Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, μαζί με τους προέδρους της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο, παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου στο περιθώριο της τελευταίας αναμέτρησης στην καριέρα του “σοφού”, που θα πραγματοποιηθεί, αύριο (20/09, 19:30), στο ΣΕΦ. Ο “Ντούντα” τόνισε -μεταξύ άλλων- πως “είναι Ολυμπιακός, θα πανηγυρίζει και θα πονά μαζί του“.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Ίβκοβιτς:
“Έχω δίπλα μου αυτούς τους κυρίους και θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που ανέλαβαν να διοργανώσουν αυτόν τον αγώνα για μένα. Είναι μεγάλη η χαρά μου. Ευχαριστώ τον κόσμο, που θα έρθει στο γήπεδο, αλλά και τους παίκτες. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου.
Όσο κι αν προσπάθησα να δώσω κάτι σε αυτό το άθλημα, δεν συγκρίνεται με αυτά που έδωσε σε μένα. Αυτό το παιχνίδι έχει μία ειδική σημασία. Εγώ θα μείνω στο μπάσκετ, αλλά όχι σε πάγκους. Δεn θα ξεχάσω ποτέ τα όσα πέρασα στον Ολυμπιακό. Ευχάριστα τα περισσότερα, αλλά και τα δυσάρεστα. Το 1999, που ήμουν στην ομάδα κι η πατρίδα μου βομβαρδιζόταν, όλος ο ελληνικός λαός ήταν με την πατρίδα μου.
Και, φυσικά, ο κόσμος του Ολυμπιακού, που είναι ο καλύτερος στον πλανήτη. Η ιδέα του αυριανού αγώνα είναι για να βοηθήσουμε το “Χαμόγελο του Παιδιού” στην Ελλάδα κι ένα παιδικό νοσοκομείο στο Βελιγράδι. Πιστεύω πως και πάλι ο κόσμος θα δείξει τη μεγάλη του καρδιά και θα έρθει στο γήπεδο”.
Για το αν το μπάσκετ αποτέλεσε ελιξίριο για τον ίδιο: “Ασφαλώς και λειτούργησε έτσι για τη ζωή μου. Είμαι τυχερός που τα έζησα όλα αυτά. Είχα παίκτες 17 ετών κι είναι πολύ σημαντικό που είχα την ευκαιρία να τους βοηθήσω και να τους εκπαιδεύσω. Είχα μεγάλους παίκτες, μεγάλους παράγοντες και πολύ καλό κόσμο στο πλάι μου”.
Για το τι θυμάται από την πρώτη του συνάντηση, το 2010, με τους αδελφούς Αγγελόπουλους; “Θυμάμαι πως βρεθήκαμε στο σπίτι μου, στο Φάληρο, χωρίς να ξέρει κανείς κάτι γι’ αυτήν τη συνάντηση. Δεν ήξερε τίποτα κανένας μάνατζερ και κανένα ΜΜΕ. Τους είπα πως είμαι Ολυμπιακός, αλλά η φιλοσοφία μου ήταν να μην δουλεύω για δεύτερη φορά στην ίδια ομάδα.
Αυτός ο νόμος δεν τηρήθηκε, ο Θεός μας βοήθησε, για να τον ανατρέψουμε και πετύχαμε κάτι πολύ μεγάλο. Είμαι πολύ χαρούμενος που έζησα δίπλα τους τα καλύτερά μου χρόνια στην ομάδα”.
Για το αν θα παραμείνει στην οικογένεια του Ολυμπιακού από κάποιοι πόστο: “Είχα διάφορες προτάσεις για σύμβουλος από άλλες ομάδες, αλλά δεν πρόκειται να αναλάβω επίσημο επαγγελματικό ρόλο. Δούλεψα μέχρι τα 73 μου χρόνια. Είμαι Ολυμπιακός, έχω συνεχόμενη επαφή με την ομάδα, θα πανηγυρίζω και θα πονάω μαζί του για πάντα”.
