Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η τοποθέτησή μας για τον υπό ψήφιση Αθλητικό Νόμο. Θεωρούμε ότι συμβάλλαμε θετικά, ότι βάλαμε θέματα προς συζήτηση, ότι καταθέσαμε κι ενστάσεις και προτάσεις (πατήστε εδώ). Κλείνοντας θέλουμε να αναφερθούμε σε κάποια άρθρα, όπως για παράδειγμα το Άρθρο 98 (Ηλεκτρονική αναμετάδοση και διανομή αγώνων).
Αποτελεί έκπληξη η διατήρηση των ληστρικών και αντιδεοντολογικών διατάξεων του προηγούμενου νόμου, που ήταν προϊόν διαπλοκής, με σκοπό την εξυπηρέτηση των καναλιών και την απομάκρυνση από το τραπέζι των συνομιλιών των ενοχλητικών σωματείων.
Η διατήρηση του τηλεοπτικού δικαιώματος στον γηπεδούχο, στον ισχυρό δηλαδή, δυναμιτίζει τη δυνατότητα συλλογικής αντιμετώπισης των τηλεοπτικών από την επαγγελματική ένωση, όπως άλλωστε είθισται σε όλο τον κόσμο, δεδομένου ότι το προϊόν είναι ο θεσμός και όχι το σωματείο.
Πρόκειται για κατάφορη παραβίαση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού, καθώς τη μερίδα του λέοντος -από τον πλούτο που δημιουργεί ο θεσμός με τα τηλεοπτικά δικαιώματα- τη μοιράζονται οι λίγοι ισχυροί με κατ’ αποκοπή τιμήματα, εκμηδενίζοντας τη δυνατότητα δίκαιας κατανομής, ανάλογα με την αγωνιστική τους επιτυχία, όπως συμβαίνει πχ στο ποδοσφαιρικό Champions League.
Πρόκειται για, την επί της ουσίας, κατάργηση του αυτοδιοίκητου. Επιβάλλεται η άμεση τροποποίηση του άρθρου και η επαναφορά της κεντρικής διαχείρισης.
Άρθρο 35 – Αθλητής
Παραμένει η αναχρονιστική διάταξη της υποχρεωτικής συμμετοχής στην Εθνική ομάδα. Από πού αντλείται, η εντύπωση ότι όσοι αθλητές μετέχουν στην Εθνική ομάδα, το κάνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς;
Πρόκειται για προσβλητική διάταξη, που υποβαθμίζει την προσφορά των αθλητών, αλλά και δημιουργεί προϋποθέσεις για αδικίες. Πώς θα επιβληθούν ποινές σε αθλητές που αγωνίζονται στο εξωτερικό και πώς αυτό δεν δημιουργεί ανισότητα στην αντιμετώπιση των αθλητών που αγωνίζονται στα εγχώρια πρωταθλήματα;
Δεν αναγνωρίζεται σε κάποιον αθλητή να αρνηθεί την τιμή, για μια σειρά από λόγους, όπως κόπωση, οικογενειακοί λόγοι, κλπ;
Άρθρο 71 – Καθορισµός και οργάνωση επαγγελματικών κατηγοριών
Το άρθρο εισάγει τη δυνατότητα συμμετοχής στα επαγγελματικά πρωταθλήματα, ερασιτεχνικών σωματείων με την παρακάτω διάταξη:
• Άρθρο 71 παρ 1.: “Με όμοια απόφαση είναι δυνατόν να προβλέπεται σε ορισμένα επαγγελματικά πρωταθλήματα, παράλληλα με τις ομάδες των Α.Α.Ε., η συμμετοχή ερασιτεχνικών ομάδων με αθλητές έως 19 ετών, χωρίς οι ομάδες αυτές να έχουν δικαίωμα ανόδου στην ανώτερη κατηγορία του συγκεκριμένου αθλήματος (Α’ Εθνική Κατηγορία, στο ποδόσφαιρο, Α1 Εθνική Κατηγορία στην καλαθοσφαίριση και την πετοσφαίριση)“.
Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη διάταξη αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, καθώς Α.Ε. δεν υφίστανται σε κατηγορίες, εκτός της Α1, στα υπόλοιπα αθλήματα. Ακόμα, όμως, και για το ποδόσφαιρο, η διάταξη παραβιάζει όλους τους αθλητικούς κανόνες, αλλά και μαρτυρά άγνοια της πραγματικότητας.
Με ποια λογική μία ερασιτεχνική ομάδα, που μετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, θα έχει υπερισχύσει επαγγελματικών ομάδων, θα έχει αποδείξει δηλαδή, την ανωτερότητά της και την ίδια στιγμή θα της απαγορεύεται η άνοδος και η πρόοδος.
Το ηλικιακό όριο, αγνοεί την κατάσταση που έχει διαμορφώσει η δράση των κάθε λογής διαμεσολαβητών, που από πολύ μικρές ηλικίες παροτρύνουν τους αθλητές να υπογράφουν επαγγελματικά συμβόλαια, δημιουργώντας αντικίνητρο για κάποιο σωματείο να ασχοληθεί με τις υποδομές.
Πάγιο αίτημα είναι η κατάργηση της υποχρέωσης μετατροπής των σωματείων σε θνησιγενείς Α.Ε., ως προϋπόθεση συμμετοχής σε επαγγελματικά πρωταθλήματα.
