Ήταν 7 Ιουνίου του 1993 και ώρα 17:20, όταν ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ έκλεισε οριστικά με τον πλέον άδοξο τρόπο. Σε έναν ολισθηρό αυτοκινητόδρομο στο Ντέκεντορφ της Γερμανίας έμελλαν να γραφτούν οι τελευταίες σειρές του βιβλίου της ζωής του Ντράζεν Πέτροβιτς. Λίγες ώρες πριν είχε εκπροσωπήσει για τελευταία φορά την Εθνική Κροατίας σε έναν αγώνα για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 1993 εναντίον της Σλοβενίας. Μετά το παιχνίδι, ο ίδιος επιθυμούσε να ταξιδέψει με ιδιωτικό όχημα πίσω στην πατρίδα του, παρά το κακό προαίσθημα του συμπαίκτη του, Στόγιαν Βράνκοβιτς και έτσι, στον “καταραμένο” δρόμο Autobahn 9 το νήμα της ζωής του “κόπηκε” απότομα μέσα στα συντρίμμια ενός VW Golf. Ήταν μόλις 28 ετών.
Ο Ντράζεν ήταν ένας μοναδικός καλλιτέχνης του μπάσκετ, με την παρουσία του εντός παρκέ να είναι εκτυφλωτική και ξεχωριστή, χάρη στην μοναδική δεξιοτεχνία που διακατείχε το παιχνίδι του. Το άστρο του “έλαμψε” εξ απαλών ονύχων, από την εποχή που φόρτωνε με 50άρες και 60άρες τα καλάθια των αντίπαλων ομάδων, όντας μέλος της παιδικής ομάδας της Σιμπένκα. Ήταν δεδομένο ότι η προαγωγή του στην πρώτη ομάδα ήταν προ των πυλών, με τον Ντράζεν να τα καταφέρνει από πολύ νωρίς και να κάνει πράγματα που φαντάζουν αδιανόητα για έναν ανήλικο μπασκετμπολίστα. Στα 15 του βρισκόταν ήδη στην ανδρική ομάδα και στα 18 του οδήγησε την τοπική ομάδα της πόλης του στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, κάτι που επανέλαβε και την επόμενη χρονιά! Στα 20 του χρόνια κατέγραψε και την πρώτη του συμμετοχή στην ενωμένη Εθνική Γιουγκοσλαβίας, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες.
Η Τσιμπόνα θα ήταν ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του, με τα “όργια” που πραγματοποίησε να μοιάζουν μυθικά και ανεπανάληπτα, συνθέτοντας ένα αχτύπητο back-court δίδυμο με τον αδερφό του, Αλεξάνταρ. Την 4ετία 1984-1988, ο Ντράζεν κατέκτησε 3 πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας, 3 κύπελλα, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών (1986 στο ΣΕΦ εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης), 1 Κόρατς και 1 Κύπελλο Κυπελλούχων! Όσο για τις ατομικές του επιδόσεις; 37.7 πόντοι ανά αγώνα στους αγώνες του τοπικού πρωταθλήματος και 33.8 στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, με απίστευτες παρουσίες σε τελικούς και με στατιστικά επιτεύγματα που βγάζουν “μάτι”.
- 112 πόντοι εναντίον της Ολίμπια Λιουμπλιάνα το 1985 (40/60 σουτ, 10/20 τρίποντα, 22/22 βολές)
- 62 πόντοι σε ένα ματς στο Κόρατς
- 51 πόντοι και 10 ασίστ απέναντι στη Λιμόζ το 1986 με 7 σερί τρίποντα σε ένα ημίχρονο
- 45 πόντοι και 25 ασίστ απέναντι στο Μιλάνο
- 36 πόντοι στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στη Ρεάλ το 1986
- 46 πόντοι στον τελικό του κυπέλλου Γιουγκοσλαβίας απέναντι στην Μπόσνα το 1986
- πάμπολλες 40άρες και 50άρες ακόμη
Τα στενά όρια της χώρας του δεν μπορούσαν να συσσωρεύσουν το αστείρευτο ταλέντο του Ντράζεν, το οποίο ήταν παγκόσμιας εμβέλειας. Ήταν δεδομένο ότι είχε μια θέση ανάμεσα στους καλύτερους. Προτού συμβεί, όμως, το μεγάλο βήμα, ο “Μότσαρτ”, όπως τον ονόμασε ο Ιταλός δημοσιογράφος, Ερίκο Καμπάν έκανε μια μικρή στάση στη Ρεάλ Μαδρίτης το 1988 σε ηλικία 25 ετών, “σπάζοντας” τον κανόνα που ήθελε τους Γιουγκοσλάβους να μην μπορούν να αποχωρήσουν από τις ομάδες της χώρας αν δεν είχαν κλείσει τα 28 έτη. Στη “βασίλισσα”, ο Πέτροβιτς, ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο με το ποσό-ρεκόρ των 4 εκατομμυρίων δολαρίων τη βοήθησε να κατακτήσει το “τρεμπλ” (πρωτάθλημα, κύπελλο, Κυπελλούχων). Σκόραρε, μάλιστα 62 πόντους στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στην Καζέρτα του Όσκαρ Σμιντ και διατηρεί ακόμη το ρεκόρ της ACB σε πόντους (42) και εύστοχα τρίποντα (8) σε αγώνα τελικών.