Για τη σχέση που είχε η κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 1997 και το 2012 και ποια ήταν η πιο δύσκολη: “Είναι δύσκολο να κάνεις μεγάλη ανάλυση. Έμοιαζε η αρχή της σεζόν, που για πολλούς λόγους κανείς δεν πίστευε πως θα φτάσουμε μέχρι το τέλος. Το 1997, η ομάδα ήταν μαζεμένη, δούλεψε πολύ καλά και μας έλλειπε η ψυχική επαφή.
Μας πήρε χρόνο να πιστέψουν οι παίκτες στον προπονητή και περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές. Και τότε και τώρα, ο Ολυμπιακός είχε την καλύτερη διοίκηση κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Η ομάδα τότε θα μπορούσε να είναι για τρία με πέντε χρόνια στην κορυφή, αλλά για διάφορους λόγους δεν την κρατήσαμε ίδια.
Στην πρώτη μου συνάντηση με τους αδελφούς Αγγελόπουλος, το 2010, είχαμε πει πως θα δημιουργήσουμε τις καλύτερες συνθήκες. Είχαμε παίκτες μεγάλης αξίας, ωστόσο, η ομάδα δεν είχε την κατάλληλη χημεία, για να κάνει κάτι παραπάνω.
Στον δεύτερο χρόνο, το ξεκίνημα ήταν ίσως χειρότερο από το 1997, αλλά από τον Ιανουάριο και μετά βρήκαμε όλοι μια καλύτερη χημεία. Κοινό στοιχείο και των δύο ομάδων ήταν πως ο “κορμός” ήταν γεμάτος ελληνόπουλα. Οι δύο εποχές είχαν ομοιότητες κι εγώ ήμουν τυχερός που είχα διοικήσεις που με βοήθησαν πάρα πολύ”.
Αναφορικά με το πώς βλέπει την εξέλιξη του μπάσκετ την επόμενη δεκαετία: “Η ερώτηση θέλει σοβαρή ανάλυση κι εδώ ήρθαμε για το αυριανό φιλικό. Εγώ πάντα απαντάω. Πιστεύω πως το μπάσκετ σύντομα θα φτάσει στο αποκορύφωμα του πολέμου, ανάμεσα στην Ευρωλίγκα και τη ΦΙΜΠΑ.
Πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους, γιατί η κατάσταση θα φτάσει πολύ χαμηλά. Εγώ τους μίλησα και δεν φαίνεται να έχουν καταλάβει, ή να είναι έτοιμοι για το πού πάει το μπάσκετ. Σε αυτό το τελευταίο Ευρωμπάσκετ, κατάλαβα πως περνάει μεγάλη κρίση.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, με τους παίκτες που φεύγουν για το ΝΒΑ, ή οι προπονητές, δεν θα αντέξουμε. Φεύγουν και μικρά παιδιά, γιατί το σάλαρι καπ ανεβαίνει. Ακόμα και για το NBDL, θα φεύγουν Ευρωπαίοι και θα κάνει μεγάλη ζημιά”.
Σχετικά, τέλος, με την παρουσία του σπουδαίου τενίστα, Νόβακ Τζόκοβιτς, στο επικείμενο -φιλανθρωπικού χαρακτήρα- φιλικό: “Τον πήρα τηλέφωνο, γιατί ξέρω πως του αρέσουν τα φιλανθρωπικά παιχνίδια. Επίσης, ήξερα πως θα σταματήσει για έξι μήνες μετά το U.S. open. Απάντησε αμέσως. αν κι είναι δύσκολο να απαντά στον οποιονδήποτε. Μου είπε ναι και χάρηκα πολύ.
Εύχομαι να το ευχαριστηθεί κι ο κόσμος. Θα είναι πολλοί παλαίμαχοι παίκτες, όπως ο Ντίνο Ράντζα. Έχω κάνει πολλές προτάσεις. Ο Βλάντε Ντίβατς ήταν να έρθει, αλλά έχει ένα πρόβλημα υγείας η κόρη του. Θα δούμε ποιοι ακόμα θα μπορέσουν να έρθουν”.
