Καλημέρα στα φιλαράκια μου και χρόνια πολλά σε όλους και όλες που μας διαβάζουν. Όπως όλοι, έτσι κι εγώ, το έριξα στον οβελία. Κι επειδή στην Αθήνα ΔΕΝ καταλαβαίνεις Πάσχα, είπα να… περάσω από φίλους, κάτω από τ’ αυλάκι. Στη Μάνη ήθελα να καταλήξω, αλλά… πέρασα πρώτα από κάτι φιλαράκια στην Πάτρα.
Το ωραίο με την Κυριακή του Πάσχα είναι πως όποια ώρα κι αν επισκεφτείς έναν φίλο, θα βρεις στρωμένο τραπέζι. Ξεκίνησα, λοιπόν, από νωρίς και πέρασα από την Πάτρα. Πάνω που άρχισαν τα “εβίβα” και το… μάδημα του αρνιού, πριν βγει από τη σούβλα, ξεκίνησαν και οι μπασκετικές κουβέντες.
Έλεγαν, λοιπόν, πως στο τελευταίο ματς του Απόλλωνα στην κατηγορία, βρέθηκε κι ο Τάκης Τσαγκρώνης. Μάλιστα, επισκέφθηκε και τους διαιτητές και τους είπε “ήταν απαράδεκτο αυτό που συνέβη, έπρεπε να διακοπεί ο αγώνας“. Κοιτάχθηκαν μεταξύ τους οι διαιτητές και τον ρώτησαν “μα τι έγινε, γιατί να διακόψουμε τον αγώνα;“.
“Δεν αναφέρομαι σε σας” τους απάντησε. Για την Αμαλιάδα βαρούσαν τα τέλια. Κάπου εκεί μπλέχτηκα να σας πω την αλήθεια. Ο Τσαγκρώνης δεν ήταν που περίμενε στην είσοδο τους διαιτητές του Προμηθέα; Δεν ήταν αυτός που… μετακόμισε; Αλλά και με τον Κόροιβο δεν έχει επαφή; Δεν θα μπορούσε να μην έχει (ανθρώπινα), αφού εκεί (συν)εργάζεται ο γιος του.
Φαίνεται πως ο Απόλλωνας παραμένει η μεγάλη του αγάπη, αλλά θέλει να έχει επαφή και με τον Προμηθέα και θυμάται -κατά διαστήματα- και τον Κόροιβο. Και μετά λέω εγώ ότι είμαι Περαστικός…
Τώρα, βέβαια, αυτά τα έλεγαν μεταξύ κοψιδιού και κρασιού τα παιδιά από την Πάτρα. Μπορεί και να κάνουν λάθος, αν και στο κρασί (ειδικά αν δεν υπάρχει μεγάλη κατανάλωση) λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες.
Χρόνια Πολλά και πάλι, εγώ συνέχισα την πορεία μου, έφτασα στη Μάνη, έφαγα, ήπια και από αύριο επιστρέφω Αθήνα, για να μπούμε σε ρυθμούς Ευρωλίγκας. Θα πάω πάλι από τα στέκια στα βόρεια προάστια, γιατί κάτι άκουσα τις προάλλες για έναν τραπεζίτη, αλλά επειδή δεν το έχω αντιληφθεί πλήρως, θα μάθω περισσότερα και θα γράψω…
