Ειδικός της τέχνης δεν είμαι, αλλά αν δει κανείς τους πίνακες του Πάμπλο Πικάσο, ή του Σαλβαντόρ Νταλί, ειδικότερα εκείνους που αποκαλούνται «σουρεαλιστικοί» ίσως να καταλάβει πολλά, ίσως και τίποτα. Καθένας μπορεί να ερμηνεύσει διαφορετικά την εικόνα, καθώς οι καλλιτέχνες επιχείρησαν «τη διερεύνηση του ασυνειδήτου, την απελευθέρωση της φαντασίας, με την απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική, διακηρύττοντας τον απόλυτο μη κομφορμισμό.
Ενδεχομένως το ίδιο να νιώσει κι όποιος έχει ακόμα νωπή την εικόνα του Ολυμπιακού στη Μόσχα. Μπορεί να δει το ποτήρι μισογεμάτο, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» -παρά την απουσία δύο βασικών παικτών- όχι μόνο δεν έγιναν παιχνιδάκι στις διαθέσεις των Ρώσων, αλλά ανησύχησαν αρκετές φορές τον Δημήτρη Ιτούδη.
Η εμφάνιση των δύο πυλώνων, του Βασίλη Σπανούλη και του Γιώργου Πρίντεζη, ήταν συγκλονιστική. Κι αβίαστα μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι «αν είναι καλά αυτοί οι δύο, δεν έχει τίποτα να φοβάται ο Ολυμπιακός».
Την ίδια στιγμή, όμως, οι υπόλοιποι -πλην ίσως του Ρόμπερτς και του Μιλουτίνοφ– δεν βοήθησαν όσο θα έπρεπε, γι’ αυτό κι η ομάδα του Πειραιά πάλευε, αλλά δεν έφτανε. Κι εξίσου αβίαστα μπορεί να σκεφτεί κάποιος άλλος ότι «αν με τέτοιο Σπανούλη και τέτοιο Πρίντεζη χάνει, τότε τι να περιμένει;». Είπαμε, σουρεαλισμός…
Ο Ολυμπιακός έχει υποστεί λίγες, αλλά βαριές ήττες, στη φετινή Ευρωλίγκα. Ήταν μια από τις λίγες φορές που έχασε δίχως να λυγίσει. Δεν απέφυγε, όμως, τα μεγάλα κενά διαστήματα, εκεί που οι γηπεδούχοι «έτρεξαν» σερί 10-0 και 15-0, στα μισά της πρώτης περιόδου και στην αρχή της δεύτερης.
Όταν δέχεσαι 25 αναπάντητους πόντους σε λιγότερο από 15 λεπτά, δεν μπορεί να τα έχεις κάνει όλα καλά. Κι ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε τη γνωστή του άμυνα. Η… πλάκα είναι πως στην τρίτη περίοδο, που ήταν καλός στο πίσω μέρος του γηπέδου, δέχθηκε τους περισσότερους πόντους. Είπαμε, σουρεαλισμός…
Ο Μπράιαν Ρόμπερτς ήταν εκεί, οικονομικός, ψύχραιμος από τη γραμμή του φάουλ, αλλά συνολικά άτολμος. Ο Μπόμπι Μπράουν ήταν άστοχος, αλλά δεν δίσταζε. Ποιο από τα δύο είναι χειρότερο, δεν μπορώ να διακρίνω. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Χόλις Τόμπσον είναι… ξένο σώμα. Οι επιλογές του βγαλμένες από τα βάθη των ανοιχτών γηπέδων, των λεγόμενων και playground. Είπαμε σουρεαλισμός.
Όσο για τους δύο σέντερ, ο ένας (Νίκολα Μιλουτίνοφ) σκόραρε μόνο με κάρφωμα, ο άλλος (Τζαμέλ ΜακΛιν) απλά δεν σκόραρε. Αμφότεροι απέτυχαν στις αλλαγές να μαρκάρουν τον ΝτεΚολό, που θα μπορούσε να ευστοχήσει κι από το σπίτι του στη Γαλλία.
Για να ολοκληρωθεί η βραδιά σουρεαλισμού στη Μόσχα, ο Δημήτρης Ιτούδης πήρε τάιμ άουτ ενώ το ματς είχε κριθεί κι έδωσε εντολή για να γίνει η τελευταία επίθεση! Όπως και να ‘χει, καλά περάσαμε, απολαυστικό ήταν το θέαμα, θαυμάσιος ο… πίνακας, που από κοινού φιλοτέχνησαν οι δύο αντίπαλοι, στην πιο εύκολη βραδιά των «κόκκινων» στη φετινή Ευρωλίγκα.
