“Ουδέν καλόν αμιγές… καλύτερου” θα λέγαμε, παραφράζοντας το ρηθέν από τους προγόνους μας. Και για να το αιτιολογήσουμε. Είσαι, ας πούμε, παρατηρητής διαιτησίας. Για να κάνεις παρατήρηση πληρώνεσαι. Εσύ αρνείσαι. Αυτόματα δείχνεις ότι δεν το κάνεις για τα χρήματα, αλλά για την αγάπη για τη διαιτησία. Κι είσαι πρώτος μάγκας κι αγαπητός σε αυτούς που έπρεπε να σε πληρώνουν, αλλά δεν θέλουν και να ενοχλήσουν τα… καβούρια στις τσέπες τους.
Από τη στιγμή που δεν παίρνεις λογαριασμό, δεν δίνεις και λογαριασμό. Γιατί αν πληρωνόσουν όφειλες να καταθέσεις και “πόθεν έσχες“. Δεν παίρνεις τα ψίχουλα, είσαι ωραίος και δεν έχεις και ανάγκη να δώσεις εξηγήσεις. Τόσο απλά, τόσο καλά…
