Αν δει κανείς τα αποτελέσματα της 17ης αγωνιστικής θα συμφωνήσει πως το σύμπαν συνωμότησε υπέρ του Ολυμπιακού. Η Νταρουσάφακα νίκησε την Μπασκόνια, ο Ερυθρός Αστέρας τη Φενέρμπαχτσε κι οι “ερυθρόλευκοι” που πέρασαν από τη Βαρκελώνη εδραιώνονται στα… πρώτα ευρωπαϊκά έδρανα. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι πως οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου ορίζουν την τύχη τους, με τον τρόπο που διεκδικούν τη νίκη.
Τα πράγματα πολλές φορές είναι πολύ απλά, για να απαιτείται ιδιαίτερη ανάλυση. Στη φετινή Ευρωλίγκα όλες οι ομάδες -ακόμα και οι… χειρότερες- έχουν παίκτες με ταλέντο, με όνομα, με χιλιόμετρα στα παρκέ της διοργάνωσης. Άρα όποιος νομίζει ότι με το ταλέντο θα κερδίσει, δεν έχει τύχη. Θα κερδίζει πάντα αυτός…
- που θα κυλιέται στα πατώματα,
- που θα ματώνει,
- που θα παλεύει για κάθε ριμπάουντ, για κάθε κατοχή.
Οι “ερυθρόλευκοι” και στη Βαρκελώνη μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια. Χωρίς τον ηγέτη, αλλά και χωρίς φόβο, ή δεύτερες σκέψεις. Μπήκαν για να τελειώσουν τη δουλειά, δίχως να μετρούν πόσοι είναι αυτοί, πόσοι οι άλλοι, πόσοι λείπουν. Κι επειδή είναι πιο εύκολο να δει κανείς την εικόνα όταν έχει πρόσωπο, χωρίς διάθεση να αδικήσουμε κάποιους να φωτίσουμε κάποια πρόσωπα:
Η μεγάλη μεταγραφή
Το έγραφα από την αρχή της χρονιάς ότι ο Κώστας Παπανικολάου είναι η μεγάλη μεταγραφή του Ολυμπιακού. Το πάθος που βγάζει, η ενέργεια, η αίσθηση που σου δίνει -κυρίως στο πίσω μέρος του γηπέδου- ότι βρίσκεται… παντού, είναι σήμα κατατεθέν του φετινού Ολυμπιακού. Παίκτης που μαρκάρει με την ίδια ευκολία κι αυταπάρνηση τον κοντύτερο και απείρως πιο γρήγορο Ράις και τον κατά πολύ ψηλότερο και πιο βαρύ Τόμιτς, είναι επιτομή του αμυντικού.
Ο ακούραστος εργάτης
Με την παρουσία του Παπανικολάου βρίσκει… ταίρι στην άμυνα ο Βαγγέλης Μάντζαρης, που θα βρείτε τη φωτογραφία του στο λήμμα “εργάτης του μπάσκετ“. Μπορεί να μην μαγεύει με τις εμπνεύσεις του στην επίθεση, μπορεί κάποιες στιγμές να σε… εκνευρίζει ο δισταγμός του στην επίθεση, όμως στην άμυνα ΔΕΝ θέλεις να τον έχεις αντίπαλο.
Προσθέστε τώρα, για τους δύο προαναφερόμενους, ότι ο Παπανικολάου πέτυχε οκτώ πόντους στην πρώτη στιγμή που ο Ολυμπιακός έδειξε στους Καταλανούς ότι θα φύγει με αποτέλεσμα κι ο Μάντζαρης τις δύο καθοριστικές βολές, αλλά κι ένα τρίποντο – χρυσάφι.
Ο συνήθης ύποπτος
Οι “μπλαουγκράνα” είχαν νιώσει τι σημαίνει Γιώργος Πρίντεζης, όταν τους άφησε στα κρύα του λουτρού, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής κι έστειλε την ομάδα του (με τρίποντο στην εκπνοή) στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης. Τώρα δεν παίζονταν τόσα πολλά, αλλά ο “Αη Γιώργης” που λέει κι ο φίλος Βαγγέλης Ιωάννου πήρε στις πλάτες του την ομάδα. Πότε δεν το έκανε; Σιγά μην το σκέφτονταν τώρα, που έλειπε κι ο Σπανούλης.
Το δόγμα Σφαιρόπουλου
Κάθε φορά που ο κόουτς του Ολυμπιακού καλείται να κάνει διορθωτική κίνηση, τρελαίνει τους μάνατζερ, επιμένοντας σε παίκτες που να γνωρίζουν αν όχι την ελληνική, τουλάχιστον την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Το έκανε και φέτος, άρα δεν αποτέλεσε έκπληξη η επιλογή του Ουότερς.
Το γιατί ζητά επίμονα τη βιωματική εμπειρία μπορείτε να το καταλάβετε, βλέποντας πόσο γρήγορα μπήκε στην εξίσωση ο Αμερικανός. Το έγραψα από την πρώτη στιγμή, δεν είναι αντί-Χάκετ, όμως στο χθεσινό ματς κάλυψε και με το παραπάνω το κενό του Ιταλού, ήταν καταλύτης στη νίκη της ομάδας του. Δεν ξέρω τι μου άρεσε περισσότερο, ότι πέτυχε οκτώ πόντους αθόρυβα, ότι πίεσε με πείσμα στην άμυνα, ή ότι οργάνωσε με ηρεμία το παιχνίδι της ομάδας του; Ίσως όλα μαζί.
Συμπερασματικά ο Ολυμπιακός πήρε τεράστια νίκη, δείχνοντας πως ανήκει σ’ εκείνες τις ομάδες που έχουν βάλει το νερό στ’ αυλάκι. Από τις πρώτες που -λογικά- θα “κλειδώσουν” την οκτάδα και από τα φαβορί για μια θέση στις πρώτες τέσσερις προνομιούχες θέσεις.