Έχοντας στο παλμαρέ του και τις διακρίσεις με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας (1 χρυσό, 1 ασημένιο και 2 χάλκινα σε Μουντομπάσκετ, Ευρωμπάσκετ και Ολυμπιάδες), ο Πέτροβιτς άνοιξε τα “φτερά” του προς, τον απροσπέλαστο για τους Ευρωπαίους, “μαγικό” κόσμο του NBA, ώστε να αγωνιστεί στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, οι οποίοι τον είχαν επιλέξει στο νούμερο 60 του Ντραφτ το 1986. Ήταν ένας εκ των “πιονιέρων” της “εισβολής” των Ευρωπαίων στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Εκεί, ο κόουτς, Ρικ Άντελμαν δεν του έδινε εκτεταμένο χρόνο συμμετοχής, θεωρώντας ότι είναι ανεπαρκής στην άμυνα, με αποτέλεσμα να έχει μονάχα 7.6 πόντους ανά αγώνα σε 12.6 λεπτά συμμετοχής, μπαίνοντας στο παρκέ κυρίως σε συνθήκες garbage time. Έφθασε, βέβαια, στους Τελικούς, με τους Πίστονς, όμως, να κατακτούν τη κορυφή.
Ο Ντράζεν είχε κουραστεί. Είχε κουραστεί να βλέπει την πλάτη των Κλάιντ Ντρέξλερ, Τέρι Πόρτερ και Ντάνι Έιτζ στο rotation. Έτσι, ανταλλάχθηκε στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς στα μέσα της σεζόν 1990-91 και εκεί ο “μύθος” του “Μότσαρτ” ξαναχτίστηκε. Ο Πέτροβιτς απέδειξε ότι ήταν εκ των κορυφαίων σούτινγκ γκαρντ του πλανήτη, όντας ένας από τους πιο θρασείς και αποτελεσματικούς σουτέρ όλων των εποχών! Συνολικά είχε 19.5 πόντους ανά αγώνα και 3 ασίστ στα 195 παιχνίδια του στους Νετς, όντας ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας του. Σούταρε με 44.9% στα τρίποντα τη σεζόν 1992-93 και με 44.4% την αμέσως προηγούμενη, τερματίζοντας στην πρώτη 3άδα του NBA στην εν λόγω κατηγορία! Αγωνίστηκε ακόμη σε 9 ματς πλέι-οφ με το Νιου Τζέρσεϊ, με το “γλυκό” σουτ, το υψηλό μπασκετικό IQ αλλά και την ποικιλία τρόπων, με τους οποίους σκόραρε να συνδυάζονται με το αστείρευτο θάρρος του και να δημιουργούν ένα εκρηκτικό “μείγμα”.
Οι φήμες περί αποχώρησής του από το NBA είχαν φουντώσει το καλοκαίρι του 1993, ερχόμενος σε ρήξη με τους Νετς εξαιτίας της καθυστέρησης των ιθυνόντων της ομάδας να συζητήσουν μαζί του και να του ανανεώσουν το συμβόλαιο. Ο Παναθηναϊκός κινήθηκε για την απόκτησή του, δίχως να έχει μαθευτεί το τι ειπώθηκε ανάμεσα σε αυτόν και τον Παύλο Γιαννακόπουλο αλλά ο θάνατος “χτύπησε” πρώτος και πήρε μαζί του μια για πάντα έναν υπέροχο παίκτη.
Μετά τον θάνατό του, οι τιμές προς το πρόσωπό του είναι αμέτρητες. Συγκεκριμένα, εισήχθη στο Hall of Fame του μπάσκετ το 2002, η φανέλα με το νούμερο 3 αποσύρθηκε από τους Νετς ενώ οι παίκτες του Ευρωμπάσκετ του 2013 τον ψήφισαν ως τον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη στην ιστορία! Ακόμη, το γήπεδο της Τσιμπόνα φέρει το όνομά του (Drazen Petrovic Basketball Hall) και φυσικά, το 2006 εγκαινιάστηκε το μουσείο “Ντράζεν Πέτροβιτς”, αφιερωμένο στην κληρονομιά που άφησε πίσω του, καθώς περιλαμβάνει 10 χώρους εκθεμάτων που σχετίζονται με την υπέροχη καριέρα του.
Αυτός ήταν ο βίος και η πολιτεία του μεγάλου Ντράζεν, ενός αδυσώπητου παίκτη, ενός μαγευτικού “αρτίστα”, ο οποίος έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο κοιτούν τους Ευρωπαίους παίκτες οι Αμερικανοί. Ο Ρέτζι Μίλερ έχει δηλώσει πως ο Ντράζεν είναι ο κορυφαίος σουτέρ όλων των εποχών. Ο Μάικλ Τζόρνταν έχει αναφέρει πως λάτρευε να παίζει εναντίον του. Και όλοι οι μπασκετόφιλοι απλά λάτρευαν να τον βλέπουν…
