Η ήττα από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη μοιάζει να είναι πιο φυσικό φαινόμενο κι από τη… βροχή στο Λονδίνο. Δεν υπάρχει ομάδα που να ξεκινά τον σχεδιασμό της και να λέει «γράψε δύο στη Μαδρίτη», άρα το αποτέλεσμα από μόνο του δεν είναι προβληματικό. Η διαδικασία για να φτάσουμε ως εκεί είναι που προβληματίζει.
Ο ίδιος ο Παναθηναϊκός προβληματίζει, καθώς αίφνης εμφανίζεται αποδιοργανωμένος, δίχως εμπνεύσεις και συνεργασίες. Κι αν από κάπου πρέπει να αρχίσουμε τη συζήτηση, είναι σίγουρα τροφή για σκέψη η επιλογή του Τσάβι Πασκουάλ να πάει σε απλές επιθετικές επιλογές, να παίξει περισσότερο pick & roll από ποτέ και να σταματήσει κάθε περίπλοκο, απ’ όσα φέτος με επιτυχία έκανε.
Το μπάσκετ του «ένας εναντίον όλων» δεν έχει αποτέλεσμα, ακόμα κι αν αυτός ο ένας (Τζέιμς) κατέγραψε εξαιρετική επιθετική επίδοση. Μέτρησα σε μία φάση να κάνει 12 ντρίμπλες πριν σουτάρει (στην εκπνοή του χρόνου) και σε άλλη φάση να δίνεται μόνο μία πάσα.
Η γλώσσα του σώματος των υπολοίπων, η επιλογή στο τέλος του Σίνγκλεντον να κάνει προσποίηση στον… εαυτό του, να μην κοιτάξει πουθενά και να σουτάρει, είναι ενδεικτικά του ότι κανείς δεν χαίρεται όταν ένας παίρνει όλες τις μπάλες. «Μα τις έβαλε» μπορεί να πει κάποιος. Την ίδια στιγμή οι συμπαίκτες του στην επίθεση έμοιαζαν με στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και (κυρίως) αγέλαστα.
Ο Καταλανός κόουτς του «τριφυλλιού» τον χρησιμοποίησε αφού πέρασαν 13 λεπτά (ίσως αυτό έπρεπε να είχε κάνει από τον αγώνα με τη Χίμκι), όμως με τον Καλάθη σε τραγική βραδιά, τον Λεκαβίτσιους και τον Λοτζέσκι σε άλλο γήπεδο, τον Παππά τραυματία και τον Ντένμον να μην είναι κακός, αλλά να μην είναι κι ο άνθρωπος που θα άλλαζε τη ροή των πραγμάτων, υποχρεώθηκε να πάει σε παιχνίδι ενστίκτου.
Μπορεί ο Κοζέρ να ήταν ασταμάτητος, μπορεί ο Ταβάρες να τους «ψάρωσε» και να σκέπασε τα καλάθια, όμως ο Καμπάτσο ήταν ο πραγματικός MVP. Εξαιτίας του ο Καλάθης ήταν τόσο κακός, καθώς είναι μια από τις λίγες φορές που ο Έλληνας διεθνής πόιντ γκραρντ βρίσκει παίκτη πιο γρήγορο από αυτόν, τόσο πιστό στα αμυντικά του καθήκοντα, να τον πιέζει τόσο πολύ.
Ο Πασκουάλ ένιωθε άβολα κι αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι έκλεισε το ρόστερ. Στο 32 μπήκε ο Γκάμπριελ, ο Βουγιούκας είδε το ματς από τον πάγκο, ο Λεκαβίτσιους (πολύ κακός) δεν είχε δεύτερη ευκαιρία, ο Αντετοκούνμπο ήταν αρνητικός. Πάλι καλά που μπήκαν τα σουτ του Ρίβερς, όμως η Ρεάλ νίκησε πιο εύκολα απ’ ότι θα περίμενε ο Λάσο κι οι συνεργάτες του.
Το θέμα δεν είναι τι έγινε χθες, αλλά τι θα συμβεί αύριο. Ο Παναθηναϊκός είτε πρέπει να επιστρέψει στο πριν Τζέιμς παιχνίδι του και να μπαίνει ο Αμερικανός (σιγά σιγά) όταν υπάρχει πρόβλημα και χρειάζεται να αλλάξει ο ρυθμός, είτε πρέπει να γίνουν ταχύρυθμα και σ’ αυτόν, και στον Πέιν. Δεν ξέρω αν κάτι από αυτά τα δύο είναι εφικτό, όμως είναι πλέον εμφανές ότι οι «πράσινοι» αντί να καλυτερεύσουν, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έγιναν χειρότεροι…
