Το ταξίδι προς το όνειρο ξεκινά...

Εν μέσω ενός αμφιλεγόμενου κλίματος, κατακλυσμένου από καχυποψία, απαισιοδοξία και ενίοτε… καταστροφολογία, η Εθνική Ελλάδος ταξίδεψε για το Ελσίνκι, στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων του Ευρωμπάσκετ, στην 26η συμμετοχή της “επίσημης αγαπημένης” στο ραντεβού των κορυφαίων αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων της “Γηραιάς Ηπείρου”. Μπορεί ο θόρυβος περί “εξασφαλισμένου μεταλλίου” και υψηλής διάκρισης να έχει εκλείψει μετά τη λήξη της “σαπουνόπερας” με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο αλλά η Εθνική έχει τη δυνατότητα να “σφίξει” την ελπίδα μέσα της και να ξεδιπλώσει στο παρκέ τις αρετές της, ώστε να κατορθώσει να δει φως στην άκρη του “τούνελ”, κόντρα σε όλους και σε όλα.

Επίθεση

Ψηλοί

Με βασική παράμετρο το ποστ, η Εθνική θα επιχειρήσει να “ξεκλειδώσει” τις αντίπαλες άμυνες, με τον Γιώργο Πρίντεζη και τον Γιάννη Μπουρούση ως βασικότατους παράγοντες. Θα πρέπει, φυσικά, να αποφύγουμε τα στείρα και χρονοβόρα isolation, καθώς η τακτική αυτή καθυστερεί την επίθεση και δεν συνάδει με τις σύγχρονες ετικέτες του παγκόσμιου μπάσκετ. Μπορεί οι δύο βασικοί παίκτες μας στη φροντ-λάιν να μην βρέθηκαν στη βέλτιστη δυνατή κατάσταση κατά τη διάρκεια των φιλικών αλλά έχουν τα skills, ώστε να θέσουν “πονοκεφάλους” στους αντιπάλους χάρη στην υψηλή τεχνική και την εμπειρία τους.

Μέσω του ποστ, μπορούμε να παράγουμε πολύ ποιοτικά σουτ, καθώς οι αντίπαλοι στέλνουν συχνά νταμπλ-τιμ, κυρίως από τη δυνατή πλευρά (strong side trap). Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, ότι πολλές εκ των κορυφαίων επιθέσεων του πλανήτη ακουμπούν την μπάλα εκεί, συνοδεύοντας την ενέργεια αυτή με πολλή κίνηση και σκριν μακριά από την μπάλα, κάτι που οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς, αν και στα φιλικά δεν ξεδιπλώθηκε ιδιαίτερα αυτού του είδους ο τρόπος επίθεσης. Επίσης, τα early post-ups (δηλαδή τα ποσταρίσματα στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης) μπορούν να αποτελέσουν σπουδαίο “όπλο”, με τον Πρίντεζη να ειδικεύεται σε αυτά.

Ο κόουτς Μίσσας έδειξε και στα φιλικά ότι θέλει να εκμεταλλευτεί τα μις-ματς κοντά στο καλάθι, για αυτό και έστηνε επιθέσεις με διάφορα flex και cross σκριν, ώστε να γίνει αλλαγή και να βγει κοντύτερος παίκτης πάνω στους “ογκόλιθους” της Εθνικής. Αρκεί, όμως, να αποδειχθεί ότι υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές λύσεις, καθώς, σε αρκετές περιπτώσεις, η Ελλάδα έτρεχε το ίδιο σύστημα σε διαδοχικές φάσεις, κάτι που μας καθιστούσε ευάλωτους στο διάβασμα των αντιπάλων. Επίσης, οφείλουμε να αναμένουμε ποσταρίσματα και από τους φόργουορντ (Παπανικολάου, Παπαπέτρου) αλλά και από τον Βαγγέλη Μάντζαρη ανά περιστάσεις. Το μυστικό, όμως, για την ομαλή λειτουργικότητα της ποστ επίθεσης είναι το τι συμβαίνει στην αδύνατη πλευρά, με το πρόβλημα των καλών αποστάσεων, εξαιτίας της απώλειας καλών σουτέρ, να μην βοηθάει στην περίπτωση αυτή.

