Οι νίκες δίνουν… δύο βαθμούς, αλλά δεν είναι όλες ίδιες. Αυτή κόντρα στην Μπαρτσελόνα είναι εξόχως σημαντική για τον Παναθηναϊκό, για περισσότερους από έναν λόγους. Κι είναι νίκη που έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από πολλές άλλες…
Ας ξεκινήσουμε από τη χρονική στιγμή που σημειώθηκε. Στην αρχή μιας τετράδας δύσκολων αναμετρήσεων, καθώς ακολουθούν το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη κι η κόντρα με τη Φενέρμπαχτσε, η υποδοχή της ΤΣΣΚΑ και το καρέ κλείνει με τη συνάντηση με τη Ζαλγκίρις. Και στις τρεις επόμενοι άνθρωποι που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο “τριφύλλι” (Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Δημήτρης Ιτούδης και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους), αλλά αυτό είναι μάλλον αδιάφορο στη μέτρηση.
Η Μπαρτσελόνα προέρχονταν από δύο σπουδαίες νίκες (επί της Χίμκι εκτός έδρας κι επί της ΤΣΣΚΑ) κι ήθελε να συνεχίσει το σερί. Σαφέστατα της έλειψε ο Σεραφέν, που θα άλλαζε τα δεδομένα στο «ζωγραφιστό», αλλά η ιστορία γράφεται από τους παρόντες.
Ο Παναθηναϊκός νίκησε δίχως το αγαπημένο του παιχνίδι. Ξεκίνησε με 1/8 τρίποντα στο πρώτο μισό της αναμέτρησης και τέλειωσε με 4/22 (18.2%). Το πρώτο τρίποντο σημειώθηκε από τον Σίνγκλετον ’’ και χρειάστηκε να περάσουν άλλα δέκα λεπτά για να βάλει (ο ίδιος) το δεύτερο της ομάδας του (ακολούθησαν Γκάμπριελ και Παππάς).
Ο Παναθηναϊκός νίκησε στηριγμένος στις δύο σταθερές του (Νικ Καλάθης και Τζέιμς Γκιστ ήταν εξαιρετικοί), με έναν πάρα πολύ καλό Σίνγκλετον, αλλά μικρή βοήθεια από τον πάγκο. Ο Λεκαβίτσιους ήταν αρνητικός, ο Ντένμον άοσμος κι άχρωμος, ο Ρίβερς περνά παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος, ο Γκάμπριελ δεν ήταν αρνητικός, αλλά δεν μάγεψε.
Εξαίρεση ο Ίαν Βουγιούκας που έδωσε 7.30 εξαιρετικά ποιοτικά λεπτά (απαραίτητα για να μην σκάσει ο Γκιστ) κι ο Νίκος Παππάς (στο τελευταίο δεκάλεπτο, γιατί νωρίτερα δεν βλέπονταν), που εκμεταλλεύτηκε εξαιρετικά το ότι άδειασε η ρακέτα των «μπλαουγκράνα».
Η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες που κοιτάζουν πολύ ψηλά και στις υπόλοιπες -δεν υπάρχουν… κακές ομάδες στην Ευρωλίγκα– είναι πως νικούν ανεξαρτήτως αν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή βραδιά. Αν δει κανείς τους 84 πόντους, το ότι τέσσερις παίκτες είχαν 14+, δίχως να έχει δει την εικόνα του αγώνα, θα νομίζει ότι οι «πράσινοι» ήταν σε σπουδαία βραδιά.
Σαφέστατα ήταν βελτιωμένοι στο δεύτερο μισό, αλλά συνολικά είχαν θέματα, τα οποία επιτυχώς αντιμετώπισαν μέσα στο παιχνίδι κι αυτό είναι εντέλει που μετράει. Έδειξαν ψυχραιμία, υπομονή και πιστοποίησαν πως όσο ο «κοντός» (Καλάθης με 17 πόντους, 12 ασίστ, 4 ριμπαόυντ, 5 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος) και ο «ψηλός» (Γκιστ με 17 πόντους -με μόλις μία άστοχη βολή-, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος) είναι σε τέτοια κατάσταση, δύσκολα θα χάσουν.
Σημειώστε την ομαδική προσήλωση (9-19 τα λάθη) κι έχετε την εικόνα μιας ομάδας, που οι αριθμοί κολακεύουν περισσότερο από τη συνολική της εικόνα. Αν, δηλαδή, είναι σε λίγο καλύτερη μέρα παίκτες όπως ο Ρίβερς, ή ο Λοτζέσκι, πόσο καλύτερα μπορεί να παίξει;
