Στο “μικροσκόπιο” οι αντίπαλοι των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα!

Δημοσίευση στις 13:15 11/10/2018

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός ρίχνονται στη “μάχη” της Ευρωλίγκα απόψε και αύριο αντίστοιχα (11/10, 12/10), στο πλαίσιο της 1ης αγωνιστικής της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στη Γηραιά Ήπειρο. Μεγαθήρια, ομάδες με ποιότητα, αουτσάιντερ αλλά και… φτωχοί συγγενείς θα βρεθούν στον δρόμο τους, με το μονοπάτι προς το Final-Four να φαντάζει γεμάτο από ξεχωριστές μεταβλητές και εμπόδια. It’s a long way to the top if you wanna rock n’roll…

Αναλυτικά η παρουσίαση των αντιπάλων των “αιωνίων”

1.ΤΣΣΚΑ Μόσχας

Η ρωσική «αρκούδα» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής ελίτ εδώ και πολλά χρόνια, έχοντας μονίμως καρφωμένη πάνω της τη στάμπα του contender και δημιουργώντας δεκάδες συζητήσεις με κάθε ήττα-αποκλεισμό της. Οι επιδιορθώσεις, όμως, που έγιναν στο ρόστερ, σε συνδυασμό με τη διατήρηση του βασικού κορμού, ίσως δεν επιτρέψουν στις συζητήσεις αυτές να έρθουν στην επιφάνεια…

Η απουσία ενός σπουδαίου αμυντικού στην περιφέρεια καλύφθηκε με την απόκτηση του Ντάνιελ Χάκετ, ενός αληθινού «σκύλου» των μετόπισθεν, ο οποίος μπορεί να προσφέρει κι ασφάλεια στο play-making. Ο Άλεκ Πίτερς ήρθε για να αυξήσει το ύψος των παικτών της φροντ-λάιν αλλά και να σκοράρει από τα 6.75 (η μηχανική του στο σουτ είναι υπέροχη, εφάμιλλη του Κλέι Τόμπσον) ενώ ο Τζοέλ Μπολομπόι θα προσθέσει «κιλά» και όγκο στη ρακέτα, καλύπτοντας τους undersized, Χάινς και Χάντερ.

Από εκεί και πέρα, η «αρμάδα» του Δημήτρη Ιτούδη θα παρουσιάσει ξανά μια επίθεση υψηλών οκτανίων. Ροντρίγκεθ και Ντε Κολό απαρτίζουν το κορυφαίο δίδυμο κοντών στην Ευρώπη, ο Χίγκινς είναι ο απόλυτος «ελβετικός σουγιάς» της διοργάνωσης, ο Κλάιμπερν προσθέτει μήκος κι αθλητικότητα ενώ οι Χάινς και Χάντερ κυριαρχούν στο «5».

Αν προστεθεί κι ο κομβικός ρόλος των Βοροντσέβιτς και Κουρμπανόφ, γίνεται κατανοητό ότι η ΤΣΣΚΑ θα είναι ένα ξεκάθαρο alpha-dog. Σε περίπτωση που σταθεί στο ύψος των περιστάσεων στις clutch καταστάσεις των κρίσιμων αγώνων, μπορεί να ονειρεύεται την κορυφή.

2.Φενέρμπαχτσε

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει δημιουργήσει την κορυφαία επίθεση μισού γηπέδου στην ομάδα της Φενέρμπαχτσε, με την πρόκριση στο Final-Four να θεωρείται και φέτος μονόδρομος. Η ομοιογένεια υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό, με τις λιγοστές κινήσεις που έγιναν να αποσκοπούν στη δημιουργία ενός πιο συμπαγούς και κοντρολαρισμένου συνόλου, με την παρουσία του Σέρβου mastermind στον πάγκο να εκτοξεύει, φυσικά, το ταβάνι του.

Ο Γιοφρί Λοβέρν ήρθε για να προσθέσει όγκο στη ρακέτα και πολύ ποιοτικά τελειώματα κοντά στο καλάθι ενώ ο Τάιλερ Ένις θα έχει ρόλο βασικού στην περιφέρεια, αν και δεν ομοιάζει ιδιαίτερα με τον προκάτοχό του, Μπραντ Γουοναμέικερ (πιο αλτρουιστής και καλύτερος αμυντικός ο Ένις, πιο «δυναμίτης» στην επίθεση ο Γουοναμέικερ).

