Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην γνωρίζει ότι το δεύτερο ματς δεν θα είχε σχέση με το πρώτο και πως η Ρεάλ δεν θα παραδίδονταν. Αλλά δεν υπήρχε κι άνθρωπος που να περιμένει ότι οι «πράσινοι» θα τέλειωναν το πρώτο ημίχρονο δίχως να πάρουν ένα επιθετικό ριμπάουντ. Τα «σκουπίδια» (βλέπε ριμπάουντ) πέταξαν στα… σκουπίδια την εμφατική πρώτη νίκη και τώρα ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει αυτό που δεν έκανε όλη τη σεζόν: Να εμφανιστεί εξίσου καλός εκτός έδρας.
Οι παίκτες του Λάσο έβγαλαν αθλητικό εγωισμό. Δεν είναι τυχαίοι αθλητές ο Κάρολ, ο Ρούντι, ακόμα κι ο πολύ κακός (και στη δεύτερη αναμέτρηση) Ντόνσιτς. Ήταν δεδομένο ότι πληγώθηκε το «εγώ» τους από τη μεγάλη σε έκταση ήττα, ήταν δεδομένο ότι δεν θα τα… έβαφαν μαύρα επειδή έχασαν μια μάχη. Έχουν τη βιωματική εμπειρία «μεγάλων» αναμετρήσεων, που τελειώνουν όταν πρέπει, όχι στην αρχή.
Το ότι βγήκαν μπροστά οι πιο… μπαρουτοκαπνισμένοι, ήταν αναμενόμενο. Κι επειδή ακριβώς ήταν αναμενόμενο περιμέναμε εξίσου (ου μην περισσότερο) πιεστική άμυνα στην μπάλα, όπως στο προηγούμενο ραντεβού. Η Ρεάλ ΔΕΝ είχε πόιντ γκαρντ κι αυτό που αποτέλεσε «κλειδί» στη νίκη, δεν το εκμεταλλεύτηκαν οι «πράσινοι».
Δεν έκλεψαν μπάλες, ο Καλάθης δεν ήταν εξίσου καλός με το πρώτο ματς κι ο Παναθηναϊκός έχει αδυναμίες στο πέντε εναντίον πέντε. Αυτό, πάντως, που αποτέλεσε τον «παράγοντα Χ» του αγώνα ήταν τα ριμπάουντ.
Οι αριθμοί είναι έως κι εκτός λογικής. Οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ δεν πήραν ούτε ένα επιθετικό ριμπάουντ στο πρώτο μισό, τη στιγμή που οι Ισπανοί μάζεψαν 10. Συνολικά τα καταμετρημένα «σκουπίδια» του πρώτου ημιχρόνου ήταν 10-24 και στο τέλος έφτασαν στα 24-43.
Σε παιχνίδι που παίζονταν ως το τελευταίο λεπτό, τα -19 ριμπάουντ δεν είναι απλά πληγή, είναι αιτία ήττας. Πλέον, όλοι γνωρίζουν ότι το πλεονέκτημα άλλαξε χέρια. Όπως δεν σήμαινε τίποτα το 1-0, έτσι δεν σηματοδοτεί κάτι το 1-1. Ναι, η Ρεάλ είναι (πάντα ήταν) φαβορί, αλλά κι ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορεί να φτάσει στο Βελιγράδι.
Υ.Γ.: Ο Πέιν κι ο Τζέιμς ήταν οι καλύτεροι του Παναθηναϊκού. Η τελευταία επιλογή του Τζέιμς ήταν τραγική. Όπως και δύο συνεχόμενες επιθέσεις στο πρώτο ημίχρονο, όταν και τέλειωσε τη φάση χωρίς να υπάρξει άλλη πάσα εκτός από την εισαγωγική. Αυτός είναι ο Τζέιμς, όπως παίρνει τα ματς, έτσι τα χάνει. Αν βελτιώσει την αξιολογική του ικανότητα, μπορεί να γίνει «θρύλος» της Ευρωλίγκας.
