Η σεζόν που πέρασε στιγματίστηκε από τους πολλούς τραυματισμούς, που αλλοίωσαν την εικόνα του Ολυμπιακού. Όποιος, όμως, μείνει μόνο στις απουσίες θα έχει δει το δέντρο, αλλά θα έχει χάσει το δάσος. Έγιναν… δομικά λάθη, η ομάδα δεν είχε κίνηση και ταχύτητα στους ψηλούς και δημιουργία από τους «κοντούς». Ως εκ τούτου γίνονταν εύκολα προβλέψιμο το παιχνίδι της.
Ο Ντέιβιντ Μπλατ επιχείρησε να το αλλάξει αυτό και -πάντα σε θεωρητικό επίπεδο- μοιάζει να τα κατάφερε, εντάσσοντας στο ρόστερ παίκτες που έχουν και τα δύο στοιχεία. Ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει κατά πολύ και θα είναι εντελώς διαφορετικός όχι μόνο σε πρόσωπα, αλλά και σε εικόνα. Πόσο καλύτερος θα είναι, θα φανεί στην πράξη.
Στη θέση του πόιντ γκαρντ (καθώς πλέον το ρόστερ είναι ολοκληρωμένο) έμειναν Μάντζαρης και Τολιόπουλος και στη θέση του Ρόμπερτς αποκτήθηκε ο Γουίλιαμς-Γκος. Μοιάζει να έχει τα στοιχεία, αλλά και πέρυσι για τον προκάτοχό του τα ίδια λέγαμε. Ζητούμενο είναι αν θα προσαρμοστεί, αν θα βρει τον ρόλο του κι αν θα ανταποκριθεί. Συνεπώς είναι ερωτηματικό αν φανεί καλύτερος του προηγούμενου. Για την ώρα δεν έχουμε διαφοροποίηση, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Στη θέση «2» (είπαμε, σχήμα λόγου, καθώς οι θέσεις έχουν καταργηθεί κι ειδικά στον Ολυμπιακό, που αρκετοί παίζουν σε δύο θέσεις εύκολα) έμειναν Σπανούλης και Στρέλνιεκς και στη θέση του Μπράουν (ή του Τόμπσον, ίδιο πράγμα είναι) αποκτήθηκε ο Τουπάν. Είναι γνωστός και μη εξαιρετέος, είναι δεδομένο ότι η προσαρμογή του είναι ευκολότερη του Τόμπσον, οπότε εδώ ο Ολυμπιακός έχει συν (+).
Στη θέση «3» έμεινε ο Παπανικολάου, έφυγε ο Παπαπέτρου, αλλά αποκτήθηκε ο Τίμα, που επίσης έχει πολλά καλά στοιχεία. Σε απόλυτους αριθμούς μοιάζει να είναι καλύτερος από τον Ιωάννη, οπότε κι εδώ υπάρχει θετικό πρόσημο (+).
Στη θέση «4» έφυγε ο Τιλί (όχι πως κατόρθωσε να παίξει ο άνθρωπος) κι ο Ουίλτζερ που τον αντικατέστησε. Ο Πρίντεζης παραμένει «πρώτο βιολί», έχοντας δίπλα του δύο… μεταγραφές: Τον Βεζένκοφ και τον Αγραβάνη, που πέρυσι δεν υπήρχε στην εξίσωση. Είναι αυτονόητο -το λέμε για τους «προπονητές του διαδικτύου»- ότι ο Σάσα μπορεί να παίξει και στο «3» και ο Τίμα στο «4», αλλά κάπως πρέπει να… μετρήσουμε. Κι εδώ ο Ολυμπιακός μοιάζει να είναι ελαφρά καλύτερος, κυρίως επειδή ο Τιλί πέρασε και -λόγω τραυματισμού- δεν ακούμπησε (+).
Στη φροντ λάιν κυριαρχεί ο Μιλουντίνοφ, ο οποίος αντί για τον ΜακΛιν αποκτήθηκε ο ΛεΝτέι. Όποιος μπορεί να πει αν θα είναι καλύτερος από τον προκάτοχό του, ας μας πει και τους αριθμούς στο ΤΖΟΚΕΡ. Ο Μπόγρης συμπληρώνει την τριάδα, που με τον Αγραβάνη γίνεται τετράδα. Ούτε συν, ούτε πλην, ένα τεράστιο ερωτηματικό για το τι μπορεί να προσφέρει ο Αμερικανός.
Με μια πρώτη ματιά δεν έχουμε τεράστιες διαφορές, όμως η πραγματικότητα είναι πως ο Ολυμπιακός άλλαξε δέρμα. Έβαλε παίκτες με ταχύτητα, καλούς αμυντικούς, σε παραγωγική ηλικία και με διάθεση να κάνουν το παραπάνω βήμα. Παίκτες που διορθώνουν τα δομικά λάθη της περσινής σεζόν.
Επίσης σημειώστε ότι -όπως κι ο Παναθηναϊκός- έχει ευρωπαϊκή ομάδα, καθώς υπάρχουν μόνο δύο Αμερικανοί στο ρόστερ. Οι «πράσινοι» έχουν τυπικά περισσότερους, αλλά παίκτες όπως ο Γκιστ, ο Λάσμε, ο Τόμας είναι… «Ευρωπαίοι», μετά από τόσα χρόνια στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού.
