Θα μπορούσε να είναι Δρ. Τζέκιλ και Μρ. Χάιντ. Θα μπορούσε να είναι και ο Ιανός, που επίσης είχε δύο πρόσωπα. Το δεύτερο θα ταίριαζε και με το σήμα της ομάδας, μόνο που ο δαφνοστεφανομένος έφηβος, θα άλλαζε μορφή και θα είχε τις… δάφνες στο ένα από τα δύο κεφάλια.
Το μόνο βέβαιο είναι πως πρέπει να αποδεχθούμε ότι αυτός είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Στα καλά του είναι υποδειγματικός ο τρόπος που παίζει και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Στις κακές βραδιές του είναι να… μασάς κουκιά και να τον φτύνεις. Δεν βλέπεται, δεν μπορεί να σηκωθεί όταν δεχθεί απανωτά χτυπήματα, δεν παλεύει, πετά γρήγορα λευκή πετσέτα.
Η αποψινή εικόνα είναι η… μικρή εικόνα. Απέναντι στην Μπαρτσελόνα δεν έκανε τίποτα σωστά, με μεγαλύτερο από τα λάθη ότι δέχθηκε να πάρει αυτό που του έδινε η αντίπαλη άμυνα. Κι αν ο Παπαπέτρου δεν είχε τρία τρίποντα, το 6/28 θα ήταν ακόμα πιο θλιβερό. Βεβαίως, το πρόβλημα δεν ήταν επιθετικό, καθώς η άμυνα έμπαζε από παντού.
Εδώ υπάρχει ελαφρυντικό. Όταν λείπει ο πλέον κομβικός παίκτης στο πίσω μέρος του γηπέδου (Κώστας Παπανικολάου), δεν μπορεί η άμυνα να είναι εξίσου αποτελεσματική. Καθένας έχει τον ρόλο του κι ο «Παπ» με την ενέργεια που βγάζει, την ικανότητα να μετακινείται γρήγορα και να «διαβάζει» σωστά τις τρύπες για να τις γεμίζει, είναι ο παίκτης που ενσαρκώνει την αμυντική διάσταση των «ερυθρολεύκων».
Όχι πως αυτό αποτελεί δικαιολογία, καθώς στην αντίπερα όχθη έλειπαν περισσότεροι παίκτες. Η Μπαρτσελόνα δικαιολόγησε απόψε το όνομα και το βάρος της φανέλας της, κάτι που δεν είχε κάνει σε όλη την αγωνιστική περίοδο. Το ότι ο Ολυμπιακός έχει χάσει δύο φορές από τους Καταλανούς με… κατεβασμένα χέρια, αν δεν γίνεται για το… γούρι, είναι σημείο αναφοράς. Όχι γιατί θα τους συναντήσει, αλλά επειδή πρέπει να βρεθεί το… μικρόβιο.
Όσο κι αν αυτό δεν αρέσει, ο Ολυμπιακός θα φτάσει ως το τέλος, έχοντας τις μεγάλες βραδιές (που είναι και περισσότερες) και τις άδειες βραδιές. Η μεγάλη εικόνα είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» παραμένουν φαβορί για τη θέση στην πρώτη τετράδα και είναι πολύ κοντά -αν δεν έχουν ανάλογες εμφανίσεις στα υπόλοιπα ματς- στην τρίτη, ακόμα και στη δεύτερη θέση.
Μοναδικό καλό από την αποψινή παρουσία στο ΣΕΦ, όπου με εξαίρεση τους δύο σέντερ και τον Σπανούλη του πρώτου μισού, δεν κρατάμε τίποτα, είναι πως ο κόσμος δεν αντέδρασε όπως αντιδρούσε παλιότερα, δεν βγήκε στα… κεραμίδια. Θέλει υπομονή η σεζόν, ο Ολυμπιακός είναι διπρόσωπος, είναι του ύψους και του βάθους, αλλά είναι εδώ, με τον δρόμο… ανοιχτό.
