Οι Σέρβοι υποστηρίζουν -και για να το λένε έτσι θα είναι- πως η Μάλαγα επιτρέπει στους διεθνείς να παίξουν στα προκριματικά (στα περιβόητα παράθυρα). Ηλιαχτίδα ελπίδας για σύγκλιση; Μάλλον απαρχή ενός κύκλου αναταραχής και ανθρωποφαγίας στον χώρο του μπάσκετ. Είναι σαν να ζητάς από τα αρνιά να διαδηλώσουν κατά της κρεατοφαγίας, αλλά το ζήτημα είναι τι λένε οι λύκοι…
Οι Τούρκοι έχουν σηκώσει ψηλά στα social media το θέμα της συμμετοχής των παικτών στην Εθνική, αποκαλώντας προδότες αυτούς που δεν ακολουθούν. Αστεία πράγματα. Και θα με άφηναν εντελώς αδιάφορο, αν δεν ήμουν βέβαιος ότι σύντομα θα μπούμε στο τρυπάκι και θα αναδείξουμε τους Ελληνάρες, τους απάτριδες, τους «πορτοκαλί Εφιάλτες», αλλά και τους απευθείας απογόνους του Λεωνίδα.
Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή ότι η συμμετοχή στην Εθνική δεν ισούται με υποχρέωση στράτευσης (κι αυτή έπρεπε να είναι στη διακριτική ευχέρεια των ανθρώπων, αλλά ας μην το αναλύσουμε εδώ). Ας συμφωνήσουμε πως οι παίκτες έχουν υπογράψει συμβόλαια και δεν έχουν όλοι την άνεση να πουν στον κάθε πρόεδρο «εγώ θα φύγω κι εσύ βρες την άκρη σου».
Ας συμφωνήσουμε ότι οι παίκτες ίδιας εθνικότητας, έχουν ίδιες «υποχρεώσεις». Άρα, από τη στιγμή που δεν παίζουν στις Εθνικές (στα παράθυρα) οι ΝΒΑερς, γιατί έχουν υποχρέωση οι παίκτες των ομάδων της Ευρωλίγκας; Όσοι έχουν περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είναι λιγότερο πατριώτες, ή έχουν απαλλαγή;
Δεδομένου ότι οι παίκτες δεν αποφασίζουν μόνοι τους, πρέπει όλες οι ομάδες να αποδεχθούν ότι θα παίξουν στις Εθνικές τους, γιατί διαφορετικά θα έχουμε ανόμοιες συγκρίσεις. Μα αν συμφωνούσαν οι ομάδες, θα είχε αναβληθεί μια αγωνιστική από το πρωτάθλημα της Ευρωλίγκας και δεν θα υπήρχε θέμα προς συζήτηση.
Αλήθεια, αν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός χάσουν έναν παίκτη από τραυματισμό, σε αγώνα της Εθνικής ομάδας, δεν αλλάζει όλο το σκηνικό; Ποιος θα πληρώσει την επένδυση, ποιος θα γεμίσει το κενό, πώς θα αποζημιωθούν οι ομάδες; Και παρακαλώ μην αναφέρετε (ούτε καν ως φωναχτή σκέψη σας) ότι συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Δεν με νοιάζει, όπως δεν με νοιάζει τι συμβαίνει στο πινγκ πονγκ και στο πόλο.
Τα παράθυρα έχουν αξία όταν είναι σύμφωνοι όλοι. Όταν οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, που διαθέτουν τον… αφρό των παικτών της ηπείρου, αρνούνται να συμμετέχουν, τότε τα παράθυρα είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια, ανάδειξης του αυθύπαρκτου της ΦΙΜΠΑ. Και μην σας ξεγελά το βαρύγδουπο του ονόματος, δεν είναι παρά μια παρέα ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν δίχως να πληρώνουν να είναι ηγεμόνες του χώρου. Με ξένα… κόλλυβα!
Η λύση, για να ηρεμήσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ και να αποφευχθούν διακρατικές αηδίες είναι μία: Κλείστε τα παράθυρα, γιατί μπάζουν…
