Οι Μπόστον Σέλτικς γνώριζαν ότι θα έπρεπε να τρυπήσουν το “ταβάνι” τους, προκειμένου να αποσπάσουν έστω και μία νίκη από τους πανίσχυρους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Και τελικά τα κατάφεραν. Οι αμυντικές προσαρμογές και η εξαιρετική τακτική προσέγγιση του προπονητή, Μπραντ Στίβενς, σε συνδυασμό με την “αφλογιστία” του ΛεΜπρόν Τζέιμς οδήγησαν τους “κέλτες” στο μεγάλο “διπλό” αλλά υπήρχε ακόμη ένας θεμελιώδης παράγοντας, χάρη στον οποίο έφθασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα και αυτός δεν ήταν άλλος από τα μακρινά σουτ.
Οι φιλοξενούμενοι είχαν συνολικά 18/40 τρίποντα, με το ποσοστό ευστοχίας να ανέρχεται στο 45%! Οι “κέλτες” πήραν “φωτιά” στο 2ο ημίχρονο, όπου ευστόχησαν 11 φορές πίσω από τα 7.25, ανατρέποντας τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τα μισά της 3ης περιόδου. Η Βοστόνη είχε καταπληκτικό spacing, έχοντας σχεδόν μόνιμα 5 παίκτες στο παρκέ, οι οποίοι είχαν την ιδιότητα να εκτελούν με αξιώσεις από μακριά. Κατόρθωσαν να βρουν αρκετά αμαρκάριστα σουτ μέσω drive-n-kick παιχνιδιού αλλά και με πάσες από το ποστ, με την άμυνα του Κλίβελαντ να παρουσιάζει και πάλι ορισμένες από τις παθογένειες της κανονικής περιόδου.
Ο Μάρκους Σμαρτ, όμως, δεν είχε ανάγκη να υποδεχθεί την μπάλα σε συνθήκες spot-up, δημιουργώντας συνεχώς το δικό του σουτ, ακόμη και όταν ήταν ασφυκτικά μαρκαρισμένος. Συνολικά είχε 7/10 τρίποντα (ρεκόρ καριέρας), παρά το γεγονός ότι θεωρείται μέτριος σουτέρ. Ο Έιβερι Μπράντλεϊ είχε 3/8 σουτ από μακρινή απόσταση, με το νικητήριο καλάθι να συμπεριλαμβάνεται μεταξύ αυτών ενώ οι Γερέμπκο, Χόρφορντ και Κράουντερ πέτυχαν από 2. Αν η ευστοχία των Σέλτικς συνδυαστεί με την αναποτελεσματικότητα των Καβς στο 2ο ημίχρονο (μόλις 2 εύστοχα τρίποντα, σε αντίθεση με τα 14 του πρώτου ημιχρόνου) τότε φανερώνεται περίτρανα το στοιχείο που διαχώρισε τις δύο ομάδες στο δεύτερο ημίχρονο.
