Μια ξεχωριστή συνέντευξη παραχώρησε στον Μιχάλη Μερτζιανίδη και την εκπομπή του “Στη Λακούβα” ο Άλμπερτ Μάλαχ, παλιός διεθνής καλαθοσφαιριστής της Εθνικής μας ομάδας και για πολλά χρόνια παίκτης του Πανελλήνιου τη δεκαετία του ’80. Ο Μάλαχ που ήταν ένας από τους κορυφαίους ριμπάουντερ μίλησε για την εποχή που ήρθε στην Ελλάδα, για την οικογένεια του, τι θυμάται από την Ελλάδα και το όνειρο επιστροφής μαζί με τα παιδιά του.
– Πώς ήρθε το μπάσκετ στη ζωή σου;
“Πραγματικά το μπάσκετ άργησε να έρθει στη ζωή μου, ήμουν αρκετά μεγάλος αλλά ήμουνα τυχερός γιατί είχε γίνει All American και μου δόθηκε μια υποτροφία για κολέγιο και κάπου εκεί ενδιαφέρθηκαν και οι ελληνικές ομάδες και μίλησα με αρκετούς προπονητές αλλά με πλησίασε ο Φαίδωνας ο Ματθαίου”.
– Σε επηρέασε ο κ. Ματθαίου για να έρθεις στην Ελλάδα;
“Δεν διάλεξα στην αρχή να έρθω στην Ελλάδα, ήταν το ’78 που γίνονταν όλα αυτά, μετά ενδιαφέρθηκε ο Παναθηναϊκός με έναν μεγάλο αστέρα, τον Κυριάκο τον Βίδα, τον οποίο τον είχα γνωρίσει σε ένα τουρνουά και μου πρότεινε να έρθω στον Παναθηναϊκό. Μετά με πήρε ο Μιχάλης Κυρίτσης κι έτσι αποφάσισα να έρθω στον Πανελλήνιο”.
– Τι ήταν αυτό που σου έκανε το “κλικ” για να πάρεις την απόφαση να πας στον Πανελλήνιο;
“Την πρώτη φόρα δεν ένιωθα έτοιμος να φύγω στα 21 μου, στα 23 μου όταν ήμουνα πιο ώριμος ήταν η προσέγγιση του Κυρίτση, ο οποίος μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και θεωρούσα ότι θα έχω καλή συνεργασία μαζί του. Δεν ήταν κάτι εύκολο, δεν το είχα ξανακάνει, σκεφτόμουνα ότι πρέπει να αλλάξω χώρα, αλλά η προσέγγιση ήταν αυτό που έφτασα στην Ελλάδα”.
– Τι θα θυμάσαι από το μπάσκετ στην Ελλάδα;
“Οι μπασκετικές μου μέρες ήταν ό,τι καλύτερο έχω να θυμάμαι. Πέρασα πάρα πολύ καλά, το μόνο που με πείραξε είναι ότι σταμάτησα σχετικά νωρίς από την Εθνική λόγω τραυματισμού στο γόνατο. Θα μπορούσα να ήμουν στην Εθνική του ’87 αν δεν ήταν οι τραυματισμοί, αλλά ήξερα ότι αυτή η ομάδα θα έκανε κάτι καλό”.
– Έχεις παίξει με πολλούς συμπαίκτες και αντιπάλους, τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;
“Το καταλαβαίνω ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, αλλά πραγματικά εκείνη την εποχή υπήρχαν μεγάλοι παίκτες και πολύ σημαντικές ομάδες. Υπήρχαν τότε, στην Α’ Εθνική, 14 ομάδες οι οποίες ήταν πολύ δυνατές μπροστά στον πολύ κόσμο”.
– Οι φίλαθλοι αγαπούσαν πραγματικά το παιχνίδι;
“Ήταν δεδομένο, όπου και να πήγαινες, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, οι φίλαθλοι θέλανε να δούνε τους αγώνες και αγαπούσαν αυτό που βλέπανε”.
– Ποια ήταν τα δυνατά σου σημεία σαν παίκτης και ποια τα αδύνατά σου;
“Σίγουρα τα δυνατά μου ήταν ότι πηδούσα πολύ καλά και το καλό σουτ, αλλά δεν είχα μάθει ούτε στο κολέγιο να ντριμπλάρω καλά”.
