Η εκδήλωση για τα 30 χρόνια από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ ’87 είναι εξ ορισμού αποτυχημένη, λόγω του χώρου στον οποίο γίνεται. Μια χαρά είναι το Δαΐς, ένας από τους κορυφαίους αθλητικούς πολυχώρους της Αθήνας (και όχι μόνο), αλλά είναι παντελώς ασύνδετο με τον θρίαμβο που συντελέστηκε πριν από 30 χρόνια.
Η λογική έλεγε πως έπρεπε να γίνει η εκδήλωση στο ΣΕΦ. Πως έπρεπε να γίνει στη σάλα του φαληρικού γηπέδου (άντε στην αίθουσα “Μελίνα Μερκούρη“), παρουσία κόσμου. Να ξαναζήσουμε εκείνες τις στιγμές, να πάρουμε τα παιδιά μας και να τους εξηγήσουμε πώς ξεκίνησαν όλα. Και δεν χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα εύστροφος για να το σκεφτείς…
Αυτόματα αναρωτιέται κάποιος: γιατί επιλέχθηκε το Δαΐς; Προφανής λόγος είναι γιατί δεν κοστίζει, καθώς οι άνθρωποί του συχνά πυκνά βοηθούν το μπάσκετ, προσφέροντας δωρεάν αίθουσα και υπηρεσίες.
Αλλά φτάνει αυτό; Είναι μόνο ο… τσάμπας; Ο σημαντικότερος λόγος που η εκδήλωση της Τετάρτης θα γίνει σε άλλο σημείο είναι γιατί ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν θέλει να περνά ούτε απ’ έξω από το ΣΕΦ. Του φέρνει… αλλεργία το γήπεδο.
Αφήστε που φοβάται ενδεχόμενες αποδοκιμασίες, από φίλους του Ολυμπιακού, που δεν τον έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη. Γι’ αυτό και προτίμησε την ασφάλεια του ουδέτερου Δαΐς, όπου δεν υπάρχει περίπτωση να θαμπώσει το είδωλό του.
