Εκεί όπου η λογική τερματίζει και το πεπρωμένο μοιάζει αναπόφευκτο, ξεκινά ο αγώνας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία για τον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ του 2005. Εκεί όπου η απόδοση της ομάδας φαντάζει να μην είναι αρκετή για να υπερπηδήσει το εμπόδιο του αντιπάλου, ξεκινούν τα τελευταία 47” του εν λόγω ματς. Εκεί όπου ένα εύστοχο σουτ φαντάζει σαν ευλογία και προσευχή ταυτόχρονα, ξεκινά η πορεία της μπάλας από το μυθικό σουτ του Δημήτρη Διαμαντίδη!
12 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μυθική βραδιά στη “Μπεογκράτσκα Αρίνα” του Βελιγραδίου, με την Ελλάδα να βρίσκεται στα σχοινιά, σαν ζαλισμένος πυγμάχος που δεν έχει πια τη δύναμη να αντεπεξέλθει. Κι όμως, οι “μαχητές” του Παναγιώτη Γιαννάκη ξεπέρασαν τον -φαινομενικά- απροσπέλαστο σκόπελο των 7 πόντων με 47” για τη λήξη (55-62).
Χάρη στην ψυχραιμία στις βολές, την αστοχία των “τρικολόρ” και την ιδιοφυΐα του Θοδωρή Παπαλουκά, οι Έλληνες παίκτες πλησίασαν σε απόσταση βολής (64-66), με 11.6” να απομένουν. Οι σφυγμοί βρίσκονταν πλέον στα ύψη. Η Ελλάδα είχε την τύχη στα χέρια της, αποκτώντας αυτό το προνόμιο έπειτα από μια άνευ προηγουμένου “πάλη” με τους ισχυρότερους Γάλλους.
Ο Αντουάν Ριγκοντό ευστοχεί σε 1 βολή και η μπάλα είναι δική μας. Είχε έρθει η ώρα όπου οι ικανότητες, η ψυχραιμία και η ευστροφία των διεθνών έπρεπε να βρίσκονται σε ύψιστα επίπεδα, προκειμένου να πάρει σάρκα και οστά το απόλυτο upset, η μεγαλύτερη ανατροπή.
Ο νεαρός, μα ωριμότατος, Νίκος Ζήσης κατεβάζει την μπάλα, με τον Μπορίς Ντιαό να βρίσκεται πάνω του. Ο 22χρονος παίρνει τον αριστερό διάδρομο, προκειμένου να δημιουργήσει κάποιο ρήγμα στην άμυνα. Ο Τόνι Πάρκερ υπέπεσε στο λάθος να δώσει βοήθεια μακριά από τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Το περιβόητο ρήγμα είχε ήδη συμβεί.
Ο “3D” υποδέχθηκε την μπάλα, έχοντας ένα πράγμα στο μυαλό του: Να εκτελέσει. Προλαβαίνοντας το close-out του Πάρκερ, σούταρε με τρομερή ταχύτητα και οι πάντες κράτησαν την ανάσα τους. Η κατάληξη, όμως, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική.
Η μπάλα αναπαύθηκε στο διχτάκι. Ήμασταν νικητές! Η Ελλάδα επέστρεφε σε τελικό Ευρωμπάσκετ έπειτα από 16 χρόνια, με τους πάντες στο γήπεδο να αδυνατούν να το πιστέψουν. Η Ελλάδα “τρύπησε” το ταβάνι της και ο Διαμαντίδης ήταν ο απόλυτος “από μηχανής θεός”, πετυχαίνοντας το απόλυτο σουτ.
Το σουτ που έμελλε να σηματοδοτήσει την πιο ευτυχισμένη 5ετία στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ…
