Το βέβαιο είναι ότι ο Βαγγέλης Αγγέλου διαφέρει από όλους τους προπονητές μπάσκετ που εργάζονται στην χώρα μας, σε ότι αφορά το περιεχόμενο, τη νοοτροπία και το ύφος των δηλώσεων του. Ανήκει σε μία υψηλή κατηγορία νοημοσύνης κι επινόησης δηλώσεων. Πριν από λίγα μόλις 24ωρα, και μετά τον αποκλεισμό του Άρη από την Ευρώπη, ο κόουτς των «κίτρινων» μάλλον… ξέφυγε λίγο παραπάνω.
Απλά δεν είμαι απόλυτος, διότι ειλικρινά δεν κατάφερα να κατανοήσω πλήρως το ύφος και τον στόχο των όσων είπε, αναφερόμενος στον αποκλεισμό. Άλλωστε δεν διαθέτω το αλάθητο του Πάπα.
Είπε λοιπόν ο Βαγγέλης Αγγέλου: «Για εμάς τελείωσε μια φάση, που είχαμε φιλοδοξίες. Είμαστε ευχαριστημένοι γιατί αποτύχαμε». Ναι, όπως το διαβάζετε! Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο κόουτς του Άρη είναι ευχαριστημένος -ο ίδιος κι η ομάδα του- επειδή απέτυχε. Πιθανόν να ήθελε να πει κάτι άλλο. Ποιος ξέρει;
Τόνισε ακόμη: «Καταλαβαίνω πως μπορεί να αναρωτιέται κανείς γιατί είμαι ευχαριστημένος επειδή απέτυχα. Είμαι χαρούμενος όταν χάνω, επειδή μαθαίνω γιατί χάνω». Εδώ βέβαια κάπου μας τα μπερδεύει. Δεν νομίζω να είναι κανείς στον κόσμο και στην παγκόσμια ιστορία ευχαριστημένος που χάνει. Έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει πως από τις ήττες μαθαίνεις. Σαφώς και αυτό είναι νόμος, αλλά και προτέρημα για εκείνον που το βλέπει έτσι. Αλλά δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που ευχαριστιέται να χάνει.
Εάν εκείνος ευχαριστιέται από τις ήττες, τότε αποτελεί εξαίρεση και είναι μοναδικός. Αλλά στον μπασκετικό Άρη και στον κόσμο του, να πας να του πεις ότι πρέπει να είσαι χαρούμενος που έχασες, δεν βλέπω να έχεις διάρκεια. Ακόμη και ο Ομπράντοβιτς να το είχε πει.
Και κάτι ακόμη είπε: «Όταν κερδίζει κάποιος συνήθως αποπροσανατολίζεται». Αυτό πιθανόν να συμβαίνει, αλλά προς Θεού, τι σημαίνει αυτό; Ότι προκειμένου να μην αποπροσανατολίζονται οι παίκτες του, καλό θα είναι να μην κερδίζουν, αλλά να χάνουν; Έτσι κι αλλιώς, πάντως, πράγματι πρέπει να μάθουμε, όπως είπε. Απλά πρέπει να γίνει πιο απλός στις τοποθετήσεις του. Και για να μάθουμε όλοι, και για να τον καταλαβαίνουν όλοι.
