην γνωρίζει την γλώσσα είναι όταν φωνάζει ο προπονητής: “Αυτό σε κάνει ακόμα πιο νευρικό, γιατί ζητάω βοήθεια από τους υπόλοιπους να καταλάβω τι γίνεται! Και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι δυνατός χαρακτήρας, όταν σου θυμώνει δεν τον κοιτάς καν στα μάτια!“.
Για τα προβλήματα υγείας που είχε στην Βιτόρια: “Σε μια εξέταση αίματος βρήκαν ένα πρόβλημα που είχα στα νεφρά, δεν ήταν κάτι σοβαρό, αλλά φοβήθηκα, γιατί ένας γιατρός μου είπε ότι μπορεί να σταματήσει η καριέρα μου. Είχα πέσει σε κατάθλιψη, δεν ήμουν έτοιμος γι’ αυτό. Ήμουν 26-27 και δεν είσαι ποτέ έτοιμος για τέτοια νέα. Άφησα λίγο πίσω μου την καριέρα μου και με τον ατζέντη μου αποφασίσαμε να πάρουμε και δεύτερη γνώμη. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τόσο σοβαρό κι έπρεπε απλά να παίρνω ένα χάπι κάθε βράδυ για να το ελέγχω. Τώρα και με την διατροφή μου είμαι καλύτερα“.
Για το ότι επέλεξε να πάει στην Μπασκόνια: “Επέλεξα την Μπασκόνια, γιατί είναι μια μεγάλη ομάδα, ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς ήταν εκεί και ήξερα πως θα με… σκοτώνει κάθε ημέρα, αλλά θα με κάνει καλύτερο. Σε όλη μου την καριέρα, έγινα καλύτερος γιατί δούλευα, όχι γιατί ήμουν ταλέντο. Ήταν πολύ δύσκολα μαζί του, αλλά έγινα αυτό που είμαι“.
Για τη σεζόν στην Μπάμπεργκ και την εκτόξευσή του μετά τη Βιτόρια: “Πήγαινα αργά στην αρχή της σεζόν, γιατί ήταν όλα καινούρια για μένα: ο προπονητής, τα συστήματα. Ο κόουτς Τρινκιέρι ήταν πολύ αυστηρός μαζί μου, αλλά το έκανε γιατί ήθελε να γίνω καλύτερος και το ένιωθα αυτό. Πολλοί είπαν ότι ήταν βήμα πίσω για μένα αυτό στην καριέρα μου, αλλά για εμένα ήταν μια πρόκληση. Ήταν κάτι τεράστιο για μένα και ήθελα να αποδείξω πως μπορώ να είμαι κυρίαρχος και σε μια άλλη λίγκα“.
Για το ότι έφυγε μετά από αυτή την εκπληκτική σεζόν: “Ήμουν πολύ χαρούμενος στην Μπάμπεργκ, το ίδιο και η γυναίκα μου. Συνήθως, στο τέλος του συμβολαίου μου, είμαι νευρικός, μέχρι να με πάρει ο ατζέντης μου τηλέφωνο. Ήμουν πολύ χαλαρός, μάλλον επειδή έκανα την δουλειά μου και πήραμε τίτλους. Πολλές ομάδες με κάλεσαν εκείνο το καλοκαίρι και όταν πήρε η Ρεάλ, είπα “Πάμε”, ήταν το όνειρό μου. Πρέπει να πάω, δεν ξέρω για πόσο, αλλά θέλω να πάω“.
Για τα λίγα χρήματα που πήρε για να πάει στη Ρεάλ: “Όταν παίρνεις τίτλους και νικάς, έχεις και μπόνους! (γέλια) Όταν ήμουν στην Βιτόρια, τους σιχαινόμουν, ζήλευα κάθε φορά που σήκωναν ένα τρόπαιο! Αλλά αν έπρεπε να επιλέξω κάθε φορά μια ομάδα, αυτή θα ήταν η Ρεάλ! Η γυναίκα μου είναι επίσης από την Μαδρίτη, οπότε ήταν εύκολο“.
Για το χρόνο συμμετοχής του στη Ρεάλ: “Νομίζω αυτή ήταν και η πρώτη κουβέντα που είχα με τον Λάσο, γιατί ήταν μια από τις ανησυχίες μου. Αλλά ακόμα κι αν σου πει ο προπονητής ότι θα παίζεις 20 λεπτά, θα πρέπει και να το αξίζεις. Τον εμπιστεύτηκα. Υπέγραψα εκεί κι έλεγα πως αν δεν παίζω, θα βρω ευκαιρία σε άλλη ομάδα. Ήταν η ευκαιρία της ζωής μου κι έπρεπε να την αρπάξω!“.
Για τον συγκάτοικό του, Λούκα Ντόντσις: “Ήμουν η… μπέιμπι σίτερ του! Στο δωμάτιό μου ήταν πάντα ο Λούκα, ο Ντίνο και ο Σάντι. Παίζαμε χαρτιά ή άλλα παιχνίδια. Κάποιες φορές ήθελα ησυχία, να κοιμηθώ, αλλά ήταν πάντα εκεί! Είχαν τόση ενέργεια, αλλά ήταν ωραία, δεν βαριόσουν ποτέ.
Πολλοί αναρωτιόντουσαν αν μπορεί να έχει διάρκεια στο παιχνίδι του στην Ευρώπη και τους διέψευσε. Τώρα όλοι ρωτούν αν μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ και σε τι θέση. Αυτό το παιδί μπορεί να τα καταφέρει! Είναι ξεχωριστός! Έχει τόσα πολλά… όπλα πάνω του. Τού είπα ότι πήρε λίγα κιλά και πρέπει να τα χάσει (γέλια)“.
Για το περσινό Game 1 με τον Παναθηναϊκό: «Μπορώ να πω ότι δεν είχα τόση αυτοπεποίθηση μετά από αυτό το ματς! (γέλια) Μας πόνεσε πολύ. Από το τζάμπολ ακόμα δεν υπήρχε καμία τύχη για εμάς. Είναι σαν να σε χτυπάει ένα τρένο! Την επόμενη ημέρα κάναμε την πιο δύσκολη προπόνηση που κάναμε ποτέ. Πιεστήκαμε πολύ, για να μάθουμε πως παίζει ο Παναθηναϊκός. Είχαμε περισσότερο ταλέντο, αλλά αν μας αντιμετωπίσουν ξανά τόσο σκληρά, θα μας νικούσαν πάλι“.
Για τα Games 2 & 3: “Νομίζω πως τους… χτυπήσαμε κι εμείς. Είναι σαν να σου κάνουν bullying και να μην απαντάς. Αν συνεχίζουν να στο κάνουν αυτό και κρυφτείς, τότε θα σε… σκοτώσουν. Δείξαμε πως έχουμε χαρακτήρα. Ο Φελίπε έπαιξε υπέροχα εκείνο το βράδυ. Ήταν πολύ σημαντικό ότι κυριαρχήσαμε στα ριμπάουντ. Ήμασταν αποφασισμένοι να νικήσουμε“.
Για το Final 4: “Είχε ωραίο τέλος αυτό το βιβλίο. Έπρεπε να κρατάμε σημειώσεις στην διάρκεια της χρονιάς! Στο τέλος ήμασταν όλοι μαζί και φτάσαμε στην επιτυχία, εκτός από τον Κούζμιτς που ήταν εκτός. Είναι υπέροχο συναίσθημα να νικάς την πρωταθλήτρια Φενέρ. 100% η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου!”.
