Γράψαμε χθες για την “καρέκλα“, που δεν βρέθηκε για να καθίσει ο άνθρωπος, ο οποίος στεκόταν στην άκρη, ακουμπισμένος στον τοίχο, λίγο πιο πέρα από τον πάγκο του Δούκα. Κι είχε πλάκα η ιστορία, για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς. Δεν είχε για τον πρώτο διαιτητή και τον κομισάριο του αγώνα, οι οποίοι μάλλον έκαναν τα… στραβά μάτια.
Η αναμέτρηση ήταν ανάμεσα στους Μαχητές Δόξας Πευκών και τον Δούκα. Ο άνθρωπος που στέκεται όρθιος δίπλα στην πόρτα, με το… διακριτικό φούξια μπλουζάκι (και να μην θέλεις να τον δεις “βγάζει μάτι“), δεν έχει καμία θέση εκεί. Αν δηλώθηκε στο φύλλο αγώνα, έπρεπε να κάθεται στον πάγκο του Δούκα. Αν όχι στην εξέδρα, στα δημοσιογραφικά, στο κυλικείο, οπουδήποτε ήταν η θέση του, όχι όμως εκεί.
Ο κ. Κατραχούρας (πρώτος διαιτητής της συνάντησης) κι ο κ. Δροσόπουλος (κομισάριος), όφειλαν να μην του επιτρέψουν να σταθεί στην άκρη της πόρτας, κοντά στους πάγκους και στις γραμμές των γηπέδων.
Αλήθεια αν κάποιος σταθεί στην ίδια θέση κι αρχίσει να βρίζει, είτε τους διαιτητές, είτε τους αντίπαλους παίκτες, ποια θα είναι η αντίδραση; Και μπορεί ο συγκεκριμένος να βλέπει το ματς με τα χέρια στις τσέπες, αλλά δικαιούται καθένας να στέκεται (ή να κάθεται) όπου του αρέσει; Μπορεί, δηλαδή, στο επόμενο ματς να κάτσει κάποιος στο τραπέζι της γραμματείας, ή στην καρέκλα του αναπληρωματικού;
Οι διαιτητές οφείλουν να εφαρμόζουν τους κανονισμούς και να ορίζουν πού βρίσκεται καθένας, είτε είναι παράγοντας του αγώνα (αναγράφεται, δηλαδή, στο “φ.α.”), είτε είναι δημοσιογράφος (υπάρχουν θέσεις σε κάθε γήπεδο), είτε απλός φίλαθλος (στην εξέδρα). Θέση στον τοίχο, δίπλα στην πόρτα εξόδου δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.
Υ.Γ.: Επειδή είμαστε υπέρ της νομιμότητας, θα έχουμε ανθρώπους μας σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια του Δούκα, να καταγράφουν πού στέκεται καθένας εξ αυτών οι οποίοι δεν αναγράφονται στο φύλλο αγώνα και δεν βρίσκονται στον πάγκο.
