Τι κάνετε καλά μου φιλαράκια; Νέα σας έχω σήμερα για τον προπονητή της Εθνικής Ελλάδας. Έτσι για να μπει καλά η Άνοιξη. Βλέπετε, εμείς συνεχίζουμε να συζητάμε το θέμα του ομοσπονδιακού τεχνικού, σε αντίθεση με τους άλλους, που το… ανακάλυψαν μόνο όταν έκαιγε (τον Βασιλακόπουλο) το θέμα της Ξάνθης. Αλλά, ας πάμε στην ουσία.
Πέρασα από μια ψαροταβέρνα στα Μελίσσια, που συχνάζουν πολλοί μπασκετικοί, οι περισσότεροι “ομοσπονδιακοί“. Σ’ ένα διπλανό τραπέζι, εκεί που έτρωγαν τις νηστίσιμες γαρίδες και τα κυδώνια, άρχισε η συζήτηση περί Εθνικής ομάδας. Οι άνθρωποι ήξεραν πρόσωπα και πράγματα. Άφησα για λίγο τις ψητές σαρδέλες (εξαιρετικές), τη καραβιδόψυχα με την υπέροχη σος και έστησα αυτί.
Ο Τάκης Τσαγκρώνης, έλεγαν, συναντήθηκε στην Αμερική με τον Κώστα Κουφό. Είχε μαζί του τον Άρη Ζώη κι άλλον έναν, που δεν κατάλαβα ποιον είπαν, γιατί εκείνη την ώρα ήρθε ο σερβιτόρος να με ρωτήσει αν ήταν όλα καλά στο τραπέζι. “Μια χαρά, φίλε” του λέω, “αλλά μας κόβεις στο καλύτερο“.
Ο Κουφός τον ρώτησε ποιος θα είναι στην άκρη του πάγκου. “Θα είναι ο Γιαννάκης;“, του είπε κατά λέξη κι ο Πατρινός παράγοντας απάντησε “θα δούμε“. Εδώ, οφείλω να καταγράψω ότι υπήρχε διαφωνία. Άλλοι έλεγαν ότι το άφησε “φλου“, άλλοι ότι είπε στον διεθνή παίκτη πως “δεν τον θέλει ο πρόεδρος“.
Η κουβέντα (στην Αμερική, όχι στο σαρακοστιανό τραπέζι) έμεινε ανολοκλήρωτη. Δεν είχε και πολλά να πει ο ένας στον άλλον. Αν δεν έχει προπονητή η ομάδα, να εξηγήσει στον παίκτη τι θέλει από αυτόν, τα άλλα είναι “να ‘χαμε, να λέγαμε“. Μία που βγήκαμε να τα πούμε και μία που δεν τα είπαμε.
Κρατάω, όμως, από αυτή τη συζήτηση, ότι μοναδική λύση αυτή τη στιγμή είναι ο “δράκος”, που όμως δεν θέλει να το παραδεχθεί ο Βασιλακόπουλος. Δεν τον θέλει, βρε παιδί μου, κι αυτό γιατί ο Παναγιώτης είναι αξιοπρεπής κι η Ευγενία ακόμα περισσότερο. Το όνομά της, δε, το επιβεβαιώνει εκεί που θέλει και κυρίως εκεί που πρέπει. Όσοι καταλάβατε, καταλάβατε…
Το συμπέρασμα είναι πως για την ώρα παραμένουν τα πράγματα στον αέρα, μέχρι να αποδεχθεί ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ότι δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη λύση και να κάνει πίσω. Γιατί στο τέλος θα υποχωρήσει και τότε θα αρχίσει το λιβάνισμα (“έβαλε την Εθνική πάνω απ’ όλα“), αλλά και τα σαχλά του τύπου “ο Παναγιώτης είναι κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ” κτλ. Που είναι, χωρίς δεύτερη κουβέντα, αλλά δεν το πιστεύει ο “σωλήνας“.
