Εκεί στην ΚΕΔ/ΕΟΚ ή αετό πετάνε (κι ας πέρασε η «Καθαρά Δευτέρα»), ή έχουν χάσει την μπάλα. Οι ορισμοί είναι άθλιοι, ο πειθαρχικός έλεγχος αθλιότερος. Κι από τη στιγμή που οι διαιτητές δεν ελέγχονται, δεν μπορούν να ελέγξουν τους αθλητές και τους προπονητές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επειδή δεν μιλάμε στην τύχη, ας ξεκινήσουμε από τον καβγά στη Χαλκίδα. Τσούπκοβιτς και Μανωλόπουλος έπαιξαν… κουτουλιές, μπήκαν κι άλλοι στον καβγά (εξ ου και το αντιαθλητικό φάουλ, πέρα των δύο αποβολών), όμως το φύλλο αγώνα ήταν… πεντακάθαρο. Πιο λευκό κι από το λευκό, που διαφημίζει εταιρία προϊόντων καθαρισμού.
Τι έγινε ρε παλικάρια; Είναι δυνατόν σε ματς με δύο αποβολές, σε αγώνα που έπεσαν… κουτουλιές, να μην έχει αναγραφεί τίποτα στο φύλλο αγώνα; Κι όμως είναι! Όπως είναι δυνατόν να κάνει κίνηση με προέκταση του μεσαίου δακτύλου παίκτης του Λαυρίου (στον αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ) χωρίς συνέπειες.
Η κίνηση έγινε μπροστά στον διαιτητή, η χειρονομία απευθύνονταν στον κόσμο -αντιλαμβάνεστε πόσο θα μπορούσε να είχε ξεφύγει η κατάσταση- κι όμως ο διαιτητής δεν μπήκε καν στον κόπο να χρεώσει με τεχνική ποινή τον αθλητή που παρεκτράπηκε.
Δύο κρούσματα σε μία αγωνιστική, δείγμα του ότι έχει χαθεί η μπάλα. Κι επειδή πηγαίνουμε προς το τέλος της σεζόν και όλα τώρα παίζονται, μήπως -εκτός από δημόσιες σχέσεις- να προσπαθήσουν τα μέλη της ΚΕΔ/ΕΟΚ να κάνουν τη δουλειά τους. Όχι πως γνωρίζουν ποια είναι αυτή και πώς να την κάνουν, αλλά ας προσπαθήσουν.
