Ας ξεκινήσουμε με απλές παραδοχές και σκέψεις. Η σεζόν για την ΑΕΚ δεν είναι απλά πετυχημένη, είναι κάτι παραπάνω. Όχι μόνο τρύπησε το ταβάνι, αλλά τρύπησε και τα σύννεφα που ήταν πάνω από το ταβάνι της, κατακτώντας δύο τίτλους. Ο ένας -όποιον εκ των δύο προτιμάτε- ήταν η επιτομή της επιτυχίας. Οι δύο…
Οποιαδήποτε ομάδα στη θέση της ΑΕΚ θα ήταν… σε άλλο γήπεδο. Για παίκτες πιο μπαρουτοκαπνισμένους και συνηθισμένους σε κατακτήσεις τίτλων, το να φτάσεις σε μια από τις κορυφές της Ευρώπης (κι ας μην είναι η υψηλότερη) δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη κατάσταση. Ως εκ τούτου, λογική η εικόνα που έδειξαν απόψε στο «Νίκος Γκάλης».
Καλά όλα αυτά, αλλά το 115-85 δείχνει τη διαφορά επιπέδου. Και δεν είναι μόνο οι 30 πόντοι, αλλά ο τρόπος που έφτασαν στην εμφατική νίκη, με τον Λεκαβίτσιους να βγάζει (από άποψη χρόνου παραμονής εντός των τεσσάρων γραμμών) το πιο… βαρύ μεροκάματο (έπαιξε 22.26’’). Από τους starter -την αρχική πεντάδα- μόνο ο Λοτζέσκι έμεινε 20 λεπτά στο παιχνίδι, οι υπόλοιποι λίγο λιγότερο.
Δείτε, όμως, και την άλλη εικόνα. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε απέναντι στην κάτοχο του Τσάμπιονς Λιγκ, την ομάδα που τον «πλήγωσε», αποκλείοντας τον από τα ημιτελικά. Κι ήταν το πρώτο ματς της ΑΕΚ, μόλις μια εβδομάδα μετά τον θρίαμβο. Ο κόσμος δεν συγκινήθηκε ιδιαίτερα, οι εξέδρες ήταν μισογεμάτες (ή μισοάδειες, ανάλογα το πώς βλέπετε το έργο), το ενδιαφέρον περιορισμένο.
Αν απόψε οι «πράσινοι» έπαιζαν με την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ, την ΤΣΣΚΑ, τον Ολυμπιακό, θα είχε τέτοια εικόνα το γήπεδο; Πόσο μάλλον όταν τα εισιτήρια πήγαιναν για καλό σκοπό. Διαφορά επιπέδου.
Καθένας μπορεί να βαφτίσει το κρέας ψάρι, για να νιώσει καλά με τον εαυτό του, αλλά πάλι κρέας τρώει. Το χρηματιστήριο του μπάσκετ είναι αξιόπιστο, ελάχιστες οι φούσκες, και μια ομάδα που κοστίζει το 1/3 (ίσως και λιγότερο) των χρημάτων της άλλης, κατά κανόνα χάνει. Στον κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις κι αυτό το είδαμε στο Κύπελλο. Γι’ αυτό, άλλωστε, η επιτυχία της ΑΕΚ, να κατακτήσει το τρόπαιο κερδίζοντας τους δύο «αιώνιους» είναι… εφάμιλλη της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ. Όχι ως προς τη δόξα, αλλά ως προς τον βαθμό δυσκολίας.
