Ο Βαγγέλης Ζιάγκος, σε πρόσφατες δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα της ΣΕΠΚ, μίλησε για τη νέα του εμπειρία εκτός ελληνικών συνόρων.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
“Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Λιβάνου με την Αλ Ριγιάντι:
“Σε οποιοδήποτε επάγγελμα η ολοκλήρωση ενός κύκλου εργασιών με επίτευξη των στόχων είναι από μόνη της σημαντική επιτυχία. Πολύ περισσότερο στη δική μας δουλειά, στην οποία όλα ή σχεδόν όλα είναι μετρήσιμα. Για μένα εμπεριέχει κι ένα στοιχείο ηθικής ικανοποίησης λόγω της επιλογής μου να εργαστώ σε ένα περιβάλλον που δε γνώριζα.”
Για τη σειρά των τελικών και την ανατροπή που έγινε:
“Ξεκινήσαμε τη σειρά όντας πίσω με 0-2 απέναντι σε μία ισχυρή oμάδα, η οποία μέχρι τους τελικούς είχε μόλις μία ήττα στη Regular Season. Θεωρώ, όμως, ότι η ειδοποιός διαφορά στο τέλος ήταν το βάρος της φανέλας και η σπουδαία εμπειρία που είχε η ομάδα στη διαχείριση πιεστικών και “χωρίς αύριο” καταστάσεων. Αυτές οι δύο παράμετροι και το ενωτικό κλίμα που υπήρχε εντός των κόλπων της ομάδας, ανάμεσα σε τεχνικό επιτελείο, παίκτες και διοίκηση ήταν αυτά που μας έδωσαν εν τέλει τον τίτλο.”
Για το επίπεδο του πρωταθλήματος του Λιβάνου:
“Είναι μία Λίγκα με ιδιαίτερο αγωνιστικό ενδιαφέρον καθώς έχει παντρέψει στοιχεία Ευρωπαϊκής και Αμερικάνικης μπασκετικής τεχνοτροπίας. Διαθέτει ξένους παίκτες υψηλών κασέ με βαριά βιογραφικά και σπουδαίες αγωνιστικές και προπονητικές παραστάσεις. Οι Λιβανέζοι παίκτες, δε, είναι αθλητές με πλούσιο ταλέντο.”
Για την απόφαση να φύγει εκτός Ελλάδας:
“Κάθε επαγγελματίας που σέβεται τον εαυτό του, αναζητεί επαγγελματικές επιλογές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως η διοικητική φερεγγυότητα, η συνέπεια, η διαφάνεια, οι εργασιακές συνθήκες, ο στόχος κι ο σεβασμός στην ιδιότητα και το έργο του προπονητή. Στην εγχώρια αγορά, οι περιπτώσεις με αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν μειωθεί, την ίδια στιγμή που η ποιότητα και η ποσότητα των καλών Ελλήνων προπονητών είναι σταθερά αυξανόμενη χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη δυνατότητα αφομοίωσης από την Ελληνική αγορά. Έχω μεγαλώσει αρκετά για να αντιμετωπίζω την πραγματικότητα με τον ρομαντισμό και τον συναισθηματισμό της νεαρότερης ηλικίας μου.”
Για τη ζωή στο Λίβανο:
”Η Βηρυτός είναι μία ασφαλής και εξευρωπαϊσμένη πρωτεύουσα με φιλήσυχους κατοίκους που αγαπούν τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Οι νέες γενιές είναι παιδιά μορφωμένα και δραστήρια, καθώς η δημόσια παιδεία είναι συμπαγής και παραγωγική. Ένα από τα βασικά προβλήματα της καθημερινής ζωής των κατοίκων είναι η κίνηση στους δρόμους, εξαιτίας της έλλειψης μέσων μαζικής μεταφοράς όπως μετρό, ηλεκτρικός, τραμ, λεωφορεία κλπ. Μοναδικά μέσα μεταφοράς είναι το αυτοκίνητο και το ταξί. Κατά τα άλλα οι ρυθμοί και η ποιότητα ζωής δε διαφέρουν σημαντικά από τις δικές μας εικόνες.”
