Στην Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης έχουν συμβεί πάρα πολλά, όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Τι δεν έχει συμβεί ποτέ; Έως σήμερα, δεν έχει εκλεγεί γυναίκα στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΟΚ, παρότι είναι η πρώτη ελληνική ομοσπονδία με τα περισσότερα δελτία αθλητριών! Χιλιάδες γυναίκες ασχολούνται με το μπάσκετ από διάφορες θέσεις, επαγγέλματα κι εθελοντικές δράσεις, σε όλα τα άλλα επίπεδα πλην αυτού της Ομοσπονδίας.
Από τους 581 που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές οι 99 ήταν γυναίκες (17%). Στην ΕΟΚ μπορούν να ψηφίζουν, όμως δεν έχει εκλεγεί καμία από αυτές. Και βέβαια, θα μας άφηνε παντελώς αδιάφορους το γεγονός, αν δεν υπήρχαν νομοθετικές διατάξεις με την υποχρεωτική ελάχιστη ποσόστωση συμμετοχής για το κάθε φύλο, που αφορά τη σύνθεση συμβουλίων στους περισσότερους φορείς.
Η ποσόστωση αυτή ανέρχεται σε ποσοστό 30%-40%. Για τις ελληνικές ομοσπονδίες το ποσοστό αυτό είναι μόλις στο 20%, με την προϋπόθεση όμως ότι ο αριθμός των υποψηφίων κάθε φύλου πρέπει να είναι τουλάχιστον διπλάσιος του ελάχιστου αριθμού των κατά το ποσοστό (20%) εκλεγομένων (παρ. 9, άρθ. 24 του Νόμου 2725/1999).
Ακόμα και με αυτή τη… μείωση, έπρεπε να υπάρχουν οκτώ (8) υποψηφιότητες γυναικών, εκ των οποίων θα εκλέγονται υποχρεωτικά τουλάχιστον τέσσερις (4) γυναίκες. Παρότι μοιάζει να είναι περιορισμένο το ενδιαφέρον αυτής της κουβέντας, είναι ενδεικτικό για δύο λόγους: Πόσο σέβονται τους νόμους και τις διατάξεις στην ΕΟΚ, αλλά και πόσο υπολογίζουν το γυναικείο μπάσκετ.
Αν παρακολουθήσει κανείς το πρωτάθλημα της Α1 θα διαπιστώσει ότι πέρα από την τρέλα δύο ανθρώπων, του Γιώργου Λεριώτη στον Ολυμπιακό και του Βαγγέλη Τσάπα στον Φάρο, οι υπόλοιπες ομάδες κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν κανείς δεν μερίμνησε ώστε να υπάρξει τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων, κανείς δεν προσπάθησε να φέρει χορηγούς σ’ ένα άθλημα, που ακόμα κι οι ώρες τέλεσης των αγώνων είναι αντιεμπορικές.
Βεβαίως όλοι στριμώχτηκαν να πάρουν λάμψη από τα κορίτσια της Εθνικής, όλοι σπεύδουν να καρπωθούν οποιαδήποτε επιτυχία (δεν τους ανήκει κατ’ ελάχιστο), τη στιγμή που οι ομοσπονδιακοί προπονητές της Εθνικής γυναικών είναι απλήρωτοι (ο κορυφαίος εξ αυτών προσέφυγε δικαστικά για να διεκδικήσει τα χρήματά του).
Η ΕΟΚ είναι -εκτός των άλλων- μια βαθιά μισογυνική ομοσπονδία, που έχει ερμητικά κλειστές τις πόρτες στις γυναίκες. Πόρτες τις οποίες ανοίγει αν κι εφόσον έχει κάτι να κερδίσει. Σε καμία περίπτωση για να τις φέρει στο Δ.Σ. ως ισότιμες συνομιλήτριες…
