Τα ταμεία είναι άδεια. Η εγγυητική επιστολή κρατιέται με το ζόρι και με αναβολές. Διοικητικό σχήμα, το οποίο να αντέχει το οικονομικό φορτίο που παρέλαβε, δεν υπάρχει. Τα χρέη είναι δυσβάσταχτα. Προσθέστε και την κακή αγωνιστική εικόνα κι έχετε το παζλ που δείχνει έναν… αδιέξοδο δρόμο για τον Άρη. Τον πάλαι ποτέ Αυτοκράτορα, που πλέον αναζητεί περισσότερα από ένα θαύματα…
Η ήττα από την Κύμη δεν είναι «περίεργο» αποτέλεσμα. Οι απουσίες των «κίτρινων», η πολύ καλή εικόνα των νησιωτών κι οι μπασκετικοί ΔΕΝ έπεσαν από τα σύννεφα. Ακόμα ο Άρης κρατά την τύχη στα χέρια του, καθώς έχει ευνοϊκό πρόγραμμα, μόνο που οι ομάδες κάνουν το πρόγραμμα κι όχι το πρόγραμμα τις ομάδες. Αν δεν κερδίζει στο Αλεξάνδρειο, τότε πώς είναι ευνοϊκό το πρόγραμμα;
Η αλήθεια είναι πως ο Άρης δεν είναι… φαβορί για υποβιβασμό. Το γράψαμε και χθες, ότι ο Πανιώνιος είναι -για την ώρα- πρώτος υποψήφιος, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Οι «κίτρινοι» θα κληθούν να δώσουν αγώνες επιβίωσης, αρχικά στα Τρίκαλα (μην υποτιμάτε εκείνους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν) και μετά στο «σπίτι» τους κόντρα στους «κυανέρυθρους». Ένα ματς που μοιάζει… τελικός και για τους δύο.
Αλλά ακόμα κι αν ο Άρης κατορθώσει να σωθεί αγωνιστικά, που είναι και το βασικό ζητούμενο, αυτό σημαίνει ότι σώθηκε η παρτίδα; Σώθηκε η χρονιά, όχι η ομάδα. Τα χρέη πνίγουν το σωματείο που μας έκανε να αγαπήσουμε το μπάσκετ. Και η παραμονή (κυρίαρχο ζητούμενο, επαναλαμβάνω) δεν σημαίνει απαλλαγή από τα βαρίδια του χθες (και του σήμερα).
Ποιος θα μπει και θα αναλάβει; Ποιος θα επωμιστεί τόσα εκατομμύρια; Ποιος θα μπορέσει να ξεμπλοκάρει τις διαδικασίες για να ανακτήσει το δικαίωμα στις μεταγραφές ξένων παικτών ο Άρης; Ποιος θα κρατήσει ακέραιη την εγγυητική; Ποιος θα πείσει τους έχοντες λαμβάνειν να κάνουν υπομονή, διακανονισμό, ή ό,τι άλλο ήθελε χρειαστεί;
Ο Άρης μοιάζει να είναι στη βαθύτερη κρίση της μπασκετικής του ιστορίας, απογυμνωμένος από παράγοντες, παίκτες και προσπαθεί να πιαστεί από τα… μαλλιά του. Κι όμως, αυτός ο Άρης έχει μεγάλη ιστορία, βαριά φανέλα και τον πιο μπασκετικό κόσμο της χώρας. Κόσμο που έχει συνδράμει οικονομικά, αλλά που -σε συνδυασμό με τα προηγούμενα- δεν μπορεί να θέλξει οικονομικούς κολοσσούς. Γιατί εδώ που έφτασε ο Άρης, η… φιλανθρωπία και η ψυχή των νοσταλγών της μεγάλης (και ωραίας) εικόνας, δεν φτάνουν.
Ο Άρης ψάχνει ένα… θαύμα διαρκείας. Να μην πέσει αγωνιστικά, να μην εκπέσει η εγγυητική, να μην πτωχεύσει. Θα τα καταφέρει; Αν πιστεύετε στα θαύματα…
