Λένε πως “ουδείς αναντικατάστατος” κι είναι αλήθεια πως για καθέναν από εμάς υπάρχει ένας… καλύτερος (ή έστω ισάξιος). Όμως, όσοι είχαμε την τύχη να επισκεφτούμε το Μουσείο της ΧΑΝΘ, αντιληφθήκαμε πως η αρχή και το τέλος του ήταν ο Γιώργης Μπουσβάρος. Μόλις άρχιζε να εξηγεί την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, τα μάτια του έλαμπαν. Είναι αυτό που λένε “αγάπη“.
Από την 1η Σεπτεμβρίου το “κορμάκι” δεν θα είναι στο Μουσείο. Και μακάρι να βγούμε ψεύτες, αλλά χωρίς τον Γιωργή, σε λίγο καιρό θα λέμε “ήταν κάποτε ένα μουσείο“. Υπάρχει ακόμα χρόνος για να αλλάξουν πράγματα. Δεν έχουμε δα και πολλά σημεία, που να μαθαίνουν την ιστορία του σπορ οι επόμενες γενιές. Ας μην καταστρέψουμε κι αυτό που υπάρχει…
