Εδώ και μια εβδομάδα -παρότι για το μεγαλύτερο μέρος των συντακτών του μπάσκετ (μην φοβάστε λεβέντες) δεν υπήρξε θέμα- ο χώρος ασχολείται με την αποκάλυψη για το καφέ του Στέλιου Συμεωνίδη. Καφέ, το οποίο ανήκει στην αλυσίδα των καταστημάτων του Βαγγέλη Λιόλιου, προέδρου του Προμηθέα Πατρών.
Υπάρχει ηθικό θέμα, αλλά γνωρίζουμε πως ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό και τούμπαλιν. Εδώ, σήμερα, δεν θα ασχοληθούμε με το ηθικό κομμάτι. Είμαστε ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι ο ΚΕΔάρχης έχει όλα τα νομιμοποιητικά έγγραφα, που αποδεικνύουν ότι η συναλλαγή ήταν σύννομη.
Για να πάρει την άδεια έδωσε κάποια χρήματα (κάτι σαν 15.000 ευρώ) στον ιδιοκτήτη της αλυσίδας, ενώ αγόρασε και το αρχικό εμπόρευμα (περίπου 10.000 ευρώ). Δεν γνωρίζουμε αν τα έξοδα εξοπλισμού του καταστήματος (κάπου στα 20.000 ευρώ) έχουν σχέση με τον κ. Λιόλιο, και δεν μας ενδιαφέρει κιόλας.
Μια εμπορική συμφωνία είναι κι αφού είπαμε πως δεν ασχολούμαστε με το αν είναι «ηθικά κολάσιμη», μας ενδιαφέρει μόνο η νομιμότητα.
Το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει ο κ. Συμεωνίδης είναι να προσκομίσει τα καταθετήρια, τις αποδείξεις για τη μεταφορά των χρημάτων, έγγραφα τα οποία ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ότι διαθέτει. Ως εκ τούτου θα είναι (που είναι) καθόλα νόμιμη η απόκτηση δικαιώματος να έχει τον τίτλο της συγκεκριμένης αλυσίδας, οπότε θα μένει μόνο το ηθικό του ζητήματος.
Δεδομένου ότι ο κ. Συμεωνίδης έχει μπλέξει με τη μήνυση του κ. Γκόντα, την ανακοίνωση του Ολυμπιακού και είναι λογικό να έχει πολλά στο μυαλό του, ο ΕΣΑΚΕ (για την ΕΟΚ ούτε λόγος) οφείλει αν (ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ) ξεχαστεί να του θυμίσει ότι πρέπει να κλείσει το ένα από τα δύο μέρη της ιστορίας. Και πρέπει να το κάνει το συντομότερο δυνατό -δεν είναι δα και δύσκολο- ώστε να μην μπορεί κανείς ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ να ρίξει… σκιές εκεί που ΔΕΝ (πρέπει να) υπάρχουν…
