Στην ομάδα με τα τέσσερα… «W» (βλέπε Ουόλτερς, Ουόλκαπ, Βέστερμαν, Ουάιτ) ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε άλλο ένα. Why; Γιατί υποβάλλει τον εαυτό του σε τόσο μεγάλη δοκιμασία; Κι όταν στο ξεκίνημα, σε τέσσερις αγωνιστικές έχεις χάσει από δύο ομάδες που δεν λογίζονται ως… μεγαθήρια, σε δοκιμασία μπαίνεις.
Οι «πράσινοι» δεν ήταν καλοί και δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη αυτό. Μια πρώτη προσέγγιση είναι η… εξάρτηση από τον Νικ Καλάθη. Αν δημιουργούσε κανείς ένα διάγραμμα με την απόδοση του ηγέτη του «τριφυλλιού» και παράλληλα με τη συνολική απόδοση και ακουμπούσε το ένα πάνω στο άλλο, θα ήταν πολύ μικρές οι αποκλίσεις.
Δεν είναι ανακάλυψη το ότι ο Καλάθης διαδραματίζει ρυθμιστικό ρόλο στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, όμως ήταν ζητούμενο να υπάρξει κι άλλος πόλος δράσης κι επίδρασης. Για την ώρα δεν υπάρχει, γι’ αυτό και κόντρα στους Λιθουανούς όταν ανέβηκε ο μίστερ 33, ανέβηκε κι όλη η ομάδα.
Ο Τσάβι Πασκουάλ δούλεψε πολύ το παιχνίδι. Άλλαξε σχήματα, είχε ιδέες, προσπάθησε να ξυπνήσει τους παίκτες του, οι οποίοι για μεγάλο διάστημα έπαιρναν ό,τι ακριβώς τους έδινε απλόχερα ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, γι’ αυτό και βρέθηκαν με 17 πόντους παθητικό. Στην προσπάθειά του να βρει λύσεις, αναδεικνύει και το πρώτο μεγάλο πρόβλημα…
Ο Λάνγκφορντ στα τελευταία λεπτά έμοιαζε με παίκτη χάντμπολ, καθώς στην άμυνα τον αντικαθιστούσε ο Μήτογλου, για να μπαίνει στην επίθεση. Με αυτόν τον τρόπο ο Καταλανός κόουτς προσπάθησε να κρύψει δύο κενά. Του Λάνγκφοντ, αλλά και του Τόμας, καθώς αμφότεροι είναι πολύ κακοί στην άμυνα κι οι αντίπαλοι τους σημαδεύουν.
Όταν κόντρα στη Ζαλγκίρις οι δύο ακριβές μεταγραφές είναι ο ένας στον πάγκο κι ο άλλος παίκτης μισού γηπέδου, βγαίνει όλη η χρονιά; Κι όσοι έχετε δει όλες τις ως τώρα αναμετρήσεις του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, έχετε διαπιστώσει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο.
Η αλήθεια είναι πως και οι δύο κάνουν αυτό που περιμέναμε, δίνουν λύσεις στην επίθεση, είναι φιλότιμοι, δεν παίζουν για τα στατιστικά τους, αλλά αμυντικά είναι πρόβλημα, το οποίο αθροιστικά οδηγεί σε αγωνιστικά αδιέξοδα και άμυνα που χάνεται στις περιστροφές.
Η εντός έδρας ήττα είναι πάντα ενοχλητική, πόσο μάλλον όταν χάνεις από τη Ζαλγκίρις, την οποία (αλίμονο) δεν υποτιμούμε, αλλά από ομάδες όπως η λιθουανική, ή η Αρμάνι (για τον Ολυμπιακό η αναφορά) καλό είναι να μην γνωρίζεις την ήττα, ώστε να έχεις… αποθεματικό για πιο βαριά ονόματα – αντιπάλους, που έπονται.