Όσον αφορά τους ψηλούς του πάγκου, ο Γιώργος Παπαγιάννης έχει την ευχέρεια να βοηθήσει, χάρη στο παιχνίδι του στο πικ-εν-ρολ και στα καλά τελειώματά του γύρω από το καλάθι. Μπορεί σε αρκετές φάσεις να βιάζεται, δίχως να τοποθετεί το κορμί του κατάλληλα αλλά το δεξί χουκ του αποτελεί εγγύηση, καθώς και τα καλά του κοψίματα προς το καλάθι. Ο Γιώργος Μπόγρης θα έχει ρόλο συμπληρωματικού σέντερ, αγωνιζόμενος για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, κυρίως για να σπρώξει, να κάνει φάουλ και να προσδώσει σκληράδα ενώ, ο Δημήτρης Αγραβάνης είναι ο μόνος combo ψηλός (αν και ο Πρίντεζης θα ανέβει στο “5” σε small-ball σχήματα, κυρίως στα κρίσιμα σημεία των αγώνων), δίνοντας κάποιες λύσεις από την περιφέρεια, έστω και με το μέτριο μακρινό του σουτ αλλά και στον τομέα των ριμπάουντ και των καλών σκριν.

Φόργουορντ

Οι δύο “Παπ” (Παπανικολάου, Παπαπέτρου) δεσπόζουν στις θέσεις των φόργουορντ, με τον Θανάση Αντετοκούνμπο να δίνει έναν ξεχωριστό τόνο πίσω από αυτούς. Σε περίπτωση που οι δύο παίκτες του Ολυμπιακού πάρουν μπρος πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (31.6% και 33.3% από τα 6.75 την περασμένη σεζόν), οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται, κάτι που αποδείχθηκε και σε συλλογικό επίπεδο. Οι παγίδες των αντιπάλων στο ποστ θα τους δώσει την ευχέρεια να πάρουν ποιοτικά σουτ αλλά και να επιτεθούν προς το καλάθι σε close-out περιπτώσεις. Επίσης, το παιχνίδι της Εθνικής στον αιφνιδιασμό εξαρτάται άμεσα από αυτούς και τον τρόπο με τον οποίο θα τρέξουν στο τρανζίσιον αλλά και από τις διαθέσεις του προπονητικού team. Καλό θα ήταν, πάντως, να αυξήσουμε, έστω και λίγο, τις κατοχές ανά αγώνα, ανοίγοντας αιφνιδιασμούς με την πρώτη ευκαιρία, παρά την απουσία του “πυρηνικού όπλου”, Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενός εκ των κορυφαίων παικτών του πλανήτη στο ανοικτό γήπεδο.

Όσον αφορά τον Θανάση, είναι ο μόνος φύσει αθλητικός παίκτης του ρόστερ, με την αστείρευτη ενέργεια, τα κοψίματα στη base-line και την ορμητικότητά του στα ριμπάουντ να αποδεικνύονται πολύ χρήσιμα ανά χρονικά διαστήματα, αν και οι αποκαρδιωτικές επιδόσεις του στα σουτ θα του στερήσουν την παρουσία στο παρκέ για πολλά λεπτά. Ο ειδικός ρόλος του, όμως, τον οποίο μπορεί να υπηρετήσει και μέσω της θέσης “4“, ίσως τον αναδείξει ως “x-factor” σε κάποια ματς.

Γκαρντ

Στον τομέα των γκαρντ, η Εθνική θα αγωνίζεται μονίμως με δύο χειριστές της μπάλας ταυτόχρονα στο παρκέ, κάνοντας πιο ευέλικτο το σχήμα της και αναζητώντας ευκαιρίες στον αιφνιδιασμό. Ο Νικ Καλάθης θα κρατήσει την “μπαγκέτα” του βασικού κουμανταδόρου, παρασέρνοντας την Εθνική στον δικό του ρυθμό. Η παραγωγή ασίστ, τομέας όπου πάσχουμε, εξαρτάται άμεσα από τα δικά του κέφια, όπως και από των υπολοίπων γκαρντ, με το πικ-εν-ρολ να αποτελεί τη βασική αρχή, σχετικά με τη δική τους εμπλοκή στο επιθετικό παιχνίδι.

Ο Κώστας Σλούκας είναι ο ικανότερος κόμπο-γκαρντ, συνδυάζοντας εκτελεστικές και οργανωτικές αρετές, μαζί με εξαιρετικό ένστικτο στα τελευταία δευτερόλεπτα κάθε επίθεσης. Πρόκειται για τον κορυφαίο σουτέρ της ομάδας, είτε μετά από ντρίμπλα, είτε σε catch-n-shoot συνθήκες ενώ, ο Βαγγέλης Μάντζαρης θα έχει κυρίως ρόλο spot-up shooter αλλά και συμπληρωματικού οργανωτή. Ο πλέι-μέικερ του Ολυμπιακού, μάλιστα, έχει δείξει και ψήγματα ικανοτήτων στο παιχνίδι μετά από ντρίμπλα, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί πολύ κρίσιμο.

