Η ψυχρή ματιά καταγράφει την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού και την ολοκλήρωση της αποστολής με επιτυχία. Βέβαιον είναι ότι ουδείς θα θυμάται σε λίγο καιρό πώς πέρασε από το Μαυροβούνιο, αν έβαλε πιο δύσκολα απ’ όσο έπρεπε στον εαυτό του, καθώς το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Από την άλλη είναι εμφανές ότι η ομάδα δεν έχει βρει τον ρυθμό της και κινδύνεψε από έναν αντίπαλο, ο οποίος δεν είναι δα κι ο δυσκολότερος που θα συναντήσει.
Η Μπούντουτσνοστ είναι ένα ανομοιογενές σύνολο, με τους ξένους να (λένε πως) είναι στην πόρτα της εξόδου, τον προπονητή να μην έχει πιάσει τον σφυγμό τους, συνολικά τους παίκτες να παίζουν περισσότερο για τα στατιστικά τους. Παρά τα προβλήματά τους, κυνήγησαν τη νίκη, γιατί απλά γνώριζαν πως ένα θετικό αποτέλεσμα, απέναντι σε έναν τόσο μεγάλο αντίπαλο, θα άλλαζε τα πάντα.
Αυτός ήταν κι ο μοναδικός βαθμός δυσκολίας: το κίνητρο των Μαυροβούνιων. Οι «πράσινοι» έχουν την ποιότητα, αλλά δεν έχουν ρυθμό, δεν έχουν διάρκεια. Αν μπορούσαμε να κρατήσουμε τα πρώτα έξι λεπτά στην πρώτη και τέταρτη περίοδο, θα λέγαμε ότι βλέπουμε σκηνές από τα… προσεχώς.
Για την ώρα ο Παναθηναϊκός κρατά τη γεμάτη υποσχέσεις εμφάνιση του Παπαγιάννη (θέλει πολλή δουλειά για να έρθει στο επιθυμητό επίπεδο), την παρουσία του Τόμας, την αξιόλογη παρουσία του Παπαπέτρου. Αντίθετα, θέλει να ξεχάσει το κακό παιχνίδι του Λάνγκφορντ, την αδυναμία που έδειξε ο Λάσμε κόντρα σε πιο ογκώδη αντίπαλο, το μάλλον ανεπαρκές για τη βραδιά παιχνίδι του Γκιστ.
Είναι δεδομένο ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού περιμένουν (δικαίως) περισσότερα πράγματα από την ομάδα τους. Πρέπει να βρει ρυθμό, να ανεβάσει το τέμπο και τη διάρκεια των καλών διαστημάτων, πρέπει να βρει αμυντική συνοχή και να εκμεταλλευτεί την ποιότητα των παικτών που διαθέτει. Και για το «τριφύλλι», όπως και για όλους, η Ευρωλίγκα είναι μαραθώνιος, θα ήταν παραλογισμός να περιμένουμε να είναι έτοιμο σήμερα…
