Tα παρακάτω ονόματα ίσως να μη λένε πολλά με μια απλή ανάγνωση. Φερμαναβίτσιους, Τζόρτζεβιτς, Ρουτκάουσκας, Λεϊμάνις, Σοκ, Κούκσικς,Μίτροβιτς, Σάφτενααρ, Μόκφορντ, Κνέζεβιτς και άλλοι. Για τον απλό μπασκετικό κόσμο είναι οι κοινοτικοί/ξένοι της Α2.
Φυσικά, δεν έχουν όλες οι ομάδες και θέλει μια οικονομική θυσία. Αλλοι λένε, γιατί να μην βάλω ένα νέο παιδί να παίξει και να αναδειχθεί σε έναν τέτοιο πρωτάθλημα. Και οι δυο απόψεις είναι σεβαστές, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Οι καλοί κοινοτικοί πάντα κάνουν τη διαφορά. Τζόρτζεβιτς, Λεϊμάνις, Σάφτενααρ και Φερμαναβίτσιους φαίνεται να ξεχωρίζουν. Αλλωστε, πέρσι η παρουσία του Κλαρκ στην άνοδο του Περιστερίου ήταν καταλυτική. Για Σοκ/Ρουτκάοουσκας επίσης υπάρχει δεδομένη αξία, στον Ηρακλή όμως όπως και στον Ιωνικό Νικαίας του Σάφτενααρ τα δεδομένα είναι διαφορετικά.
Συνήθως οι κοινοτικοί/Αμερικανοί που επιλέγονται για την Α2 είναι νεαροί και με διαφορετικές παραστάσεις. Αλλοι από Κολέγια, άλλοι από πιο αδύναμα Πρωταθλήματα της Ευρώπης. Εχει αποδειχθεί όμως πως η καλή επιλογή ενός ξένου, έναν επιτρέπει η ΕΟΚ, μπορεί να γλιτώσει τους προπονητές από ήττες σε μια κακή ημέρα. Δε λείπουν βέβαια και οι γυρολόγοι, όπως Ακερ, Ουάσιγκτον κ.α.
Μπορεί όμως να αποδειχθεί και ατυχής η επιλογή. Στον Ηρακλή υπήρχε αλλαγή του Σέσκους, στο Πευκοχώρι δεν αποκλείεται να γίνει κίνηση αργότερα, ενώ κάποιες ομάδες δεν έκαναν κίνηση. Το μόνο σίγουρο είναι πως μια πετυχημένη επιλογή ξένου, δίνει προβάδισμα στην Α2, οπότε θέλει καλό σκάουτινγκ και ένστικτο. Δε φτάνει για έναν παίκτη απλά να είναι εγνωσμένης μόνο αξίας, η Α2 έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις.
