O Παπάγου αύριο (16/08) θα ξεκινήσει την προετοιμασία του ενόψει της νέας χρονιάς. Ο προπονητής της ομάδας, Κώστας Σορώτος, θα μπει σ΄αυτή τη διαδικασία για 40η φορά. Ο Έλληνας τεχνικός μέσω των social media έκανε μία ιστορική αναδρομή/
Η ανάρτηση του:
“Έφθασε λοιπόν η παραμονή μιας ακόμα προετοιμασίας. Προετοιμασία που θα έχει τον αριθμό 40…. Αριθμός χρόνων μεγάλος και συμβολικός. Πότε περάσανε όλα αυτά τα χρόνια και πόσο όμορφα και ας ήταν και δύσκολα ορισμένα από αυτά.
Νομίζω ότι έχει φτάσει η ώρα να ευχαριστήσω ορισμένους ανθρώπους που με βάλανε και με ακολουθήσαν σε αυτόν τον δρόμο, γιατί κανείς δρόμος όσο όμορφος κι αν είναι δεν είναι συναρπαστικός αν τον πορεύεσαι μόνος.
Πρώτα τους θα αναφέρω τους δυο πρώτους δασκάλους και μεγάλους προπονητές. Τον Θύμιο Φιλίππου και τον Μάκη τον Ποτόσογλου. Αυτοί ήταν που μου βάλανε το μικρόβιο και τις πρώτες σπουδαίες γνώσεις για να ακολουθήσει ο Μάκης Δενδρινός και ο Αντρέας ο Βαρίκας με τις ατέλειωτες συζητήσεις μας στο Βαλέσσα, που με διαμορφώσανε καθοριστικά σαν προπονητή και άνθρωπο.
Στη συνέχεια ξεκινάμε με τους ανθρώπους του Πειραικού που με συνόδευσαν στο θαύμα της δεκαετίας του ’80 με τη δημιουργία του μεγάλου Πειραικού. Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στον Τάκη και την Πόπη που ήταν δίπλα μου όταν όλοι οι άλλοι μου γύρισαν τη πλάτη.
Υπήρξε ο Άγιος Παύλος με τον Γιώργο τον Χατζηγεωργίου έναν πολύ ευαίσθητο και όμορφο άνθρωπο. Στη συνέχεια ήρθε ο Πανιώνιος με τον Καταλειφό, τον Γιάνναρο, τον Κορκίδη και τον Αντρέα όσο προλάβαμε, αλλά και ο Θεμιστοκλής με τους λαϊκούς και εξαιρετικούς ανθρώπους.
Τη δεκαετία του 90 ήρθε ο Αμύντας, η ομάδα που με ολοκλήρωσε σαν προπονητή και έκατσα 8 συνεχόμενα χρόνια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη οικογένεια Ζούπα, στον Γιώργο τον Καστρινό, τον συχωρεμένο τον Βαγγέλη Κούρτη και όλους τους εξαιρετικούς ανθρώπους που αποτελούν αυτή την τόσο ξεχωριστή ομάδα.
Ταυτόχρονα με τον Αμύντα ήμουν και στον Αρίωνα ομάδα με λαϊκούς ανθρώπους που επίσης κάναμε μεγάλες επιτυχίες και γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους, όπως ήταν ο Γιώργος ο Ευγενικός, ο Τάσος ο Σταματόπουλος, ο Λάκης ο Αργυριάδης και δυο εξαιρετικοί άνθρωποι που δεν είναι μαζί μας πια, ο ΚΥΡΙΟΣ Τάκης Βέργαδος και ο σκληρός με τη καρδιά μικρού παιδιού ο Νίκος ο Κοτσιρέας…….
Μετά τον Αμύντα ήρθε η ώρα του Φαλήρου, αυτή τη λατρεμένη μου και θεότρελη ομάδα που σε έκανε να ονειρεύεσαι τα πιο τρελά όνειρα και τελικά αυτά γινόντουσαν με έναν μαγικό τρόπο αληθινά. Γιάννης Σπανός, ένας από τους εξυπνότερους ανθρώπους, και Αλέκος Ζαδές οι άνθρωποι που κάνανε το Φάληρο πολύ μεγαλύτερο από όσο αντέχανε οι υπόλοιποι άνθρωποι του. Και βέβαια στο Φάληρο γνώρισα τους εξαιρετικούς beach boys που με αγάπησαν και τους αγάπησα τόσο πολύ.
Μετά το Φάληρο ήρθε η ώρα της Δάφνης και του εξαιρετικού προέδρου του Κώστα του Τζιβελέκα. Δύο χρόνια εξαιρετικής δουλειάς, 2 χρόνια μεγάλης και όμορφης σχέσης και 2 χρόνια μεγάλης αδικίας , της μεγαλύτερης που γνώρισα στη καριέρα μου.
