Το “Gigantes del Basket” αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα περιοδικά που έχουν σχέση με το μπάσκετ και όσοι ασχολούνται με το άθλημα έχουν σε μεγάλη εκτίμηση το συγκεκριμένο περιοδικό. Η φετινή χρονιά είναι σημαδιακή για τους ανθρώπους του, αφού συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του και το γιόρτασαν με μία εκδήλωση στην Βαλένθια, όπου βράβευσαν και τον Ζέλικο Ομπράντοβις ως “θρύλο του μπάσκετ”.
Το βραβείο παρέδωσαν στον Σέρβο τεχνικό ο Χοσέ Κιντάνα, πρόεδρος της Φουενλαμπράδα, ενώ εκεί βρέθηκαν και ο Κοράλες, ο Βιγιακάμπα και ο Μοντέρο από την Χοβεντούτ Μπανταλόνα που είχε κατακτήσει τον τίτλο το 1994 στο Τελ Αβίβ και οι Αντούνεθ, Αρλάουκας με τους οποίους σήκωσε την κούπα το 1995 στη Σαραγόσα.
Από την πλευρά του ο 57χρονος ανέφερε: “Ε, όχι και θρύλος του μπάσκετ. Θρύλος μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που το έργο του έχει ολοκληρωθεί και μπορείς να τον κρίνεις συνολικά. Θρύλος είναι ο Λόλο Σάινθ. Αν και κάποιος μου είπε σήμερα πως θα μπορούσα να είμαι κι εγώ, γιατί έχω πλέον τα ίδια άσπρα μαλλιά.
Βρίσκομαι ανάμεσα σε φίλους, αγαπώ αυτή τη χώρα. Έχω πάρα πολλούς φίλους εδώ, τους οποίους δυστυχώς δεν μπορώ να βλέπω συχνά, εξαιτίας των συνεχών αγωνιστικών υποχρεώσεων της Ευρωλίγκας. Είμαι περήφανος για αυτούς με τους οποίους έχω συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια, έχουν προχωρήσει πολύ, κάποιοι είναι ήδη πρόεδροι ομάδων και κάνουν πολύ καλή δουλειά από κάθε άποψη. Αυτό που εγώ έχω στο μυαλό μου είναι πως με περιμένει ο Τσους (σ.σ. Βιδορέτα, προπονητής της Βαλένθια με την οποία παίζει η Φενέρμπαχτσε για την Ευρωλίγκα). Πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να κάνω τη δουλειά την οποία λατρεύω. Είναι αλήθεια πως έχω το ίδιο πάθος που είχα και την πρώτη μέρα, ίσως και περισσότερο και συνεχίζω να μαθαίνω”.
Για την οικογένειά του πρόσθεσε: “Είναι πάντα το πιο σημαντικό. Ο γιος μου είναι στην Βαρκελώνη, η κόρη μου δεν ξέρω που βρίσκεται γιατί της αρέσει πολύ να ταξιδεύει και ευχαριστώ και τη γυναίκα μου γιατί η ζωή του προπονητή είναι δύσκολη. Ξυπνάω στις 9 το πρωί, πηγαίνω στο γήπεδο και επιστρέφω μετά τις 10 το βράδυ. Δουλεύω πολύ…”.
