Η «επίσημη αγαπημένη» σφράγισε -μέσω Γεωργίας- την παρουσία της στην Κίνα και στο Παγκόσμιο. Όσα καλά, ή λάθη έγιναν διαγράφονται, στόχος επιτεύχθηκε κι όλα είναι μια χαρά. Όχι πως θα κινδυνεύαμε, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, αλλά μια επίδειξη δύναμης, από μια δυνατή ομάδα είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Ο Νικ Καλάθης ήταν συγκλονιστικός. Έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης, είναι αυτός που έδωσε την ασίστ για το τελευταίο καλάθι, που έκανε… όργια κι αυτός τον οποίο ΟΦΕΙΛΕΙ να κεράσει ο Κώστας Κώτσης, ο οποίος λειτούργησε σαν… αρχάριος. Στα 2.16’’, με το σκορ εύπλαστο (80-79) αποφάσισε να πάει στη γραμματεία να διαμαρτυρηθεί. Πίστεψε ότι ήταν αόρατος, ή πως παίζαμε στα… Αοράκια.
Αποτέλεσμα: Σε λιγότερο από 30’’ το σκορ είχε γίνει 85-79 και χρειάστηκε επική ανατροπή στα 1.28’’ για να φύγει η Εθνική με τη νίκη. Και βέβαια, η ανοησία του μάνατζερ της ομάδας δεν κόστισε, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σοβαρευτεί ο ελληνικός πάγκος, να μην δέχεται εύκολες τεχνικές ποινές, να μην χαρίζει πόντους.
Αν υπάρχει ένας παίκτης που ξεχώρισε είναι ο Καλάθης, αλλά αν υπάρχει κι ένας που… ξεχώρισε αρνητικά είναι ο Παπαγιάννης. Φυσικά, ο «πιτσιρικάς» έχει όλο το μέλλον μπροστά του και δεν θα κριθεί από ένα ματς, όμως ΟΦΕΙΛΕΙ να πάρει το ψηφιακό υλικό της αναμέτρησης και να το βλέπει μέχρι να μείνει από… μπαταρία ο υπολογιστής του, που θα είναι συνδεδεμένος με πρίζα.
Να δει ξανά και ξανά και να αντιληφθεί ότι το χάρισμα που έχει θα πάει χαμένο αν δεν δουλέψει σκληρά. Έχει χίλια άλλοθι, καθώς έχει μείνει καιρό στον πάγκο, δεν έχει εικόνες, αλλού πατά κι αλλού βρίσκεται. Είναι, όμως, ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι δεν έχει δουλέψει όσο έπρεπε. Αργά πόδια, κακές περιστροφές, «μαύρη τρύπα» στην άμυνα.
Ο Γιώργος είναι από τα μεγαλύτερα project του ελληνικού (ενδεχομένως και του ευρωπαϊκού) μπάσκετ. Είναι πεισματάρης, έχει στοιχεία που λίγοι ψηλοί έχουν, αλλά έχει μείνει πάρα πολύ πίσω. Κι επειδή δεν χαϊδεύουμε αυτιά, έχει μείνει πίσω με δική του ευθύνη. Αν οι άλλοι μένουν «Χ» χρόνο στο παρκέ στην προπόνηση, αυτός πρέπει να μένει «Χ» επί 2, ή κι επί 3.
Είναι στον Παναθηναϊκό, είναι στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά με εμφανίσεις σαν αυτή, όχι μόνο Εθνική δεν θα ξαναδεί, αλλά και στα «μεγάλα» ματς των «πράσινων» θα είναι εκτός πλάνων. Είναι στο χέρι του να επιστρέψει. Και πρέπει να καταλάβει ότι στα 21-24 κανείς παίκτης δεν έχει ολοκληρωθεί. Η δουλειά, η πολλή δουλειά, δεν σταματά ποτέ κι αυτός κάπου χάθηκε.
Είναι από τους παίκτες που πιστεύουμε και θέλουμε να τον βλέπουμε να αποτελεί φόβο και τρόμο για τους αντιπάλους, όχι… εύκολη λεία.