Στην Κατερίνη γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους που δυστυχώς δεν μπόρεσα να τους δώσω όσα άξιζαν. Δημήτρη και Αποστόλη Πόδα αλλά και όλους τους άλλους καλούς φίλους σας θυμάμαι πάντα όπως θυμάμαι και έναν πιτσιρικά τότε που όταν έφευγα έπεσε στην αγκαλιά μου και έβαλε τα κλάματα. Μικρέ δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό…… Είχε παίξει μαζί μου 1 δευτερόλεπτο……
Έπειτα το Παγκράτι των εξαιρετικών παιδιών, του κόσμου του και των μεγάλων προβλημάτων του…. Μετά ήρθε ο Φάρος του Βαγγέλη του Τσάπα στο ξεκίνημα της ανόδου του και ύστερα ήρθε η ώρα της Εθνικάρας. Ένας χρόνος γεμάτος προσπάθεια και τρέλα αλλά και αγάπη για τον σύλλογο, τους ανθρώπους του και τους θεότρελλους οπαδούς του που μπορεί να μην είναι πολλοί σε αριθμό είναι όμως πάρα πολλοί σε ψυχή και αγάπη για την ομάδα τους…..
Βασίλη, Δημήτρη και Άγη σας ευχαριστώ για όλα όπως όλους σας και επειδή η ζωή είναι στιγμές τη στιγμή που μου χαρίσατε στη Χαλκίδα μετά το τέλος του μπαράζ δεν θα τη ξεχάσω ποτέ…….. Μετά ήρθε το εγχείρημα του Ηλυσιακού με τον Βαγγέλη τον Παπαδόπουλο, μια προσπάθεια μόνο με πιτσιρίκια που θα άφηνε εποχή αν δεν βρισκότανε το ΙΚΑ….
Στον Ερμή πέρασα εξαιρετικά με παιδιά μάγκες κυριολεκτικά και την οικογένεια Χρυσοφάκη κύριους πραγματικούς. Στον Πανιώνιο έχω να ευχαριστήσω όποιους πραγματικά ήταν δίπλα μου και αντιληφθήκανε πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις μια ομάδα ανταγωνιστική μια εβδομάδα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα και αυτή η ομάδα θα βάλει αυτή την τόσο μεγάλη φανέλα. Σε όσους το κατάλαβανε τους οφείλω ένα ευχαριστώ σε όσους δεν μπορέσανε καλή καρδιά….
Μετά ήρθε ο Ίκαρος με τα πιτσιρίκια του και έναν εξαιρετικό παράγοντα τον Δημήτρη Αγγελόπουλο, έναν άνθρωπο με μεγάλη προσφορά στο μπάσκετ. Τέλος ήρθε η σειρά των στρατηγών που είναι μια σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης και αγάπης που έδωσε καρπούς εκεί που δεν φαινότανε. Όπλα αυτής της ομάδας η τρελή αγάπη των ανθρώπων που την υπηρετούν για αυτή. Γιώργο, Μάικ,Παναγιώτη, Στέφανε, Τάσο συνεχίζουμε……..
Σε αυτή τη διαδρομή το μεγαλύτερο ευχαριστώ ανήκει στα παιδιά που είχα στα χέρια μου και με ανεχτήκανε και με ακολουθήσανε. Μερικοί γίνανε τελικά και φίλοι μου και αξίζει μια ιδιαίτερη μνεία για τον Σταύρο τον Ελληνιάδη, τον Αντρίκο τον Δημησιάνο,τον Άρη τον Μαραλέτο, τον Γιάννη τον Καλαμπόκη, τον Θοδωρή τον Σιούτη, τον Μάκη τον Δρελιώζη, σύσσωμη την ομάδα του Πειραικού της δεκαετίας του ’80, τον Χρηστάκη, τον Φαίδωνα και τον πιτσιρικά που προανέφερα……
Επίσης σε έναν φίλο που προέρχεται από το βόλεϊ. αλλά ήταν πάντα δίπλα μου. Σωτήρη Δρίκο σε ευχαριστώ πολύ…….. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες μου που είναι τόσοι πολλοί και που καμαρώνω που πολλοί από αυτούς γίνανε εξαιρετικοί προπονητές. Ιδιαίτερη μνεία αγάπης στον Νικολάκη τον Κόμη πιστό φίλο εδώ και 35 χρόνια …….
Τέλος το μεγαλύτερο ευχαριστώ ανήκει στον Σάντρο και τη Φανούλα, τα αδέλφια μου τους δυο ανθρώπους που και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα ήταν πάντα εκεί…… Σε αυτά τα 40 χρόνια είναι σίγουρο ότι αδίκησα και ανθρώπους και σε όλους αυτούς ένα μεγάλο συγγνώμη οφείλω να το πω. Ειδικά στους διαιτητές σε όσους πίστεψα λάθος ότι με αδικήσανε η το κάνανε με ανθρώπινα λάθη τους ζητάω συγγνώμη αν τους είπα καμιά κουβέντα παραπάνω. Στους υπόλοιπους καλή καρδιά……
Εδώ σταματάω γιατί μάλλον κούρασα είχα όμως χρέος να πω αυτά τα πράγματα…….Στα επόμενα 40 θα σας κουράσω ακόμα περισσότερο…….Την υγειά μας να έχουμε και όσο μπορούμε να ονειρευόμαστε και να αγαπάμε θα είμαστε όρθιοι…….”.
