Λένε πως σε έναν καβγά φταίνε πάντα κι οι δύο. Εμείς θα ξεκινήσουμε ανάποδα. Ως Έλληνες είμαστε (εκφράζω τον εαυτό μου και κανέναν άλλον) με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο στην κόντρα του με την Ευρωλίγκα. Έχει κάνει σοβαρά επικοινωνιακά λάθη, αλλά στεκόμαστε δίπλα του.
Το να τιμωρείς έναν άνθρωπο, που πληρώνει αδρά για να δημιουργήσει μια ομάδα, την οποία του απαγορεύεις να βλέπει να αγωνίζεται, είναι σαν να του λες «σήκω φύγε». Βεβαίως, από την άλλη τη μέρα που ανακάλυψε το Instagram, έβαλε τον εαυτό του σε μια περιπέτεια, καθώς πρέπει να αντιληφθεί πως το αυθόρμητο του χαρακτήρα του δεν βοηθά τον Παναθηναϊκό.
Γιατί μπορεί να γίνεται αρεστός στους οπαδούς του τριφυλλιού, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον υπόλοιπο κόσμο και η καταπάτηση του «politically correct» δεν συνίσταται σε ηγέτες αυτού του επιπέδου. Αλλά, δεν θα υποδείξουμε εμείς την επικοινωνιακή στρατηγική στον κ. Γιαννακόπουλο.
Είναι αποφασισμένος -δήλωσε- να φύγει από την Ευρωλίγκα. Όταν φεύγεις από κάπου, έχεις σκεφτεί (τουλάχιστον) πού θα πας. Και πού θα πας, πρόεδρε; Στο Τσάμπιονς Λιγκ, να ανταγωνίζεσαι το «πράσινο Βουνό» και τους Τιτάνες της Ανδαλουσίας; Ακόμα κι αν πήγαινε -δεν υπάρχει περίπτωση- το τριφύλλι στο σχεδόν ανύπαρκτο Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμα κι αν το κατακτούσε αήττητο, ποιος θα πανηγύριζε;
Αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. «Ευρωπαϊκός τίτλος είναι» μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Με ποιους παίκτες; Θαρρείτε ότι παίκτες καριέρας όπως ο Κρις Σίνγκλεντον κι ο Κέι Σι Ρίβερς θα… στριμωχτούν στο Τσάμπιονς Λιγκ, όταν όλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ γίνεται στην Ευρωλίγκα; Ή θα του κοστίζει τρεις φορές περισσότερο η ομάδα, ή θα φτιάξει ένα σύνολο χαμηλότερων απαιτήσεων.
Είναι εμφανές ότι αν αποφάσιζε να κατεβεί επίπεδο, θα είχε και πρόβλημα στο ελληνικό πρωτάθλημα, καθώς δεν θα ήταν τόσο ανταγωνιστικός, απέναντι στον Ολυμπιακό. Ως εκ τούτου, η απειλή μοιάζει να είναι είτε κούφια, είτε να οδηγεί σε… αδιέξοδο. Μπορεί να είναι… πιασάρικη σε επικοινωνιακό επίπεδο, δεν πατά όμως σε οργανωμένο πλάνο.
Κακά τα ψέματα, για τις ομάδες αυτού του επιπέδου η Ευρωλίγκα είναι μονόδρομος. Αν κάτι θα μπορούσε να επιχειρήσει ο κ. Γιαννακόπουλος είναι να γίνει πόλος έλξης κι άλλων «δυσαρεστημένων» και να δημιουργήσει έναν ισχυρό αντιπολιτευτικό πυλώνα, απέναντι στον Τζόρντι Μπερτομέου, αλλά για να το κάνει αυτό χρειάζεται συμμαχίες, που ίσως αυτή τη στιγμή δεν έχει.
Η παρόρμηση είναι αποδεκτή ακόμα και στους πιο σοφούς εξ αυτών που ασκούν διοίκηση, δεν μπορεί όμως να είναι μέσο έκφρασης. Χρειάζεται σχέδιο και πλάνο. Και στο τέλος της ημέρας άσε πρόεδρε το instagram να ησυχάσεις…