Τέλος, ο Νίκος Παππάς, με την απρόβλεπτη φύση αλλά και το ένστικτο του σκόρερ, το οποίο τον διακατέχει, θα πρέπει να κάνει step-up στην απόδοσή του και αναμένεται να έχει τον χώρο και τον χρόνο για να το πράξει. Η καλή του παρουσία μπορεί να δώσει ένα επιπλέον spark, “ξεκολλώντας” την ομάδα από δύσκολα σημεία.

Αξίζει να δοθεί προσοχή και σε ένα συγκεκριμένο play που η Εθνική τρέχει συχνά: Το Pistol, στο οποίο ο βασικός χειριστής αφήνει την μπάλα με hand-off στον έτερο κοντό, ο οποίος παίζει άμεσα το πικ-εν-ρολ με τον ψηλό, όπως ακριβώς και στο παρακάτω βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=E0EFrFxlGc0

Όπως έχει γίνει διακριτό, η επιθετική λειτουργία της Ελλάδος κρύβει αρκετές παθογένειες: Μικρή ικανότητα στην εκτέλεση πίσω από το τρίποντο, έλλειψη φαντασίας και προβλεψιμότητα, σεσημασμένη επιμονή στο ποστ ανά διαστήματα, στασιμότητα μακριά από την μπάλα. Αν τα αρνητικά στοιχεία έμπαιναν στη ζυγαριά με τα θετικά, το αποτέλεσμα θα ήταν οριακό. Τι γίνεται στην άμυνα όμως;

Άμυνα

Η άμυνα στο πικ-εν-ρολ, δηλαδή εναντίον του πρωτεύοντα και κυρίαρχου τρόπου παιχνιδιού στο σημερινό μπάσκετ, αποτελεί φανερή “πληγή”, με την Εθνική να πληρώνει το “τίμημη” της ύπαρξης 3 βαρέων σέντερ στο ρόστερ της. Τα αργά τους πόδια δεν τους επιτρέπουν να κλείσουν γρήγορα προς τη ρακέτα και απαιτείται η βοήθεια από την αδύνατη πλευρά, ώστε να μην βρεθούν οι αντίπαλοι σε πλεονεκτική συνθήκη κοντά στο καλάθι αλλά έτσι, ρισκάρουμε να δεχθούμε σουτ από την περιφέρεια.

Ακόμη, οι αντίπαλοί μας ανανέωναν συνεχώς επιθέσεις, σαρώνοντας στα επιθετικά ριμπάουντ, με το επίπεδο συνεννόησης και αυτοματισμών να απέχει ακόμη από το ιδεατό.

Παρ’όλα αυτά, υπάρχει η φωτεινή πλευρά του “φεγγαριού”, η οποία μπορεί να υποσκελίσει τη σκοτεινή και να ανοίξει τον δρόμο προς τις απαιτούμενες νίκες. Το ρόστερ της Εθνικής στα γκαρντ και στα φόργουορντ διαθέτει παίκτες με μακριά χέρια, γρήγορα πλάγια πόδια και lock-down ικανότητα στον ανασταλτικό τομέα. Ο Μάντζαρης και ο Καλάθης πληρούν και με τα παραπάνω τα παραπάνω χαρακτηριστικά ενώ ο Παππάς έχει κάνει μεγάλη πρόοδο, ιδίως στον τομέα της άρνησης της μπάλας (deny).

Επίσης, ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου έχουν μεγάλη ικανότητα στην αλλαγή των μαρκαρισμάτων, τόσο στην περιφέρεια, όσο και στο ποστ ενώ, η αθλητικότητα του Θανάση του επιτρέπει να έρθει ταχύτατα σε βοήθειες, συμβάλλοντας στην προστασία του καλαθιού, σε συνδυασμό με την περιφερειακή του άμυνα. Βάσει αυτών των στοιχείων, η Ελλάδα μπορεί να παρατάξει ευέλικτα σχήματα και με τη σωστή χρήση των χεριών αλλά και με την εύρεση των σωστών αυτοματισμών να καλύψει -σε έναν βαθμό τουλάχιστον- τη “μαύρη τρύπα” του πικ-εν-ρολ.

