Φίλος ο Μανόλης, φιλτάτη η αλήθεια!…
Διάβασα με προσοχή όσα έγραψε (δείτε εδώ) στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. “… Η διοίκηση πρόσφερε ό,τι χρειαζόμασταν σε όλους τους τομείς” είπε και δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω. Μόνο που χθες, τόσο αυτός, όσο και κάποιοι από τους συμπαίκτες που συμπεριλαμβάνει στην αναφορά του, τέθηκαν εκτός ομάδας, χωρίς προφανή λόγο.
Ως παίκτης μπορεί να μην ενοχλήθηκε, όμως ως Α’ αντιπρόεδρος του ΠΣΑΚ έπρεπε να πάρει θέση. Όταν παίκτες που κουβαλούν την ιστορία του Παπαμακάριου και των συμπαικτών του βγαίνουν εκτός κάδρου στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς (ακόμα κι αν κανείς δεν το έχει πει, είναι σαν να χρεώνονται την αποτυχία), ο Σύνδεσμος οφείλει να βγει και να μιλήσει.
Ο Μανόλης Παπαμακάριος μπορεί να παρουσίασε έναν όμορφο κόσμο αγγελικά πλασμένο, μπορεί να αποδέχθηκε τη συνύπαρξη με τους μυστήριους της εξέδρας (αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, το οποίο σύντομα θα αναλύσουμε) του Δούκα, μπορεί να αποδέχθηκε την… άδεια στην τελευταία αγωνιστική, όμως ως συνδικαλιστής που οφείλει να προστατεύσει εαυτόν και συναδέλφους από ανάλογες πρακτικές όφειλε να αντιδράσει.
Δεν κάνουν όλοι για όλα. Ο Μανόλης έπρεπε είτε να μιλήσει, είτε να παραιτηθεί. Κυρίως για να προστατεύσει τον εαυτό και την ιστορία του.
