Η Α2 για πολλούς είναι ο προθάλαμος της Α1. Ναι έτσι είναι υπό φυσιολογικές συνθήκες. Στη Βόρεια Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας υπήρχαν ομάδες με ηγέτες/προέδρους και οικονομική αυτονομία.
Γούσταραν το μπάσκετ, επένδυαν σε αυτό. Η ΜΕΝΤ του Δημήτρη Πάππα, το ICBS του Κώστα Τσοτσουμάνου, ο Φίλιππος του Φραντζέσκου Φρατζέσκου για τους παλαιότερους, η Ξάνθη με πρόεδρο τον πολύ μπασκετικό Νίκο Νικολόπουλο, η Καβάλα (που επέστρεψε,του Κώστα Παπακωνσταντίνου), οι Ικαροι Σερρών (που επιστρέφουν) του Αρη Αθανασιάδη, ο Γυμναστικός, η Ολύμπια Λάρισας, τα Τρίκαλα και πολλά άλλα παραδείγματα.
Επειδή ο υπογράφων γράφει για την Α2 από το 1997, δε θα ξεχάσει μια τελευταία ατάκα ενός εκ των παραπάνω πολύ σημαντικών μπασκετικών ανδρών στη Θεσσαλονίκη… “Θα σταματήσω, δεν υπάρχει λόγος. Εμείς το μπάσκετ αλλιώς το ονειρευτήκαμε”. Η δήλωση μιλάει από μόνη της!
Πλέον, μετά από χρόνια , η Α2 έχει τον Ηρακλή, που δεν ανήκει στην κατηγορία, αλλά στην Basket League,την Καστοριά, το Πευκοχώρι, την Καρδίτσα και άλλες ομάδες. Θα πρέπει όλο αυτό να διαφυλαχθεί, γιατί πολλές φορές το μπάσκετ δε βασίζεται στα έσοδα, αλλά στην αγάπη και στην οργανωμένη προσπάθεια κάποιων ανθρώπων.
Ας το διαφυλάξουμε! Και φυσικά αυτό ισχύει για όλη την Ελλάδα, απλά η αναφορά ξεκινάει από τα συγκεκριμένα γεωγραφικά μέρη, τη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία.