Ο Κώστας Σλούκας θα έχει περισσότερες αρμοδιότητες από ποτέ, όντας ο καλύτερος εκτελεστής της ομάδας μετά από ντρίμπλα και δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί ως ο νο.1 κίνδυνος για τους αντιπάλους. Αν προστεθεί στην εξίσωση κι η δημιουργικότητά του, η ταχύτητα στη σκέψη καθώς κι ο τρόπος που ανταποκρίνεται στις clutch συνθήκες, τότε ίσως έχουμε μπροστά μας τον ηγέτη της Φενέρ.

Τα υπόλοιπα ονόματα του ρόστερ είναι τα γνωστά: Βέσελι, Ντατόμε, Ντίξον, Κάλινιτς, Μέλι και Γκούντουριτς απαρτίζουν και φέτος το ρόστερ, προσφέροντας «τρομακτική» ποιότητα σε όλες τις θέσεις. Οτιδήποτε λιγότερο από την πρόκριση στις 4 καλύτερες ομάδες θα θεωρηθεί παταγώδης αποτυχία.

3.Ρεάλ Μαδρίτης

Είναι η εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης. Διαθέτει το πιο “βαθύ” ρόστερ της διοργάνωσης, με star-power, ηγέτες, παίκτες με απόλυτη εξειδίκευση και με αναλλοίωτο τον βασικό της κορμό. Μια “αρμάδα” που μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε αγωνιστική συνθήκη και διαθέτει νοοτροπία νικητή όσο καμία άλλη. Χρειάζεστε κάτι άλλο;

Μπορεί ο Λούκα Ντόντσιτς να αποχώρησε για τόπους “μαγικούς” (εκεί που ανήκει δηλαδή) αλλά η Ρεάλ δεν έχει χάσει σχεδόν καθόλου από τη δυναμική της. Ο Γιουλ θα είναι πλέον ο full-time ηγέτης, ο Κοζέρ αναμένεται να επιτελέσει άψογα τον ρόλο του κόμπο γκαρντ ενώ οι Κάρολ και Πρέπελιτς θα εκτελούν ασταμάτητα πίσω από τα σκριν. Στην περιφέρεια αυτή προσθέστε και το αστείρευτο play-making του Φακούντο Καμπάτσο.

Ρούντι Φερνάντεθ (πιο ώριμος κι ομαδικός από ποτέ) και Τζεφ Τέιλορ θα καλύψουν το “3” ενώ η φροντ-λάιν φαντάζει τεράστια, τόσο σε μέγεθος όσο και σε ποιότητα. Ράντολφ, Αγιόν, Ρέγιες, Τόμπκινς και Ταβάρες συμπεριλαμβάνουν κάθε πιθανό skill ενός ψηλού στο top επίπεδο, από εμπειρία κι εκτελεστική δεινότητα, μέχρι παιχνίδι με πρόσωπο, προστασία του καλαθιού και μαρκάρισμα στην περιφέρεια.

Θα πρέπει να σημειωθεί, βέβαια, ότι η διαδικασία του back-to-back μόνο εύκολη δεν είναι κι ο Πάμπλο Λάσο οφείλει να διατηρεί σε μόνιμη εγρήγορση την ομάδα του, καθώς δεν προβλέπονται εύκολες “μάχες” από τα πλέι-οφ κι έπειτα.

4.Μπασκόνια

Το σενάριο που θέλει την Μπασκόνια να είναι η έκπληξη της διοργάνωσης και να φθάνει στο Final-Four που πρόκειται να διεξαχθεί στην έδρα της δεν αποτελεί επιστημονική φαντασία. Το βάθος του ρόστερ της ομάδας του Πέδρο Μαρτίνεθ είναι αξιοθαύμαστο, η «Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα» είναι παραδοσιακά μια έδρα που κατηφορίζει ενώ το κίνητρο είναι υψηλότερο από ποτέ, για ένα ρόστερ που δεν διαθέτει ούτε έναν Ισπανό!

