Δεν τον λες και ρούκι… Δεν ήταν άλλωστε. Για πολύ κόσμο όμως το χθεσινό με τη Ρουμανία στην Πάτρα μπορεί και να καταγράφηκε στο μυαλό τους ως το πρώτο παιχνίδι του Νίκου Παππά με την Εθνική Ανδρών.
Κάποιοι γιατί έτσι πίστευαν πραγματικά, κάποιοι γιατί απλά είχαν ξεχάσει πως το… μακρινό 2010 είχε αγωνιστεί και πάλι με την εθνική των «μεγάλων» στην Κύπρο. Έχει περάσει και μια επταετία. Τα επτά χρόνια… φαγούρας λοιπόν έλαβαν τέλος για τον διεθνή γκαρντ. Αυτός άλλωστε δεν έχει ξεχάσει εκείνη την πρώτη παρουσία.
«Ναι… Κάποιοι μπορεί να νομίζουν πως έπαιξα για πρώτη φορά, αλλά είχα αγωνιστεί το 2010 σε ένα τουρνουά στην Κύπρο. Ωραία είναι… Μπάσκετ είναι έτσι κι αλλιώς. Ένα ακόμη παιχνίδι σε μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα.»
Στην ερώτηση «αν βρίσκεται στο σωστό σημείο, αν νιώθει πλέον πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο», ως συνήθως απαντά όσο αυθόρμητα ξέρουμε όλοι: «Τον σωστό δρόμο τον κρίνω εγώ. Το σίγουρο είναι πως βρίσκομαι εκεί που θέλω. Φυσικά και ήθελα να βρίσκομαι εδώ! Πολλά πράγματα έπαιξαν το ρόλο τους. Ένας τραυματισμός, το ότι δεν ήμουν στα πλάνα κάποιων προπονητών. Αλλά ξέρεις κάτι; Για μένα έχει σημασία πως είμαι εδώ αυτή τη στιγμή. Μου αρέσει, ξέρω τα παιδιά, το απολαμβάνω.»
Άλλωστε δεν έχει πει και ποτέ «όχι» σε μια κλήση. Από τότε που ήταν 15 χρονών, στις 19 Αυγούστου 2005 σε ένα τουρνουά Φιλίας, ως σήμερα, μετρώντας 132 παρουσίες στα γαλανόλευκα, ακόμη και με την Εθνική 3Χ3. Ο Παππάς απόλαυσε και το χθεσινό πρώτο φιλικό: «Εντάξει.. Ουσιαστικά ήταν ένα ξεμούδιασμα από τις προπονήσεις δέκα ημερών. Κακά τα ψέματα για τον παίκτη η πεμπτουσία αυτού που κάνουμε είναι οι αγώνες. Αυτά ήταν τα κίνητρά μας. Ο αντίπαλος σίγουρα δεν ήταν ο πιο δυνατός, αλλά έχουμε δύσκολα φιλικά μπροστά μας».
Όσο για το γεμάτο γήπεδο; «Ήταν μια πραγματικά ωραία ατμόσφαιρα. Δεν έχουμε την ευκαιρία να παίζουμε με τέτοιο κόσμο, στο 100%, συχνά. Υπήρχαν πολλά παιδιά και πάρα πολλές οικογένειες, κάτι που ήταν διαφορετικό και σίγουρα το απολαύσαμε όλοι μας.»