Ακόμη, αναμένεται να εφαρμοστούν small-ball σχήματα, με Πρίντεζη ή Αγραβάνη στο “5” και ο Μίσσας ίσως υποχρεωθεί σε αλλαγές χάντμπολ στα τελευταία λεπτά των αγώνων, ώστε να μεταλλάσσει το σχήμα σε άμυνα και επίθεση. Επίσης, το ιδιαίτερο σχήμα με Παπαπέτρου και Παπανικολάου στις θέσεις “2” και “3” αντίστοιχα αναμένεται να “παίξει” αρκετά, καθώς εφαρμόστηκε με τρομερή επιτυχία στον Ολυμπιακό, χάρη στην εφαρμογή αλλαγών παντού (switch-all defense).

Επιπροσθέτως, έχουμε την ευχέρεια να βγαίνουμε ικανοποιητικά στις γραμμές πάσας και να κλέβουμε μπάλες, κάτι που θα δώσει την ικανότητα για εύκολα καλάθια στο ανοικτό γήπεδο. Σαφώς, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα εφαρμόσει πιέσεις στα 3/4 ή και σε ολόκληρο το γήπεδο, με νταμπλ-τιμ στους χειριστές της μπάλας και ταχύτατα recoveries, κάτι που έγινε και στα φιλικά.

Ο τομέας της άμυνας ψηλά δεν είναι και το… φόρτε μας, με τον Παπαγιάννη να αποτελεί τον μοναδικό παίκτη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως “rim protector”, αρκεί να μην παρασύρεται έξω από τη ρακέτα στα πικ-εν-ρολ και να μην “τσιμπάει” εύκολα σε προσποιήσεις, στις οποίες είναι ακόμα επιρρεπής. Αναμένεται, όμως, να δώσουμε σκληρές “μάχες”, καθώς διαθέτουμε physical ψηλούς, ικανούς στο παιχνίδι με επαφή και με περίσσια σωματική δύναμη. Στα “συν” συμπεριλαμβάνεται και ο Θανάσης, ο οποίος… παραμονεύει συχνά γύρω από το καλάθι, κυνηγώντας τις τάπες.

Συμπέρασμα

“Όταν δεν έχεις τίποτα, τότε αποκτάς την αίσθηση ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα“. Βάσει των προσδοκιών του κόσμου, το μότο αυτό ταιριάζει “γάντι” στην “αρμάδα” του Μίσσα, η οποία δέχεται πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Η εικόνα των φιλικών ανέδειξε πλήθος μειονεκτημάτων ενώ, ορισμένα συμβάντα εντός της ομάδας ενίσχυσαν την εικόνα αρνητισμού και πεσιμισμού. Προπονητικό team και παίκτες έχουν βρεθεί εν μέσω μιας “δίνης”, της οποίας η ένταση πολλαπλασιάστηκε μετά την ανακοίνωση της οριστικής απουσίας του Γιάννη.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ο εμποτισμός της ατμόσφαιρας με ατέρμονη γκρίνια δεν βοηθά κάπου. Η Εθνική οφείλει να πατήσει γερά στα πόδια της, να αναβαθμίσει -όσο το δυνατόν περισσότερο- τους τομείς στους οποίους πάσχει και να βελτιωθεί κατά τη διάρκεια του τουρνουά, πάντα με γνώμονα τη σωστή τακτική, το διάβασμα του αντιπάλου αλλά και τη βοήθεια της τύχης.

Τα “τσιτάτα” περί ελληνικής ψυχής και ξεχωριστού DNA δεν περνάνε. Το παρκέ είναι ο “καθρέπτης” της ομάδας κι εκεί θα αποδειχθεί αν είμαστε σε θέση να “ξεκολλήσουμε” από τον “βούρκο”, στον οποίο βρισκόμαστε την προκειμένη στιγμή. Κι αυτό θα επιτευχθεί μονάχα μέσω της αγωνιστικής αναβάθμισης και της ποιότητας στον τρόπο παιχνιδιού, σε συνδυασμό με τη συσπείρωση και την καλή διάθεση. Μπορεί να μην είναι πολλές οι πιθανότητες αλλά οι διεθνείς πρέπει να τις αρπάξουν από τα “μαλλιά”, μπλοκάροντας τα αρνητικά vibes και χαράσσοντας τον δικό τους δρόμο, ακόμη κι αν αυτός μοιάζει αρκετά θολός και περιορισμένης ορατότητας μέχρι στιγμής…

Αναλυτικά το πρόγραμμα της Εθνικής στους ομίλους