Ο Τορνίκε Σενγκέλια είναι ο ηγέτης μιας εκ των κορυφαίων φροντ-λάιν που παίζουν εκεί έξω (αν όχι η καλύτερη, σίγουρα η πιο ευέλικτη). Οι Πουαγιέ, Βόιτμαν, Ντιοπ αλλά κι ο νεαρός, Πενάβα συνδυάζουν σκοράρισμα κοντά και μακριά από το καλάθι, δημιουργία, ταχύτητα, άμυνα ψηλά και χαμηλά.

Η περιφέρεια είναι σχεδόν εξίσου πλήρης, με τους Γκρέιντζερ, Χουέρτας και Βιλντόζα να δίνουν τον ρυθμό στο playmaking ενώ ο Τζάνινγκ θα είναι το “sniper” της περιφέρειας. Ο Σέιβον Σιλντς ήρθε από την Ιταλία, όπου σάρωσε με την Τρέντο, ώστε να δώσει σκορ με τη σέσουλα από τη θέση «3», κάτι που θα κάνει κι ο Ντάρουν Χίλαρντ ως σούτινγκ γκαρντ.

Γίνεται ευκόλως κατανοητό ότι όλο αυτό το «μείγμα» δημιουργών κι εκτελεστών από κάθε θέση μπορεί να «εκτοξεύσει» την Μπασκόνια στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μένει να δούμε σε πόσο υψηλούς ρυθμούς, όσον αφορά τις κατοχές, θα επιλέξει να τρέξει την ομάδα του ο Μαρτίνεθ, με την ταχύτητα να βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια εμποτισμένη στο DNA των Βάσκων. Από τις must-watch ομάδες της Ευρωλίγκα…

5.Ζαλγκίρις

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους παρουσίασε ένα πραγματικά “ποιητικό” σύνολο πάνω στο παρκέ την περσινή σεζόν, φθάνοντας στην έκπληξη της χρονιάς με την πρόκριση στο Final-Four. Η επιθετική λειτουργία της Ζαλγκίρις φάνταζε σαν μια καλοκουρδισμένη χορογραφία, με άπειρες εναλλακτικές, κίνηση σε δυνατή κι αδύνατη πλευρά κι άψογο συγχρονισμό. Άπαντες οι λάτρεις του ομαδικού παιχνιδιού έμειναν με ανοικτό το στόμα…

Οι φετινές συνθήκες ίσως είναι ελαφρώς διαφορετικές αλλά η ιδέα κι ο σκοπός παραμένουν ίδια. Το ρόστερ στους ψηλούς έμεινε σχεδόν ίδιο, με τον Μπράντον Ντέιβις να είναι έτοιμος να σκορπίσει τον πανικό σε άμυνα κι επίθεση. Ο Γιανκούνας κρατά την μπαγκέτα του ηγέτη (και του κορυφαίου σουτέρ μέσης απόστασης στη διοργάνωση), οι Ουλανόβας και Γουάιτ διατηρούν το πόστο τους ενώ ο Καβαλιάουσκας έρχεται από τον πάγκο και σκεπάζει το καλάθι.

Οι θεμελιώδεις αλλαγές ήρθαν στην περιφέρεια. Ο Κέβιν Πάνγκος αποχώρησε, καθώς και οι Μίτσιτς και Ούντριχ, με τους Βέστερμαν, Γουόκαπ και Νέιτ Γουόλτερς να τους αντικαθιστούν, μαζί με τον sharp-shooter, Γκριγκόνις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι fundamental αρχές του παιχνιδιού της Ζαλγκίρις βρίσκονται εκεί, με τον “μάγο” Σάρας να έχει άπειρες εναλλακτικές στο πλούσιο playbook του, ώστε να βάλει τους πάντες στην αγαπημένη τους θέση για δημιουργία ή εκτέλεση μέσω μιας μεθοδικής κι υπέροχης επίθεσης.

6.Μπαρτσελόνα

4 σεζόν μακριά από το Final-Four, καθώς και 2 χρόνια εκτός πλέι-οφ, έχουν αφαιρέσει από την Μπαρτσελόνα το παράσημο της ομάδας-φόβητρο. Οι Καταλανοί, πάντως, αν κι έχουν ανορθογραφίες στο ρόστερ τους, θα εμφανιστούν σαφώς πιο δυνατοί, σε σχέση με το περσινό «ναυάγιο» των μόλις 11 νικών και της εξασφαλισμένης μη εισόδου στην 8άδα από νωρίς.

Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς διατήρησε τη θέση του στον πάγκο και θα έχει την πολυτέλεια να βλέπει την ομάδα του να καθοδηγείται από τον Κέβιν Πάνγκος στη θέση του πλέι-μέικερ. Ο Καναδός εκτόξευσε τη μετοχή του μέσα στο σύστημα της Ζαλγκίρις και καλείται πλέον να αξιοποιήσει τη δημιουργική και την εκτελεστική του δεινότητα σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Δίπλα του θα βρίσκεται ένας εκ των κορυφαίων σουτέρ της Ευρώπης, ο Κάιλ Κούριτς αλλά κι ο Τόμας Ερτέλ, ο οποίος θα ανεβαίνει συχνά στο «2».

Αξίζει, φυσικά, να γίνει εκτενής λόγος για τον Κρις Σίνγκλετον. Ο πρώην σταρ του Παναθηναϊκού είναι ένας παίκτης-ορόσημο και στις δύο πλευρές του παρκέ, μία two-way μονάδα με καλά ποσοστά στο τρίποντο, άμυνα σε πολλαπλές θέσεις, σπουδαία ικανότητα στο ριμπάουντ και παιχνίδι σε close-out συνθήκες. Η μεταγραφή του βρίσκεται στις παρυφές της κορυφής των καλύτερων κινήσεων της περασμένης off-season.

Η γραμμή ψηλών χαρακτηρίζεται από βάθος, με τους Τόμιτς, Σεραφέν και Οριόλα να διατηρούν τις θέσεις τους, τον Πουστόβι να προσθέτει μέγεθος και τον Σμιτς να φέρνει τον δυναμισμό του στη Βαρκελώνη.

Ο Γιάκα Μπλάζιτς θα κληθεί, προσωρινά, να μπει στα παπούτσια του τραυματία, Άνταμ Χάνγκα, καθώς ο Ούγγρος φόργουορντ θα απουσιάσει στο ξεκίνημα της σεζόν. Η απουσία, όμως, παικτών με παιχνίδι ένας-εναντίον-ενός αλλά κι ενός ψηλού με ικανότητα στο πικ-εν-ρολ αναμένεται να τους στοιχίσει.

7.Χίμκι

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχτισε με επιτυχία έναν βασικό κορμό στη Μόσχα την περσινή σεζόν, προχωρώντας σε μετρημένες κι οικονομικές κινήσεις εντός της φετινής off-season. Οι Μοσχοβίτες κατάφεραν να πλασαριστούν στην πρώτη 8άδα και να βάλουν δύσκολα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας στα πλέι-οφ, με το βήμα παραπάνω, ωστόσο, να μοιάζει πολύ δύσκολη υπόθεση…

Ο Αλεξέι Σβεντ θα συνεχίσει να αποτελεί μια από τις ατραξιόν της διοργάνωσης κι ίσως το πρώτο φαβορί για το βραβείο του πρώτου σκόρερ. Μάρκοβιτς, Τζένκινς και Βιάλτσεφ θα συνεχίσουν να τον συντροφεύουν στην περιφέρεια, με τον Ντι Μποστ να έρχεται από την Στρασμπούρ για να αυξήσει την αθλητικότητα της ομάδας.

Η σπουδαιότερη μεταγραφή έγινε στη θέση «5», με τον Τζόρνταν Μίκι να κρίνεται ως θετικότατη επιλογή, χάρη στο πολυδιάστατο παιχνίδι του. Οι Μάλκολμ Τόμας και Άντονι Γκιλ δικαίωσαν πλήρως τον κόουτς Μπαρτζώκα, καθώς αποδείχθηκαν εύστοχες επιλογές την περασμένη σεζόν ενώ οι Πράδερ (πρώην παίκτης του Προμηθέα) και Κρόκερ (πρώην της Νέας Κηφισιάς) θα καλύψουν τη θέση «3».

8.Μακάμπι Τελ Αβίβ

Άλλη μια ομάδα που αναζητά τη χαμένη της αίγλη, καθώς και την κατάλληλη αγωνιστική ταυτότητα. Η Μακάμπι αναμένεται να παρουσιάσει ένα παρόμοιο στυλ με τις τελευταίες σεζόν, δίνοντας έμφαση στις πολλές κατοχές, την ατομική φάση, την αθλητικότητα και με βασικούς πυλώνες τους Αμερικανούς του rotation.

Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι η «ομάδα του λαού» θα διατηρήσει ορισμένα από τα μειονεκτήματα που τη διακατείχαν τα προηγούμενα χρόνια, με βασική διαφορά, όμως, ότι οι μονάδες του ρόστερ φαντάζουν αρκετά αναβαθμισμένες αν κι ο αμυντικός τομέας αναμένεται να αποτελέσει ξανά πρόβλημα.

Ο Σκότι Γουίλμπεκιν ήρθε για να πάρει τα «κλειδιά» της ομάδας και να σκοράρει ακατάπαυστα, με τον Τζέρεμι Πάργκο ως παρτενέρ. Το 1-on-1 παιχνίδι αλλά και το ανοικτό γήπεδο θα πάρουν φωτιά, αν και το ποσοστό των καλαθιών μετά από ασίστ θα κυμανθεί σε χαμηλά επίπεδα. Ο ΝτιΆντρε Κέιν, ο Μάικλ Ρολ, καθώς κι οι ΝτιΜπαρτολομέο και Καλοϊάρο παρέμειναν από πέρσι ενώ ο Τζόνι Ο’Μπράιαντ μπορεί να προκαλέσει αίσθηση με το all-around παιχνίδι του ως πάουερ φόργουορντ.

Τέλος, ο Ταρίκ Μπλακ ήρθε από το NBA ως ένας εξαιρετικός rim-runner και με σπουδαία αθλητικά προσόντα που τον βοηθούν στην προστασία του καλαθιού ενώ ο Άλεξ Τάιους θα αποτελεί σταθερή πηγή σκοραρίσματος πάνω από τη στεφάνη.

9.Αναντολού Εφές

Το ανιαρό, στείρο και παντελώς αναποτελεσματικό στυλ της Εφές την περσινή σεζόν την καταπόντισε στην τελευταία θέση της διοργάνωσης, συνθήκη που κατέστησε ως απόλυτη αναγκαιότητα το «λίφτινγκ» στη στελέχωση του ρόστερ. Η ποιοτική διαφορά σε σχέση με πέρσι είναι ξεκάθαρη κι ο στόχος της πρόκρισης στα πλέι-οφ φαντάζει μεν δύσβατος, μα όχι κι εκτός πραγματικότητας.

Το περιφερειακό fire-power της Εφές είναι αδιαμφισβήτητο. Ο Σέιν Λάρκιν επέστρεψε στη Γηραιά Ήπειρο κι αναμένεται να λάβει ηγετικά καθήκοντα ως σκόρερ και δημιουργός. Ο Ροντρίγκ Μπομπουά θα τον πλαισιώσει κατά κύριο λόγο, σε ένα δίδυμο που αναμένεται να χαρακτηριστεί για την ταχύτητά του. Ο Μίτσιτς έρχεται κατευθείαν από τον «παράδεισο» της Ζαλγκίρις για να προσφέρει ποιοτικό play-making και ηρεμία στο «τιμόνι», ο Κρούνοσλαβ Σιμόν μπορεί να βάλει προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες με την εκτελεστική του δεινότητα, όπως κι ο Μπατούκ ενώ ο Μπαλμπάι αναμένεται να «δαγκώνει» στην άμυνα.

Οι γραμμές κοντών και ψηλών βρίσκουν τον συνδετικό τους κρίκο στο πρόσωπο του all-around σκόρερ, Τζέιμς Άντερσον ενώ οι ψηλοί στερούνται αθλητικότητας, μα υπερτερούν σε μέγεθος. Ο Μπράιαντ Ντάνστον, με το versatility που τον χαρακτηρίζει, πρόκειται να βρίσκεται στο επίκεντρο, ο Πλάις ήρθε για να παίξει τον ρόλο του «δεινοσαύρου» ενώ οι Μορμάν και Μότουμ θα έχουν περισσότερο stretch ρόλο.

Ο Εργκίν Αταμάν βρίσκεται ξανά στο «τιμόνι» και μένει να αποδείξει ότι οι –αναχρονιστικές κατά πολλούς- προπονητικές του αρχές θα συμβαδίσουν ομαλά με το σύνολο που έχει δημιουργήσει, αν και δεν αποκλείεται να προκληθούν διάφοροι τριγμοί στην Εφές κατά τη διάρκεια της σεζόν.

