Συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΚ έδωσαν η Δανάη Παπαδοπούλου και Έλενα Μποσγανά, μιλώντας για την πορεία της Εθνικής Κορσαίδων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξάγεται στα Σκόπια.
Αναλυτικά το όσα δήλωσαν:
“Διαβάζοντας τα ονόματα στο ρόστερ της Εθνικής Κορασίδων «σκοντάφτεις» σε… γνωστές φυσιογνωμίες.
Και μπορεί το «Παπαδοπούλου» από μόνο του να μην λέει και πολλά, καθώς δεν είναι δα και το πιο σπάνιο όνομα, αλλά αν το συνδυάσεις με το μπάσκετ, όλο και κάποιους συνειρμούς δημιουργεί. Για το «Μποσγανά» δεν το συζητάμε καν. Ναι, η Δανάη Παπαδοπούλου είναι η κόρη του Λάζαρου και η Έλενα Μποσγανά, κόρη του Γιώργου. Το μπάσκετ είναι στο DNA τους, αλλά όπως ξεκαθαρίζουν ήταν μαζί και επιλογή τους. Η οικογένεια έπαιξε ρόλο, αλλά η απόφαση ήταν δική τους.
Και οι δύο παραδέχονται πως το μπάσκετ μεγαλώνοντας ήταν απλά στην καθημερινότητά τους. Κομμάτι της: “Όντως… Ήταν ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της» παραδέχεται η Δανάη: «Μεγάλωσα σε μια μπασκετική οικογένεια και ήταν λογικό κάπου να πατήσω κι εγώ παρκέ». Με την Έλενα να έρχεται να συνηγορήσει και να προσθέσει: «Από μικρή έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου το μπάσκετ.Και απλά, όσο μεγαλώνω το αγαπώ όλο και περισσότερο!”
Οι μπαμπάδες έπαιξαν ρόλο και «ναι, υπήρχε η παρότρυνση του πατέρα μου, αλλά ήταν δική μου απόφαση να ασχοληθώ με το μπάσκετ», υποστηρίζει η Δανάη και η Έλενα απαντά στο ίδιο μήκος κύματος: «Ο μπαμπάς έπαιξε το ρόλο, αλλά η απόφαση να ασχοληθώ με αυτό, ήταν καθαρά δική μου.”
Και οι δύο έχουν περάσει αρκετό χρόνο σε οικογενειακές μπασκετικές συζητήσεις και έχουν ακούσει ουκ ολίγες συμβουλές καθαρά μπασκετικές ή όχι από τους γονείς. Αν μη τι άλλοι οι δυο τους έχουν και την προσωπική εμπειρία που μπορούν να μεταφέρουν στα κορίτσια τους. Η Δανάη κρατά μια ειδικότερη και μια γενικότερη συμβουλή από τον μπαμπά Λάζαρο: «Πάντα μου έλεγε να πηγαίνω στο επιθετικό ριμπάουντ. Και να δίνει τον καλύτερό εαυτό μου σε κάθε αγώνα!”
Πιο πολύ θέμα… φιλοσοφίας η συμβουλή του μπαμπά Γιώργου στην Έλενα: “Να παίζω για να ευχαριστηθώ το ίδιο το μπάσκετ και πως με σκληρή δουλειά θα έρθουν και όλα τα άλλα.”
Όταν μιλάς για τα όνειρα που έχουν αναφορικά με το μπάσκετ η απάντηση αποτελεί μάλλον μια ευχάριστη έκπληξη και από τις δύο. Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος πως μιλάμε για ούτε 15 χρονών κορίτσια καλά καλά. Έχουν όμως θέσει τις προτεραιότητές τους. «Αυτό που βλέπω τώρα περισσότερο είναι οι σπουδές μου στο σχολείο. Ναι, κάποτε θα ήθελα να κάνω επάγγελμα το μπάσκετ, αλλά αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχουν τα μαθήματα.» Και μην νομίζετε πως η άποψη της Έλενας απέχει πολύ. Κάθε άλλο: «Πρώτος στόχος στην ηλικία που βρίσκομαι είναι η μόρφωσή μου. Θα ήθελα όμως μελλοντικά να μπορέσω να ακολουθήσω το μπάσκετ και επαγγελματικά.”
Οι απόψεις τους συγκλίνουν, αλλά οι θέσεις και όσα κάνουν στο παρκέ απέχουν. Η Δανάη θα κλείσει τα 14 παρακαλώ το Νοέμβριο (έχει γεννηθεί 18 Νοεμβρίου 2003) και είναι ήδη 1.93. Εννοείται παίζει σέντερ και ήδη έχει μια μεγάλη γκάμα κινήσεων. Συνομίληκη η Έλενα, η οποία θα κλείσει τα 14 ένα μήνα αργότερα (έχει γενέθλια 4 Δεκεμβρίου) και είναι φόργουορντ με «θανατηφόρο» τρίποντο να ξέρετε. «Θα ήθελα πολύ να έχω την ταχύτητα της Έλενας», ομολογεί η Δανάη, «θέλω το post up παιχνίδι τη Δανάης», δηλώνει η Έλενα στην δική της… εξομολόγηση.
Ο χρόνος για να τα φτιάξουν όλα αυτά και να δουλέψουν είναι όλος μπροστά τους. Η αρχή μόλις ώρα έγινε. Πριν από ένα μήνα στη Σάμο, στο τουρνουά Φιλίας. Από εκεί είναι και οι αγώνες που κρατάνε στη μνήμη τους, κάνοντας όμως διαφορετική επιλογή. Η Έλενα κρατά τον πρώτο της αγώνα με την Εθνική Παγκορασίδων με την Ισπανία που ήταν νικηφόρο, ενώ η Δανάη έχει «κολλήσει» με τον αγώνα με τη Γαλλία, η πρώτη ήττα που βίωσε.
“Νιώθω μεγάλη τιμή που βρίσκομαι στην Εθνική Ομάδα και θέλω να προσπαθώ για το καλύτερο», θα πει η Δανάη, πριν η Έλενα έρθει να την συμπληρώσει κι εδώ: “Είμαι περήφανη που εκπροσωπώ τη χώρα μου. Και όταν φτάνεις να φοράς αυτή τη φανέλα, πρέπει να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό.”
Οι δυο τους δεν διαφωνούν πουθενά όταν η κουβέντα εστιάζεται στο Ευρωπαϊκό Κορασίδων στο οποίο παίρνουν μέρος, όντας από τις μικρότερες σε ηλικία αθλήτριες όχι μόνο της ελληνικής ομάδας, αλλά του τουρνουά ολόκληρου: “Δεν είναι εύκολο να φτάσουμε στην άνοδο, αλλά στη ζωή όλα είναι δύσκολα… Έτσι δεν είναι; Με επιμονή και υπομονή όμως θα μπορέσουμε να πετύχουμε το στόχο μας. Θα βασιστούμε στην άμυνα που είναι το μεγάλο όπλο μας και στην επίθεση θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να διαβάζουμε όσο γίνεται πιο άμεσα τις αδυναμίες των αντιπάλων μας. Είναι ένα δύσκολο τουρνουά, ακολουθεί ο αγώνας με τη Σουηδία, αλλά δεν φοβόμαστε κανέναν. Σεβόμαστε όμως τους πάντες!”
