Καλημέρα φιλαράκια, έκανα και πάλι τις βόλτες μου στα μπασκετικά στέκια, επέστρεψα στην αγαπημένη μου καφετέρια στη Νέα Σμύρνη, πέρασα από τα βόρεια προάστια, μάζεψα αρκετό υλικό κι επέστρεψα για να γράψω. Γιατί είναι πολλά κι ενδιαφέροντα αυτά που έχω να καταθέσω και μάλλον δεν θα περιοριστώ μόνο στη σημερινή επαφή μας, θα υπάρξει και συνέχεια.
Άλυτο παραμένει το πρόβλημα του ομοσπονδιακού προπονητή. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος παραμένει σε αδιέξοδο, καθώς δεν θέλει με τίποτα να αποδεχθεί την πρόταση των συνεργατών του, για να επαναφέρει τον Παναγιώτη Γιαννάκη στην Εθνική ομάδα. Κάνει προσπάθειες, οι οποίες όμως έχουν κοινό παρανομαστή: Είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Μετά την “επιχείρηση Ιτούδης” εκπόνησε νέο μακρόπνοο πλάνο: Να αναθέσει την τεχνική ηγεσία της “επίσημης αγαπημένης” στον Βαγγέλη Αγγέλου. Όχι γιατί ο προπονητής του Προμηθέα Πατρών είναι η λύση στο πρόβλημα, αλλά γιατί μπορεί να σταθεί στον “εθνικό πάγκο“, έχοντας ως τεχνικό σύμβουλο, μέντορα, ή όπως αλλιώς θέλετε βαφτίστε τον, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Ο “σοφός” είναι προπονητής που ενσαρκώνει αυτό που αναζητεί ο πρόεδρος της ΕΟΚ, αλλά υπάρχει ένα αγκάθι. Ο Ντούντα έχει πει πως ολοκλήρωσε τον προπονητικό του κύκλο, ότι δεν θα καθίσει ξανά σε πάγκο ομάδας, με οποιαδήποτε ιδιότητα (είτε ως πρώτος προπονητής, είτε ως τεχνικός σύμβουλος).
Πόσο εύκολο είναι να πειστεί να αναλάβει τέτοια αποστολή; Προσωπικά δεν δίνω πολλές πιθανότητες, παρότι θα ήθελε να στηρίξει το μεγάλο άλμα του “μαθητή” του. Αλλά ας μην μείνουμε εδώ. Αν γίνει πρόταση, θα απαντήσει ο “σοφός” και θα μάθουμε την εξέλιξη των πραγμάτων.
Αυτό που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού είναι πως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος βάζει τις εμμονές και τις συμπάθειές του πάνω από το συμφέρον της Εθνικής.
- Με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα Τρινκιέρι έχασε την καλή έξωθεν μαρτυρία, γι’ αυτό και δεν μπορεί να προσεγγίσει εύκολα ξένους προπονητές υψηλού επιπέδου.
- Με τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα Γιαννάκη, θα χάσει την τελευταία αξιόπιστη λύση που διαθέτει, από τη στιγμή που έχει απορρίψει κι άλλους ικανούς Έλληνες τεχνικούς.
Ήδη “έκαψε” το χαρτί Πρίφτη (αν πάει σε αυτόν, θα είναι όχι λύση ανάγκης, αλλά λύση του ποδαριού), οπότε ο κύκλος στενεύει, ο χρόνος περνά κι η Εθνική ΔΕΝ έχει ούτε προπονητή, ούτε προοπτική. Κι αν ο πρόεδρος της ΕΟΚ αναζητά ένα θαύμα για να αποφύγει τη συνεργασία με τον “δράκο“, αναρωτιέμαι γιατί η Εθνική να ψάχνει ένα θαύμα για να μην προσθέσει άλλη μια αποτυχία; Αλλά πάλι, τι να ξέρω εγώ; Περαστικός είμαι…