10.Μπάγερν Μονάχου

Οι νταμπλούχοι Γερμανίας επιστρέφουν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης μετά από ένα διετές «διάλειμμα», με τον Ντέγιαν Ράντονιτς να είναι ο καθοδηγητής της μοναδικής εκπροσώπου της χώρας στην Ευρωλίγκα. Η δυναμική της Μπάγερν την καθιστά αρκετά σκληροτράχηλη και παρότι δεν έχει τα φόντα να πρωταγωνιστήσει, αναμένεται να σκορπίσει ορισμένα χαμόγελα στους φίλους του αθλήματος.

Εν αρχή ην, η περιφερειακή γραμμή, με τον Στέφαν Γιόβιτς να είναι εκ των κορυφαίων pass-first άσων και να πλαισιώνεται από το «πολυβόλο» που ακούει στο όνομα Πέτερι Κόπονεν. Ο Μάοντο Λο ήρθε από την Μπάμπεργκ για να δώσει σκορ από τον πάγκο ενώ οι Λούτσιτς και Ντάγκουμπιτς απαρτίζουν τη σερβική «παροικία» στις θέσεις των φόργουορντ.

Στους ψηλούς, ο Ντανίλο Μπαρτέλ, MVP των περσινών τελικών του γερμανικού πρωταθλήματος, καλείται να επαυξήσει τη σταθερή πρόοδό του (12.6 πόντοι, 6 ριμπάουντ στα 3 πρώτα ματς της σεζόν) ενώ ο Ντέβιν Μπούκερ συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία πεντάδα του περσινού EuroCup και θα πλαισιωθεί από τον σταθερότατο, Ραντόσεβιτς στο «5».

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η παρουσία του Ντέρικ Γουίλιαμς, νο.2 στο Ντραφτ του 2011. Παρότι δεν έγινε ποτέ ο υπερπλήρης σούπερ-σταρ που πολλοί οραματίζονταν, ο 27χρονος μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμος, σε περίπτωση που προσαρμοστεί στην ευρωπαϊκή μπασκετική πραγματικότητα.

11.Αρμάνι Μιλάνο

Το μεγάλο πρόβλημα των πρωταθλητών Ιταλίας τα τελευταία χρόνια φάνταζε να είναι η ανομοιογένεια του ρόστερ, το οποίο θύμιζε συνεχώς λανθασμένα συναρμολογημένο παζλ αλλά κι οι κάκιστες επιδόσεις στον ανασταλτικό τομέα (2^η χειρότερη άμυνα της περσινής Ευρωλίγκα με 105.4 πόντους ανά 100 κατοχές παθητικό σε κάθε ματς). Το τωρινό squad μοιάζει να μη δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις στους εν λόγω τομείς αλλά απαρτίζεται από μονάδες που είναι αδύνατον να αγνοηθούν.

Ο Μάικ Τζέιμς κατέφθασε στο Μιλάνο, με σκοπό να βάλει «φωτιά» στα καλάθια, δημιουργώντας ασταμάτητα προσπάθειες μετά από ντρίμπλα. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς θα κρατήσει την «μπαγκέτα» του πλέι-μέικερ, έχοντας τρομερή ταχύτητα σε εκτέλεση κι οργάνωση ενώ μπορεί να συνεργαστεί αρμονικά με τον Γκουντάιτις, τον σέντερ-αποκάλυψη του 2018. Ο Κουζμίνσκας θα έχει τον ρόλο του all-around κόμπο φόργουορντ ενώ οι Ταρκέφσκι και Μίτσοβ αποτελούν ασφαλιστικές «δικλείδες».

Στο ερώτημα, βέβαια, του «ποιος θα παίξει άμυνα;», ο κόουτς Πιανιτζιάνι θα δυσκολευτεί να απαντήσει. Ο Κέρτις Τζέρελς μπορεί αν δώσει αμυντικά stops στην περιφέρεια αλλά το back-court του Μιλάνο φαντάζει υπερφορτωμένο κι ανομοιογενές.

