Δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος και μέχρι στιγμής έχουν δοθεί δεκάδες διαφορετικές ερμηνείες, στη συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Μπάνε Πρέλεβιτς. Αλλά για σταθείτε λίγο βρε παιδιά, διότι εδώ έχει γίνει κάποια παρεξήγηση.
Καταρχήν έχει παρεξηγηθεί ο ρόλος του δημοσιογράφου. Δουλειά του δεν είναι να γίνεται αυτόκλητος υπερασπιστής του κάθε προέδρου, και του Πρέλεβιτς στην προκειμένη περίπτωση, αλλά να καταγράψει τη σκληρή πραγματικότητα του μπάσκετικού ΠΑΟΚ και το γεγονός ότι ο πάλαι ποτέ μεγάλος ΠΑΟΚ (με ηγέτη τότε τον Πρέλεβιτς), εδώ και μια οκταετία και πλέον φυτοζωεί και μάλιστα σε βαθμό επικίνδυνο.
Κατά δεύτερον, όλα όσα είπε ο Μπάνε είναι αλήθεια. Ποτέ του δεν κρυβόταν, ποτέ του δεν υποκρινόταν, ποτέ του δεν λαΐκιζε, ποτέ του δεν έκανε τον καλό, ποτέ του δεν έγλυφε. Ούτε προέδρους, ούτε οπαδούς, ούτε τον Τύπο. Γι’ αυτό και -όπως πολύ σωστά κι επίτηδες τόνισε- λέγεται Μπάνε! Και αυτή είναι η αλήθεια.
Με συγχωρείτε, όμως, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τον Πρέλεβιτς αυτόν καθ’ εαυτόν, αλλά με μία διοίκηση της οποίας ηγείται. Σαφώς και είναι ντροπή να την απαξιώσει κάποιος κι αυτό διότι προσέφερε έργο και πάλευε με σφεντόνες.Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι πώς ξαφνικά κουράστηκαν και θέλουν να παραιτηθούν μετά από τόσα χρόνια; Και γιατί ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια μιλούν δημόσια για άμεση ανάγκη ανεύρεσης επενδυτή; Διότι αυτή την ανάγκη για επενδυτή ο ΠΑΟΚ την έχει από την πρώτη μέρα που ανέλαβε ο Πρέλεβιτς και οι συνεργάτες του και όχι τώρα.
Είναι προφανές -κατά την ταπεινή μου άποψη- ότι το αποφάσισαν τώρα, μετά την οριστική άρνηση του Ιβάν Σαββίδη να αναλάβει και την ομάδα μπάσκετ, κάτι που εκείνοι ήλπιζαν. Αλλά η οριστική άρνηση του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, έχει να κάνει -νομίζω- με σημαντικά λανθασμένες επιλογές της διοίκησης του μπασκετικού ΠΑΟΚ. Κι ίσως κάποιοι οφείλουν να πουν στον κόσμο του ΠΑΟΚ ποιες ήταν αυτές οι λανθασμένες επιλογές.
