Αν έγραφε κάποιος άλλος για μένα, αυτό το συγκεκριμένο κείμενο, θα αναρωτιόμουν αν είναι… βαλτός ή βλάκας. Για τον συγκεκριμένο η βλακεία είναι δεδομένη, όπως κι ότι δεν γράφει τίποτα χωρίς σκοπό, οπότε δεν υπάρχει κανένα ερώτημα. Έπρεπε να βοηθήσει στα δύσκολα τον πρόεδρο της ΟΔΚΕ που τον κουβαλά μαζί του στις τάχα μου συμφωνίες, οπότε καμία έκπληξη.
Μας «εγκάλεσε» ο αγράμματος επειδή γράψαμε για τα σημεία και τέρατα του σχεδίου για τον νέο κανονισμό της ΟΔΚΕ. Αναφέραμε τρία σημεία και στάθηκε (ορθώς) στο πλέον τραγικό: Στην πρόταση για διαγραφή όσων προσφεύγουν στα πολιτικά δικαστήρια. Και μας «εγκάλεσε» γιατί το ίδιο είχε προτείνει κι ο Ηλίας Καφφές, όταν ήταν πρόεδρος στην Ομοσπονδία των διαιτητών!
Δύο είναι οι απαντήσεις μας:
Αγράμματε να ένας καινούριος κόσμος για σένα. Μπορείς να τον εξερευνήσεις, αν και θα μπερδευτείς. Μπορεί κάποιος να τιμά με τη φιλία του ανθρώπους (όπως κάνω εγώ με τον Ηλία Καφφέ), αλλά να διαφωνεί με κάποιες από τις απόψεις του. Ξέρεις η δημοσιογραφία δεν είναι «yes mister». Δηλαδή, δεν το ξέρεις, αλλά μπορεί να το φανταστείς. Ως εκ τούτου λάθος έκανε κι ο Καφφές τότε, με μία διαφορά (κι εδώ είναι η δεύτερη και ουσιαστική απάντηση):
Το ότι κάθε διαιτητής έχει δικαίωμα προσφυγής στα πολιτικά δικαστήρια, πέρα από συνταγματικό δικαίωμα, είναι και απόφαση (τελεσίδικη) δικαστηρίου. Υπάρχει δεδικασμένο, από την υπόθεση του Νίκου Αγαδάκου. Τα γράψαμε (δείτε εδώ) να μην τα ξαναγράφουμε, για οικονομία χώρου.
Όταν ο Ηλίας Καφφές πρότεινε αυτόν τον εσωτερικό κανονισμό, ΔΕΝ υπήρχε η δικαστική απόφαση για τον διαιτητή Αγαδάκο, που δημιουργεί δεδικασμένο. Άρα, εκτός από το προφανές, οι νεόκοποι παράγοντες όχι μόνο δεν άλλαξαν τις λάθος εκτιμήσεις του παρελθόντος, αλλά δεν πήραν χαμπάρι ότι αυτό που γράφουν έχει αποφασιστεί με τη βούλα των ελληνικών δικαστηρίων, άρα είναι «κενό γράμμα».
Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να εξυπηρετήσεις τους εντολείς, τουλάχιστον βρες κάτι έξυπνο να γράψεις. Όχι για να μην σε περνάνε για γελοίο, αυτό το γνωρίζεις πια από τη στάση προπονητών, παικτών, φιλάθλων προς το πρόσωπό σου. Τουλάχιστον να υπάρχει και σοβαρό αντεπιχείρημα, να προβληματιστούμε λίγο.
Άσχετο: Κωνσταντίνε Μπούσια, θαρρώ μπορείς καλύτερα.