Οφείλει να σημειωθεί, βέβαια, ότι το ρόστερ προδιαθέτει για ορισμένες must-watch βραδιές και το θέαμα πρόκειται να περισσεύει ανά διαστήματα.

12.Μπούντουτσνοστ

Κόντρα σε όλες τις προσδοκίες, η Μπούντουτσνοστ κατέκτησε την Αδριατική Λίγκα και μπήκε επάξια στο «κάδρο» της Ευρωλίγκα, καλούμενη πλέον να «χορέψει» ανάμεσα στους καλύτερους. Το σύνολο του Αλεξάνταρ Τζίγκιτς καλείται να αποδείξει ότι η περσινή επιτυχία δεν ήταν «πυροτέχνημα», αν κι οι απαιτήσεις της Ευρωλίγκα δεν πρόκειται να της επιτρέψουν κάτι καλύτερο από ένα πλασάρισμα εντός των 3 τελευταίων θέσεων.

Το γιουγκοσλαβικό στοιχείο είναι, φυσικά, πολύ έντονο στους μοναδικούς εκπροσώπους των «πλάβι» στη φετινή διοργάνωση. Οι Ιβάνοβιτς και Γκόργκιτς εναλλάσσονται στα γκαρντ, ο Άλεν Όμιτς είναι το κυρίαρχο πρόσωπο στη ρακέτα ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ρολιστών του ρόστερ αποτελείται από Μαυροβούνιους.

Όσον αφορά τους Αμερικανούς, οι Κότι και Ερλ Κλαρκ είναι τα μεγάλα ονόματα στις θέσεις των φόργουορντ, έχοντας πάνω τους ένα μεγάλο επιθετικό φορτίο. Ο Έντουιν Τζάκσον θα προσφέρει τις υπηρεσίες του στην προσωπική φάση ενώ ο Άαρον Κραφτ θα πάρει χρόνο κυρίως ως defensive stopper στην περιφέρεια.

13.Γκραν Κανάρια

Πολλή ταχύτητα, πολλά τρίποντα και τεράστια… ταξίδια αναμένεται να συνοδεύσουν την Γκραν Κανάρια στην παρθενική της παρουσία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Η απομακρυσμένη έδρα της, η οποία βρίσκεται νοτιοδυτικά του Μαρόκο, την καθιστά ως μια ιδιάζουσα περίπτωση κι η κόπωση των αντιπάλων ομάδων ίσως καθιερώσει το γήπεδό της ως αφιλόξενο.

Η ημιφιναλίστ της περσινής ACB δεν έχει υψηλές βλέψεις κι αποτελεί ένα από τα 3… φαβορί της Ευρωλίγκα για την κατάληψη της τελευταίας θέσης (Μπούντουτσνοστ και Νταρουσάφακα τα άλλα 2). Ένα κράμα αθλητικότητας και ικανότητας στο μακρινό σουτ εντοπίζεται στο ρόστερ, με τους πρώην «ερυθρόλευκους», Στρόμπερι και Τιλί, να είναι οι πιο αναγνωρίσιμοι παίκτες στο ελληνικό κοινό.

14.Νταρουσάφακα

Η πανάκριβη ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ που έφθασε στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκα το 2017 αποτελεί μακρινό παρελθόν. Με περιορισμένο μπάτζετ πλέον, η κάτοχος του EuroCup θα ποντάρει στην αθλητικότητα του ρόστερ, με την αποφυγή μιας εκ των τελευταίων θέσεων να μοιάζει πολύ δύσκολη υπόθεση.

Ο Ρέι ΜακΚάλουμ, ο οποίος είχε απασχολήσει κάποτε τον Ολυμπιακό, θα είναι ο βασικός πόιντ γκαρντ, έχοντας έφεση στο κάθετο παιχνίδι αλλά και στο ανοικτό γήπεδο. Δίπλα του θα είναι ο πρώην NBAer και τρομερός dunker, Μαρκέλ Μπράουν. Ο κλασικός σουτέρ, Τζον Ντίμπλερ, καθώς κι ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ, Ζάνις Πέινερς θα βρίσκονται στο «2» και το «3» αντίστοιχα ενώ ο πρώην νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων στο NBA, Τζέρεμι Έβανς δεσπόζει στο «4», με τον Μάικλ Έρικ να συμπληρώνει το παζλ στους ψηλούς.

Πηγές