Άλλα πράγματα είχαμε σκεφτεί να γράψουμε, όμως το μπάσκετ είναι το άθλημα του… δευτερολέπτου. Είναι το παιχνίδι που αρκεί μια στιγμή για να ανατραπούν όλα. Οι “ερυθρόλευκοι” διεκδικούν Όσκαρ ατυχίας, καθώς έχασαν για όλη τη σεζόν τον Ντάνιελ Χάκετ, ένα από τα πιο σημαντικά γρανάζια της μηχανής και τώρα χάνουν και τον Ματ Λοτζέσκι, λίγο πριν μπουν στη διαδικασία των πλέι οφ, λίγο πριν μπουν στην τελική ευθεία.
Είναι μάλλον χάσιμο χρόνου να απαριθμήσουμε τι χάνει ο Ολυμπιακός, χάνοντας (με ρήξη αχίλλειου) τον πολιτογραφημένο Βέλγο σκόρερ. Βεβαίως, πρέπει να περιμένουμε και τα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας, στην οποία θα υποβληθεί, όμως τα νέα από το ΣΕΦ ήταν άσχημα.
Να ευχηθούμε τα καλύτερα για τον παίκτη και να επιστρέψει όσο ταχύτερα γίνεται…
Στο αγωνιστικό κομμάτι, οι “κόκκινοι” κατόρθωσαν να μείνουν ως το τέλος στη διεκδίκηση της νίκης, δίχως κανέναν από τους παίκτες που έχουν αποστολή να σκοράρουν να είναι σε καλή βραδιά. Ο Γκριν ήταν άκεφος, ο Σπανούλης με… ηρωικό τρόπο και χάρη στο πείσμα του (και μόνο) έφτασε σε ικανοποιητικό αριθμό πόντων, ο Μάντζαρης ήταν καλός σε όλα τα άλλα εκτός από το σκοράρισμα, ο Λοτζέσκι ήταν επηρεασμένος από το πρόβλημα στο πόδι του, ο Μπιρτς είχε τα μαύρα του τα χάλια, ο Πρίντεζης δεν αγωνίστηκε.
Αν συνυπολογίσουμε ότι η Ρεάλ είχε στους 11 πόντους έκαστο τους δύο σταρ (Γιουλ και Ράντολφ), θα συμφωνήσουμε πως το σκορ μοιάζει με μαγική εικόνα, αν συνυπολογίσουμε ότι πριν αρχίσουν οι “κόκκινοι” να στέλνουν τους αντιπάλους τους στις βολές το σκορ ήταν 71-75 (με τον Σπανούλη να χάνει μία βολή).
Είναι σημαντικό ότι ο Αγραβάνης έκανε δεύτερο συνεχόμενο καλό παιχνίδι. Είναι σημαντικό ότι ο Μιλουτίνοφ δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση. Είναι σημαντικό ότι ο Παπανικολάου είναι με απόσταση ο κορυφαίος σε διάρκεια παίκτης του Ολυμπιακού. Είναι σημαντικό ότι ο Γιανγκ έκανε τρίτη καλή (για τα φετινά δεδομένα του) εμφάνιση.
Ο Ολυμπιακός μοιάζει με λερναία ύδρα. Κάθε φορά που ένας πέφτει, εμφανίζεται ένας άλλος. Βεβαίως, δύσκολα γεμίζει το κενό που δημιουργείται με την επικείμενη απουσία του Λοτζέσκι, όμως οι “ερυθρόλευκοι” ποτέ δεν έκλαψαν πάνω από το χυμένο γάλα.
