Δεν μπορώ να σας πω τι ήταν πιο ενοχλητικό: Η εικόνα του Ολυμπιακού ή η φωνή της κλασικής (δεν θα τη χαρακτηρίσω, θα διατηρήσω ένα επίπεδο στη συζήτησή μας), που κατσικώνεται πίσω από τον εκάστοτε Έλληνα σπίκερ και σκούζει ασταμάτητα;
Περί του αγώνα ουδείς λόγος, γιατί απλά δεν υπήρξε αγώνας. Ο Ολυμπιακός πήρε μηδέν στην άμυνα και κάτω από το μηδέν στην επίθεση. Κι είναι στιγμές που θαρρείς ότι το μπάσκετ είναι σκληρό άθλημα, γιατί -για παράδειγμα- στην πυγμαχία δικαιούσαι να πετάξεις λευκή πετσέτα και να σταματήσεις τον καταιγισμό χτυπημάτων…
Είναι σημαντική ήττα; ΟΧΙ. Δεν λέει τίποτα, δεν αλλάζει στόχους και σημάδια. Είναι ενοχλητική ήττα: ΝΑΙ. Γιατί είναι μια από τις λίγες φορές που ο Ολυμπιακός δεν πάλεψε, που παραδόθηκε αμαχητί, που δεν έδειξε διάθεση να «χτυπήσει» μέσω της άμυνάς του το παιχνίδι.
Τα ριμπάουντ ήταν 28-43, τα λάθη 6-12. Ο συνδυασμός αυτών των δύο φανερώνει ότι οι ερυθρόλευκοι δεν έπεσαν με λύσσα να κυνηγήσουν κάθε μπάλα, δεν είχαν ενέργεια, δεν είχαν διάθεση, προσέγγισαν με λάθος τρόπο την αναμέτρηση. Κάθε ερμηνεία μπορεί να είναι αποδεκτή, μετά από τέτοια εμφάνιση.
Μπορούμε να καταγράφουμε ώρες ατελείωτες, ρίχνοντας αλάτι στις πληγές. Γιατί ήττα με 32 πόντους αφήνει πληγές κι ας μην κοστίζει. Μπορεί να συζητάμε για το πώς το 4/6 τρίποντα έγινε 5/30. Όμως, θαρρώ ότι θα το συζητήσουν περισσότερο μεταξύ τους κι εμείς οφείλουμε -δεν έχουμε κάτι παραπάνω να φωτίσουμε, αφού όλα ήταν ξεκάθαρα- να πάμε στην επόμενη μέρα.
Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του «διαβολοβδομάδα» κι αυτό είναι καλό, όσον αφορά στο ψυχολογικό κομμάτι. Κανείς δεν προλαβαίνει να σταθεί στην ήττα, μια και η Μακάμπι περιμένει κι οι ερυθρόλευκοι οφείλουν να ανασυνταχθούν. Έχουν τα αντισώματα, έχουν την εμπειρία κι έχουν δείξει ότι μπορούν να το κάνουν.
Η εικόνα ενόχλησε, αλλά η ουσία του ζητήματος είναι πως όσο λίγα πήρε -για το μέγεθος της εμφάνισης κόντρα στην ΤΣΣΚΑ-, τόσο λίγα έχασε. Πρακτικά η ήττα από την Μπάμπεργκ μπορεί να ήταν πιο… επιζήμια (και λόγω του τρόπου που προέκυψε), μπορεί ως τώρα εκείνη να είναι η χειρότερη (ως προς τη ζημιά, όχι τον τρόπο που ήρθε, ή την απόδοση των ερυθρόλευκων) όμως το κυνήγι του θησαυρού συνεχίζεται.
Τόσο ο Ολυμπιακός, όσο κι ο Παναθηναϊκός (ισοβαθμούν) θέλουν όχι μόνο να κερδίσουν το πλεονέκτημα έδρας, αλλά να πλασαριστούν στην πρώτη τριάδα, ώστε να αποφύγουν έναν ισχυρό αντίπαλο (είτε είναι η Ρεάλ, είτε ο ένας εκ των δύο αιωνίων, είτε η Φενέρ). Για να συμβεί αυτό χρειάζονται νίκες και στο τέλος της διαδρομής κανείς δεν θυμάται ούτε τις εντυπωσιακές επιτυχίες, ούτε τις κακές βραδιές.
