Τα μεγαλύτερα μπαλόνια (τα λες και… φούσκες) χρειάζονται μια μικρή τρυπούλα για να σκάσουν. Ο Σπύρος Γκόντας μοιάζει να κρατά μια… καρφίτσα στο χέρι και περιμένει. Κι όπως συμβαίνει στις ταινίες, όταν βλέπεις ένα όπλο κρεμασμένο στον τοίχο, ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα εκπυρσοκροτήσει. Μόνο που στην περίπτωση του διεθνή διαιτητή, πρέπει οι ίδιοι οι παράγοντες της ΚΕΔ/ΕΟΚ να τον… προκαλέσουν. Θα το πράξουν; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…
Ο Σπύρος Γκόντας, όπως κι οι υπόλοιποι τρεις της Ευρωλίγκας, όχι μόνο πέρασαν τα τεστ (αλίμονο), αλλά περιμένουν άμεσα τους ορισμούς τους. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Διαιτητών της Αθήνας έστειλε μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να ανεχτεί τον παράλογο και καθόλα άδικο αποκλεισμό του.
Είναι αποφασισμένος να το πάει στα άκρα, να φτάσει στα δικαστήρια και ξέρετε το… σκορ στις δικαστικές αίθουσες είναι βαρύ (όπως και το τίμημα) για την ΕΟΚ. Έτσι ένας ένας αρχίζουν και βγαίνουν από το κάδρο, πετούν ο ένας στον άλλον την “καυτή πατάτα” κι αναζητείται ο… ήρωας (το λες και διαφορετικά) που θα δοκιμάσει να… παρανομήσει.
Θα έχει πλάκα να δούμε έναν από αυτούς να υψώνει το ανάστημά του. Όπως έχει πλάκα να δούμε κι αν οι ομάδες κινηθούν εναντίον της ΕΟΚ και της ΚΕΔ. Από τη στιγμή που θα αγωνιστούν οι τέσσερις της Ευρωλίγκας, όποια ομάδα θεώρησε ότι βγήκε εκτός στόχων, μπορεί να διεκδικήσει τα… απολεσθέντα, καθώς δεν υπάρχει προφανής λόγος για τον αποκλεισμό των τεσσάρων.
Η αλήθεια είναι πως η υπόθεση των διαιτητών της Ευρωλίγκας είναι σαν μια… παγίδα, που όσο κουνιέται το θύμα που έχει πιαστεί σ’ αυτή, τόσο σφίγγει η θηλιά. Και θύματα εν προκειμένω δεν είναι οι διαιτητές, αλλά αυτοί που αποφάσισαν ότι είναι πάνω από τον νόμο.
Το μήνυμα είναι ένα: Όποιος δεν φοβηθεί κερδίζει τη γεροντοκρατία. Κι όσοι το έχουν καταλάβει απολαμβάνουν τα οφέλη. Οι υπόλοιποι ας ζητήσουν από συγγενείς και φίλους να τους τρίψουν τη μέση, που πονά από το σκύψιμο…
