Η βιωματική εμπειρία παραπέμπει στη φιλοσοφία πως τίποτα δεν τελειώνει -στο μπάσκετ- αν δεν… βγει να τραγουδήσει η χοντρή. Είναι, όμως, γνωστό πως σε κάθε «κανόνα» (γραμμένο ή άγραφο) υπάρχουν εξαιρέσεις, έστω και για να τον τονίζουν. Μια από τις εξαιρέσεις ζήσαμε στο Νίκος Γκάλης, καθώς ο Παναθηναϊκός “καθάρισε” την υπόθεση νίκη από το πρώτο πεντάλεπτο.
Οι πράσινοι έδειξαν την απόλυτη προσήλωση κι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το πάθος που τους μετέφερε η εξέδρα, τη στιγμή που οι Μαδριλένοι έμοιαζαν με πρωτόπειρους μπασκετμπολίστες, που αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν. Αυτό μεταφράστηκε σε 20-0 σκορ κι από εκεί και πέρα όλα ήταν (ή τα έκαναν οι γηπεδούχοι να φαίνονται) απλά.
Ακόμα κι η ατυχής πεντάδα με την οποία ξεκίνησε το δεύτερο δεκάλεπτο ο Τσάβι Πασκουάλ δεν κόστισε στον Παναθηναϊκό, είτε γιατί δεν είχε ρυθμό στην επίθεση η Ρεάλ, είτε γιατί κατάλαβε μέσα σε δύο λεπτά ότι δεν… τράβαγε και την άλλαξε. Με 46 πόντους παθητικό δεν κερδίζεις κι ο Λάσο το αντιλήφθηκε. Για τους παίκτες του, δεν παίρνω όρκο, καθώς και στο δεύτερο μισό έδειξαν αλλεργία στην άμυνα.
Η έλλειψη πόιντ γκαρντ, με τον Κοζέρ να είναι μετριότατος ήταν ένα από τα στοιχεία που δεν άφησαν τη Ρεάλ να τρέξει. Την ίδια στιγμή που ο Καλάθης έκανε πλάκα στους αντιπάλους του, μοιράζοντας 16 ασίστ και πετυχαίνοντας 11 πόντους στο ρελαντί, στα 30 πρώτα λεπτά που τον χρησιμοποίησε ο Καταλανός κόουτς. Ο κόσμος αποθέωσε τον ηγέτη της ομάδας, δείχνοντας πως… ξέρει μπάσκετ, αν και δεν ήταν δύσκολο να βρεις ποιος καθοδηγούσε την ορχήστρα.
Η ισορροπία στα ριμπάουντ, τα πολύ καλά ποσοστά στην επίθεση (εξαιρουμένων των βολών) ήταν επίσης ανασταλτικοί παράγοντες για να… ανοίξει ο ρυθμός στο πρώτο μισό για τους φιλοξενούμενους, που σε καμία στιγμή δεν δικαιολόγησαν την παρουσία τους στα πλέι οφ και το ρόστερ. Αντίθετα οι πράσινοι βρήκαν ανοιχτό γήπεδο και το εκμεταλλεύτηκαν, τρέχοντας, παίζοντας όμορφο μπάσκετ, δείχνοντας πως στη συγκεκριμένη τους… παράσταση είναι ομάδα για φάιναλ φορ.
Δεν είμαι στο μυαλό του για να πω αν «κρύφτηκε» ο Λάσο, όμως χρησιμοποίησε μόλις τρία λεπτά στο πρώτο ημίχρονο τον Ταβάρες, μοίρασε τον χρόνο σε όλους κι έμοιαζε να μην πιστεύει ότι μπορεί να αναστρέψει τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Κι είναι βέβαιο ότι με 70% στα τρίποντα (στο πρώτο ημίχρονο), δεν του άφησε περιθώριο αντίδρασης ο Παναθηναϊκός.
Δεν αποκλείεται να θέλησε να κρατήσει δυνάμεις και να παίξει την παρτίδα στο ματς της Πέμπτης, αν τον ευνοήσουν οι συνθήκες. Ο Παναθηναϊκός, βεβαίως, ανέβηκε ψυχολογικά, κάτι που πάντως πρέπει να διαχειριστεί ορθολογιστικά, καθώς κι ο υπέρμετρος ενθουσιασμός που -λογικά- δημιουργείται από μια τόσο εμφατική νίκη, μπορεί να γίνει επιζήμιος…
Γνωρίζουμε όλοι -το γράψαμε και χθες- πως την Πέμπτη δεν θα είναι συνέχεια του έργου. Θα είναι άλλο έργο. Μπορεί να συμβούν τα πάντα, όμως αυτό που κρατάμε είναι πως το τριφύλλι εκμεταλλεύτηκε κατ’ αρχήν τον παράγοντα έδρα, πήρε το πρώτο σετ κι απέχει δύο βήματα από το Βελιγράδι. Βήματα που πρέπει να περπατήσει κι έδειξε ικανό να το πράξει.