– Πώς και δεν πήγες σε μια από τις μεγάλες ομάδες κι έμεινες τόσα χρόνια στον Πανελλήνιο;
“Υπήρχαν ευκαιρίες να πάω σε κάποια άλλη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός με ήθελε πολύ, κάποια στιγμή το ’82 η Μακάμπι με ζήτησε λόγω του πατέρα μου που ήταν από το Ισραήλ, το εύκολο είναι να πας σε μια μεγάλη ομάδα και να προσπαθείς να κάνεις κάτι καλό.
– Τι άφησε το μπάσκετ στην καρδιά σου όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα;
“Οι πολύ καλές φιλίες και οι πολύ στενοί δεσμοί. Όλα αυτά τα κρατάω σαν παρακαταθήκη στην ζωή μου και είμαι χαρούμενος που κρατάω σχέσεις με την Ελλάδα”.
– Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες;
“Ήμουνα πολύ τυχερός γιατί είχα παρά πολύ καλούς συμπαίκτες στη ζωή μου”.
– Από πότε έχεις να έρθεις στην Ελλάδα;
“Έχω να έρθω στην Ελλάδα από το 1993 όταν σταμάτησα και έφυγα. Πραγματικά, μου έχει λείψει θα ήθελα να έρθω και θα ήθελα να φέρω και τα παιδιά μου να τη γνωρίσουν, γιατί έχω πολύ καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα”.
– Τα παιδιά σου παίζουν μπάσκετ;
“Και τα δύο μου παιδιά παίζουν, η κόρη μου είναι πολύ καλή, είναι στα 11, ο γιος μου θέλω να πάρει μερικά κιλάκια ακόμα, είναι στα 15 και ξεκινάει το Λύκειο”.
– Τους προπονείς;
“Ναι, αλλά έχουν και τους προπονητές. Η κόρη μου είναι πολύ καλή και δυνατή, ο γιος μου επίσης είναι πολύ καλός, αλλά πρέπει να έρθει στην Ελλάδα για να φάει ελληνικό φαγητό για να πάρει μερικά κιλά…”.
– Κάνεις επαγγελματική προπονητική καριέρα;
“Δεν κάνω επαγγελματική προπονητική καριέρα, απλά βοηθάω όπου χρειάζεται με ντρίμπλα και σουτ και όπου αλλού χρειαστεί”.
– Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στους φίλους σου που σε ακούνε;
“Μου λείπουν όλοι, θα ήθελα να έρθω κοντά, θα ήθελα η Ελλάδα να κάνει στα πρωταθλήματά της μια ανασυγκρότηση όπου να μπορούν να αναδεικνύονται μικρές ομάδες και να μην είναι υπόθεση των 2 και των 3 ομάδων, για να ανεβάσει και το ενδιαφέρον του κοινού για το μπάσκετ γιατί αν είναι ανταγωνιστικές οι ομάδες, θα βλέπουμε καλύτερους αγώνες, θα έχουμε καλύτερα πρωταθλήματα και ο κόσμος θα πηγαίνει να βλέπει μπάσκετ”.
Το who is who του Άλμπερτ Μάλαχ
- Γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ και έχει ύψος 1.98.
- Ο πατέρας του ήταν Έλληνας Εβραίος, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος. Το 1950 έφυγε για τις ΗΠΑ όπου και ήρθε στον κόσμο ο Άλμπερτ.
- Το 1978 συμπεριλήφθηκε στην ομάδα των καλύτερων παικτών των μικρών κολεγίων των ΗΠΑ (All America Small College Team).
- Έχει σπουδάσει χρηματοοικονομικά και σε νεαρή ηλικία εργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος εστιατορίων.
- Στον Πανελλήνιο αγωνίστηκε 11 χρόνια (1980-1991) όντας ένα από τα καλύτερα “τεσσάρια” του ελληνικού πρωταθλήματος τη δεκαετία του ’80.
- Το 1982 αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής πίσω από το Νίκο Γκάλη και το Μηνά Τουκμενίδη με 620 πόντους.
Πηγή: super-fm.gr
